Τρέξε σύντροφε, ο παλιός κόσμος είναι πίσω σου

H παρέμβαση των Νέων της ΑΚΟΑ στη συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ μέσω της ομιλίας της Ολγας Μπαλαούρα

Eμείς οι νέες και οι νέοι του σήμερα μεγαλώσαμε σε μία εποχή που η παραδοσιακή σοσιαλδημοκρατία ταυτίστηκε με την πολιτική που πρώτη υιοθέτησε η συντηρητική παράταξη. Το νεοφιλελευθερισμό. Είμαστε η γενιά που μεγάλωσε μέσα σε αυτή την αλήθεια. Που είδε κρατικές οντότητες οι οποίες στο όνομα του σοσιαλισμού, εξέθεσαν τον αντικαπιταλιστικό αγώνα με φοβερές τραγωδίες που τα περισσότερα κινήματα δεν έβλεπαν. Είμαστε η γενιά που είδε την αριστερά να σβήνει και τη συλλογικότητα να εξαφανίζεται. Που άκουσε ότι οι αγώνες και οι εξεγέρσεις, οι επαναστάσεις και οι κατακτήσεις των εργαζόμενων και των κινημάτων τελείωσαν.

Εμείς δεν τους πιστέψαμε, αλλάξαμε τις οδηγίες χρήσης. Ξεχάσαμε ότι μάθαμε, αρχίσαμε να ονειρευόμαστε. Αρχίσαμε να αμφισβητούμε, ταυτιστήκαμε με την εξέγερση του Σιάτλ, διαδηλώσαμε με τους ξένους συντρόφους μας στη Γένοβα, την Πράγα και τη Φλωρεντία. Και αυτοί με τη σειρά τους περπάτησαν μαζί μας στην Αθήνα, στο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ. Πειστήκαμε πως η καινούργια αριστερά δεν μπορεί παρά να είναι διεθνιστική.

Διαδηλώσαμε κατά του πολέμου και του ρατσισμού, μεταφέραμε τις εμπειρίες μας στα αμφιθέατρα και τους κοινωνικούς μας χώρους. Εναντιωθήκαμε στο οικολογικό και οικονομικό έγκλημα των Ολυμπιακών Αγώνων και πρώτοι μιλήσαμε για τις επιπτώσεις του.

Μιλήσαμε στους μετανάστες συμμαθητές μας με αλληλεγγύη. Εμείς δεν είχαμε να χωρίσουμε τίποτα. Είμαστε μαζί απέναντι στη βαρβαρότητα της καταστολής, της ποινικοποίησης, του στρατού, της ανασφάλειας, του εθνικισμού, την έλλειψη χρόνου και ζωής. Βεβαίως στη γενιά μας υπάρχει και η απέναντι όχθη. Αυτή του κοινωνικού συντηρητισμού ή της αδιαφορίας. Με αυτή την όχθη συγκρουστήκαμε και θα συνεχίσουμε να συγκρουόμαστε. Πιστέψαμε στη δύναμη της συλλογικότητας και στο γεγονός ότι οι ιδέες για να ζήσουν θέλουν οργάνωση. Μας άρεσε που γίναμε μέρος του κινήματος της αριστεράς, στην αρχή λίγοι και ίσως γραφικοί για την κυρίαρχη κουλτούρα, αργότερα περισσότερες και περισσότεροι. Αρχές μας το κοινό μέτωπο και η κοινή δράση, η αμφισβήτηση της μίας και μοναδικής αλήθειας κάθε εξουσίας: κομματικής, κρατικής, ατομικής, πράγματα που μας έμαθαν κάποιοι παλαιότεροι που υπερασπίζονταν πάντα το όραμα της κομμουνιστικής απελευθέρωσης με δημοκρατία, ελευθερία και αυτοδιαχείριση και που σήμερα δικαιώνονται. Είδαμε τον πολιτισμό, την τεχνολογία, τις δυνατότητες της κοινωνίας να προχωρούν αλλά εμείς να μην τις απολαμβάνουμε. Να υποβαθμίζουν τις σπουδές μας, να συρρικνώνουν το δημόσιο χώρο και την ίδια την ελευθερία.

Τα αμφιθέατρα ξαναγέμισαν, οι δρόμοι πήραν ξανά φωτιά, πολλές φορές με ανυπακοή, για τη διεκδίκηση της δημόσιας εκπαίδευσης και του άρθρου 16, των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων και της ίδιας της ζωής που δεν θέλουμε να είναι δουλειά-κατανάλωση-εντατικοποίηση.

Άλλες φορές πάλι σιωπηλά, αλλά πάντα κινηματικά πλάι σε άλλους νέους, που παλαιότερα δεν υπήρξαν συνοδοιπόροι μας, για την καταστροφή του περιβάλλοντος και την αποχαύνωση από το μπετόν που μας πνίγει.

Όλα αυτά έχουν την ταυτότητα της δικής μας γενιάς. Ο ΣΥΡΙΖΑ, αρωγός εντός και εκτός βουλής στην οργάνωση των αντιστάσεων στο χώρο της εκπαίδευσης και στην προσπάθεια των τοπικών κοινωνιών για την υπεράσπιση της πόλης και της υπαίθρου από την ολική εξάρτηση από την καπιταλιστική επιχείρηση αλλά και στην υπεράσπιση των πολιτικών και κοινωνικών μας δικαιωμάτων μας έθεσε στυλοβάτες αυτού του αγώνα. Όχι όμως μόνο εμάς τους οργανωμένους στις πολιτικές του συνιστώσες. Καταφέραμε να γίνουμε η έκφραση του ανένταχτου νέου κόσμου που πολλές φορές μετατράπηκε από απλός υποστηρικτής σε ενεργό πολιτικό υποκείμενο.

Σε ποια βάση όμως; Με ποια ισοτιμία; Αυτή η επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ στους νέους ειδικά, είναι αναντίστοιχη με τις δυνατότητες που έχουν συνιστώσες του να αποκρυσταλλώσουν οργανικά η καθεμία χωριστά, την αυξημένη ελκτική δύναμη που παρουσιάζει.

Για μας τους νέους και νέες της ΑΚΟΑ αυτή η δυναμική δεν στριμώχνεται στα μικρά δωμάτια των κομματικών γραφείων. Εχουμε ανάγκη να υπάρξουν δομές υποδοχής των νέων ανένταχτων που θέλουν να συμμετάσχουν και να εργαστούν όχι μόνο με την ψήφο τους για τον ΣΥΡΙΖΑ. Έναν ΣΥΡΙΖΑ που θέλουμε να αναδιαμορφώνεται από τα κάτω.

Σήμερα λοιπόν που οι δυνάμεις του συστήματος συγκροτούν μία χειρότερη κοινωνία σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας, για εμάς τους νέους και τις νέες του ΣΥΡΙΖΑ, το κίνημα της νεολαίας ως πηγή ανανέωσης και ριζοσπαστικοποίησης συνολικά του κινήματος ανατροπής και του επαναστατικού κινήματος πρέπει να διαμορφώσει τους δικούς του όρους συμμετοχής.

Και όπως έλεγαν κάποιοι άλλοι νέοι τον Μάη του ’68 που δεν έμειναν μόνο στην αντεπίθεση και στο γκρέμισμα του παλιού αλλά γέννησαν γεγονότα και προβάλλουν εναλλακτικές του «ουτοπικού δυνατού» στην εκπαίδευση, στην τέχνη, την καθημερινότητα, στην εργασία και στις σχέσεις: «Τρέξε σύντροφε, ο παλιός κόσμος είναι πίσω σου».