Σε άρθρο του σήμερα στους NY Times ο Bill Frelick, διευθυντής του Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Human Rights Watch) καταθέτει δριμύτατη κριτική προς τις Ελληνικές Αρχές για τον τρόπο της επίσημης και ανεπίσημης αντιμετώπισης του μεταναστευτικού ζητήματος, με έμφαση στα προβλήματα των πολιτικών προσφύγων.
Σύμφωνα με τον αρθρογράφο, η ελληνική κυβέρνηση έχει καταλήξει σε μια καινοτόμο λύση στο πρόβλημα της ολοένα αυξανόμενης καθυστέρησης στη διαχείριση των αιτήσεων ασύλου από πρόσφυγες: την κατάργηση των αιτήσεων ασύλου. Αν δεν υπάρχουν αιτήσεις, δεν υπάρχει πρόβλημα.
«Το πρόβλημα όμως δε μπορεί να λυθεί τόσο εύκολα. Η Ελλάδα έχει να διαχειριστεί ένα κατάλογο από τουλάχιστον 30.000 εκκρεμείς υποθέσεις. Η αρμόδια επιτροπή, η οποία συγκροτείται για λίγες μόνο μέρες κάθε εβδομάδα, εξετάζει περίπου 60 αιτήσεις εβδομαδιαίως. Με το ρυθμό αυτό θα χρειαστούν περίπου 10 χρόνια για να αποφασιστεί η έκβαση των εκκρεμών αιτήσεων ακόμη και αν αύριο σταματούσαν να κατατίθενται αιτήσεις».
Η Ελλάδα, με την πολύ μεγάλη συνοριακή ακτογραμμή βρίσκεται πρώτη γραμμή του μεταναστατευτικού κύματος προς την Ευρωπαϊκή Ένωση με σχεδόν 20.000 νέες αιτήσεις ασύλου να υποβάλλονται κάθε χρόνο. Ένας από τους λόγους είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση καθώς και το "Σύμφωνο του Δουβλίνου" ορίζουν ότι τα κράτη-μέλη έχουν το δικαίωμα να προωθούν τους αιτούντες ασύλου που εισήλθαν στην ΕΕ μέσω ελληνικών συνόρων πίσω στην Ελλάδα.
Πέρυσι, οι ελληνικές εγκρίσεις αιτήσεων ασύλου άγγιξαν το μηδαμινό ποσοστό του 0,05% . Δεδομένου ότι κάθε αίτηση ασύλου δέχεται αρχικά αρνητική απάντηση οι εφέσεις στο αρμόδιο δευτεροβάθμιο όργανο αυξάνονται ταχύτερα από ό,τι οι υποθέσεις που διευθετούνται.
Η προφανής λύση στο πρόβλημα, σύμφωνα με τον Bill Frelick, είναι η δημιουργία ειδικού σώματος εκπαιδευμένων υπαλλήλων, συμπεριλαμβανομένων ειδικών για να την πρώτη επαφή με παιδιά-πρόσφυγες, για τη διενέργεια συνεντεύξεων με την αρμόζουσα συμπεριφορά, ώστε να χορηγείται άσυλο σε όσους έχουν πραγματική ανάγκη, αντίθετα με το καθεστώς σχεδόν ολικής άρνησης που επικρατεί σήμερα. Στη συνέχεια, ένα ανεξάρτητο δημοσιονομικό όργανο θα πρέπει να εργαστεί αποκλειστικά και όχι μερικώς για ορισμένες μόνο μέρες, προκειμένου να εξετάσει τις σχετικές προσφυγές κατά τρόπο δίκαιο και χωρίς καθυστέρηση.
«Αντίθετα η κυβέρνηση ψήφισε το Προεδρικό Διάταγμα 81/2009, το οποίο μετατρέπει το παρόν κακό σύστημα σε χειρότερο, καθώς αντί να αναθέσει τη διενέργεια των συνεντεύξεων σε κάποιο ειδικά εκπαιδευμένο σώμα μεταβίβασε την ευθύνη στις αστυνομικές διευθύνσεις της χώρας».
