Με βαθιά θλίψη αποχαιρετούμε το Χρήστο Παπουτσάκη. Οι συμφοιτητές του στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο , οι συναγωνιστές του ήδη από τα χρόνια του 60, τα χρόνια των αξέχαστων αγώνων της νεολαίας για Παιδεία, Δημοκρατία και Ελευθερία. Οι συνάδελφοι του αρχιτέκτονες, οι φίλοι και σύντροφοι του στον αντιδικτατορικό αγώνα, όταν με γενναιότητα ψυχής αποφάσισε να εκδώσει το πρώτο τεύχος του πνευματικού παιδιού του , του περιοδικού «Αντί», πληρώνοντας την επιλογή του αυτή με σύλληψη και φυλάκιση. Οι συνοδοιπόροι του στις δύσβατες διαδρομές της ιδεολογικής, πολιτικής και κοινωνικής αμφισβήτησης , στη διερεύνηση, την ανάδειξη και τη στήριξη της Αριστεράς εκείνης που απαντά γενναία στις προκλήσεις της εποχής της, χωρίς δογματικές παρωπίδες και χρεοκοπημένες αγκυλώσεις. Οι πιστοί αναγνώστες του «Αντί», ενός εντύπου που με την παρουσία του σημάδεψε μία ολόκληρη εποχή πολιτικής σκέψης και παρέμβασης και που- κόντρα στην πλημμυρίδα μίας επίπλαστης αίσθησης εφησυχασμού και ισοπέδωσης- ο Χρήστος κράτησε ζωντανό με νύχια και με δόντια , μέχρι τη στιγμή που η αρρώστια τελεσίδικα τον άρπαξε.
Όλοι όσοι γνωρίσαμε την πολυδιάστατη, χαρισματική και πάντα ανήσυχη προσωπικότητα του Χρήστου Παπουτσάκη, είμαστε πλέον περισσότερο μόνοι. Θα τον βρίσκουμε πάντα στις καρδιές μας, σκύβοντας στις χιλιάδες σελίδες του δικού του και δικού μας «Αντί».
Ελαφρύ το χώμα της γενέθλιας κρητικής γης που θα τον δεχτεί!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου