Για την "υπεράσπιση της δημοκρατίας:

Ο κ. Παυλόπουλος και ο συμπολίτης μας κ. Μαρκογιανάκης, δεν διαπίστωσαν τίποτα ανησυχητικό από τη βίαιη και πέραν των ορίων νομιμότητας αναίτια επίθεση των μηχανισμών καταστολής στη μεγάλη και ειρηνική διαδήλωση της Παρασκευής στην Αθήνα. Είναι πολύ ανησυχητικό όμως, να δικαιολογείται από τα πλέον επίσημα χείλη η επιλογή τα ΜΑΤ :

# να δρουν ως κουκουλοφόροι, διαλύοντας μία ειρηνική συγκέντρωση, δέρνοντας όποιον πολίτη βρεθεί στο δρόμο τους (ειρηνικούς διαδηλωτές, γιαγιάδες, νοσοκόμους, γιατρούς, τραυματισμένους και ασθενείς που βγαίνουν από νοσοκομείο),

# να μη φέρουν διακριτικά και να μη δίνουν τα στοιχεία τους στους πολίτες και τους δικηγόρους που βλέπουν αυτή τη συμπεριφορά και οι δικηγόροι να προπηλακίζονται ή να συλλαμβάνονται επειδή θέλησαν να υπερασπιστούν κάποιο θύμα της καταστολής,

# να χτυπιούνται με λύσσα δημοσιογράφοι που καλύπτουν τα γεγονότα και να σπάνε κάμερες (γιατί προφανώς ισχύει το δόγμα «όχι άλλη ζαρντινιέρα - βαράτε όποιον βρίσκετε, αρκεί να μην σας καταγράψουν σε βίντεο)

# να πολιορκείται πολυκατοικία που έχουν καταφύγει ειρηνικοί διαδηλωτές για να γλυτώσουν από τη μανία των ΜΑΤ και να ρίχνονται μέσα στο κλειστό χώρο χημικά λες και αντιμετωπίζουν κατσαρίδες που πρέπει να εξοντωθούν.

Είναι πολύ ανησυχητικό να δικαιολογείται από τα πλέον επίσημα χείλη η επιλογή της άνομης βίας και της στρατηγικής αύξησης της κοινωνικής έντασης με όργανο την αστυνομία.

Αντίθετα, η υπεράσπιση της δημοκρατίας θα απαιτούσε να ανησυχήσουν από το γεγονός ότι διώκονται 19 μαθητές, φοιτητές και εργαζόμενοι στη Λάρισα με τον τρομονόμο για τη συμμετοχή τους σε διαδήλωση. Για το γεγονός ότι οι αστυνομικές και δικαστικές αρχές αρνούνται να λάβουν υπόψη καταθέσεις μαρτύρων που δεν επιβεβαιώνουν τις προκατασκευασμένες και φανταστικές κατηγορίες που απευθύνει η αστυνομία σε διαδηλωτές ή πολίτες που απλά έτυχε να βρίσκονται εκεί και αφού ξυλοκοπήθηκαν συνελήφθησαν.
Η υπεράσπιση της δημοκρατίας, θα απαιτούσε να δηλώσουν ιδιαίτερα ανήσυχοι όχι μόνο από το πρωτοφανές γεγονός για την ελληνική κοινωνία η συνδικαλιστική δράση για την υπεράσπιση στοιχειωδών νόμιμων εργασιακών δικαιωμάτων αντιμετωπίζεται με μαφιόζικο τρόπο (βιτριόλι στη Κούνεβα) αλλά και από το γεγονός ότι κανένας κρατικός μηχανισμός δεν το θεώρησε θέμα που τον αφορά άμεσα (είτε για την αστυνομία, είτε για επιθεωρήσεις εργασίας, είτε για υπουργεία και την κοινοβουλευτική πλειοψηφία της Ν.Δ). Σε ποιό στάδιο βρίσκεται η διαλεύκανση της υπόθεσης; η έρευνα για τις εταιρείες που αξιοποιούν τις μορφές σύγχρονης δουλείας;
Η επιλεκτική ανησυχία που δείχνουν οι ταγοί της «δημοκρατίας» δεν είναι περίεργη.
Έχουν επιλέξει τη κρίση να την πληρώσουν οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι και οι άλλες ομάδες της κοινωνίας που ανήκουν στους «μη-έχοντες». Μπροστά μας ανοίγεται το ασφαλιστικό, η μονιμότητα στο δημόσιο τομέα, η ελαστικοποίηση του χρόνου εργασίας, η περαιτέρω συμπίεσης των μισθών, η υπεράσπιση του μεγάλου κεφαλαίου.
Αναγκαίο συμπλήρωμα για να υλοποιηθούν αυτές οι επιλογές αποτελεί η όξυνση της καταστολής απέναντι σε κάθε οργανωμένη αμφισβήτηση της. Δηλαδή, η γενίκευση της υπεράσπισης τη βίας της αστυνομίας κατά της ασφάλειας, ακεραιότητας και ζωής των πολιτών, η γενίκευση φαινόμενων τύπου «παραδικαστικού κυκλώματος» και κουκουλωμάτων, η εξίσωση της συμμετοχής σε διαδήλωση με τη συμμετοχή σε παράνομες δραστηριότητες.

Αυτό επιλέγουν: αλλά μπροστά στη κοινωνική οργή που συσσωρεύεται και θα συσσωρευτεί για την πολιτική μετατροπής της κρίσης σε κρίση της εργασίας, κρίση των συντάξεων, κρίση της παιδείας, κρίση της Υγείας είναι μάλλον επικίνδυνες επιλογές για τη δημοκρατία. Η δημοκρατία περιστέλλεται από αυτό το μίγμα πολιτικών.
Τα γεγονότα της Παρασκευής επαναθέτουν με κατεπείγοντα τρόπο άμεσα το θέμα της δημοκρατικής αναδιοργάνωσης της Αστυνομίας.

Η επιλογή της κυβέρνησης είναι να οξύνει την καταστολή επειδή είναι η μόνη απάντηση που διαθέτει στην κρίση. Αλλά η μόνη πραγματική απάντηση στον κύκλο του αίματος και του τρόμου, είτε αυτός παράγεται από μηχανισμούς κρατικής καταστολής είτε από ατομικές επιλογές, είναι η μαζικοποίηση των αγώνων, η μαζικοποίηση του κινήματος της νεολαίας και των εργαζόμενων ενάντια στην κυβερνητική πολιτική, για το σεβασμό και την επέκταση των πολιτικών οικονομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, για μία αξιοπρεπή ανθρωπινή ζωή.


Τ.Ε ΣΥ.ΡΙΖ.Α ΧΑΝΙΩΝ
12 / 1 / 2009