Οι αστυνομικοί έχουν μια σειρά από άλλα καθήκοντα και σημαντική έλλειψη κατάρτισης στον τομέα του δικαίου του ασύλου και ανάρμοστη συμπεριφορά ιδιαίτερα κατά τη διεξαγωγή συνεντεύξεων με ανθρώπους φοβισμένους, ταλαιπωρημένους, με βαθειά ψυχικά τραύματα.
Διερμηνείς και ικανοί δικηγόροι γνωρίζοντες τη νομοθεσία βρίσκονται σε έλλειψη ακόμη και στην Αθήνα, ενώ είναι σχεδόν απόντες στα νησιά και στις παραμεθόριες περιοχές.
Δεύτερον, το προεδρικό διάταγμα καταργεί το δικαίωμα των προσφύγων να ασκήσουν έφεση, ενώ ταυτόχρονα καταργεί την επιτροπή που εξέταζε τις εφέσεις (αφού διευθετηθούν οι παρούσες εκκρεμείς υποθέσεις), διατηρώντας την περίπτωση δικαστικού ελέγχου σε αυστηρά περιορισμένο αριθμό υποθέσεων. Ο ανώτατος επίτροπος των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες έχει αρνηθεί να συμμετάσχει στη νέα διαδικασία χορήγησης ασύλου, λέγοντας ότι «δεν εγγυάται επαρκώς αποτελεσματικότητα και δικαιοσύνη".
«Η ελληνική διαδικασία χορήγησης ασύλου είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου ενός συστήματος που αποτυγχάνει σε κάθε στάδιο να εγγυηθεί της προστασία των προσφύγων και ασυνόδευτα παιδιά», πρόσθεσε, καθώς αποτελούν συχνά φαινόμενα οι παράνομες επαναπροωθήσεις μεταναστών στα τουρκικά σύνορα, η βύθιση σκαφών στο Αιγαίο Πέλαγος, οι απάνθρωπες συνθήκες κράτησης, η αστυνομική βία, καθώς και διάφορα νομικά και γραφειοκρατικά τεχνάσματα ώστε να αποτρέψουν τους αιτούντες άσυλο να υποβάλλουν αιτήσεις, γεγονότα που έχουν κατατεθεί, τεκμηριωθεί και αναλυθεί διεξοδικά σε δύο εκθέσεις του Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και οι οποίες δημοσιεύτηκαν στο τέλος του προηγούμενου έτους.
Τον Ιούνιο, η Επιτροπή του Συμβουλίου της Ευρώπης για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων εξέδωσε έκθεση δηλώνοντας ότι οι επανειλημμένες συστάσεις της από το 1997 προς τις ελληνικές αρχές για τη βελτίωση των συνθηκών κράτησης των μεταναστών έχουν αγνοηθεί επιδεικτικά.
Αντίθετα, η Ελλάδα απάντησε με νομοθετικές αλλαγές που παρατείνουν τη διάρκεια της κράτησης για διάστημα έως ένα έτος και σε ορισμένες περιπτώσεις έως 18 μήνες. Στις 12 Ιουλίου οι ελληνικές αρχές έκαψαν και ισοπέδωσαν έναν καταυλισμό στην Πάτρα στον οποίο είχαν καταφύγει μετανάστες, μεταξύ των οποίων και πολλά ασυνόδευτα ανήλικα παιδιά, εκτοξεύοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο στα ύψη τον αριθμό των κρατουμένων κάτω από απαράδεκτες συνθήκες κράτησης.
Ο Bill Frelick καταλήγει πως αν η Ελλάδα δεν προτίθεται να δώσει λύσεις σε όσα συμβαίνουν εντός των συνόρων της τότε η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να την καταστήσει υπεύθυνη. Τα κράτη μέλη της ΕΕ θα πρέπει να αναστείλουν τις προωθήσεις προσφύγων πίσω στην Ελλάδα από όπου εισήλθαν αρχικά στην Ευρώπη, σύμφωνα με τους όρους του Συμφώνου του Δουβλίνου, ενώ η ΕΕ θα πρέπει να ζητήσει αμέσως από την Ελλάδα να συμμορφωθεί στα ευρωπαϊκά στάνταρντ αλλά και με τους διεθνείς κανόνες για τα ανθρώπινα δικαιώματα που θα έπρεπε από καιρό να έχουν κριθεί δεδομένα μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών.
(Μετάφραση από New York Times)
Πηγή :http://athens.indymedia.org
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου