Είμαστε όλοι ύποπτοι

Θύμα απαγωγής και τρομοκράτησης από την Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία έπεσε χτες, Πέμπτη, το μεσημέρι, ο σύντροφος, φίλος και μέλος της ΚΠΕ του Συνασπισμού, του ΣΥΡΙΖΑ και συνεργάτης της Εποχής Δημοσθένης Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος. Η βία και η τρομοϋστερία που εφαρμόζει η κυβέρνηση αλλά και οι επανειλημμένες επιθέσεις εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, έρχονται να επιβεβαιωθούν με τον πιο βάναυσο τρόπο στο σώμα του συντρόφου μας, ο οποίος βασανίστηκε από την αστυνομία για δύο ώρες χτες, ως «ύποπτος για μέλος» τρομοκρατικής οργάνωσης.
Τα τραύματά του εμφανή, αλλά ακόμα πιο εμφανές είναι το βάρβαρο χτύπημα στη δημοκρατία. Η καταπάτηση των δικαιωμάτων συμπολιτών μας, γιατί «μοιάζουν με κάποιον καταζητούμενο» ή γιατί βρέθηκαν σε λάθος τόπο τη λάθος ώρα, οι συνεχείς παρακολουθήσεις των τηλεφωνικών μας επικοινωνιών αλλά και της καθημερινότητάς μας, αποτελούν τρανές αποδείξεις ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει κάνει την πολιτική επιλογή στο όνομα της «ασφάλειας» να καταστείλει όλους όσοι αντιστέκονται και να φοβίσει όλους όσοι δημοκρατικά αγωνίζονται ενάντια στην κυβερνητική πολιτική καταστολής και λιτότητας και ειδικά αγωνιστές της νεολαίας.
Ο Δημοσθένης Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος βρέθηκε αιχμάλωτος του υπουργείου «Προστασίας του Πολίτη», στο κτίριο της ΓΑΔΑ, από όργανα «προστασίας», που γνώριζαν ποιος είναι, γιατί, όπως αποδεικνύεται, τον παρακολουθούσαν επί ώρες πριν μαζέψει από το δρόμο την «πεταμένη» ταυτότητα που τώρα προβάλλεται ως άλλοθι για τη βίαιη «προσαγωγή» του.
Αναρωτιόμαστε και εκφράζουμε την ανησυχία μας για το ποια θα ήταν ή θα είναι η τύχη κάποιου συμπολίτη μας, ο οποίος θα βρεθεί σιδεροδέσμιος της αντιτρομοκρατικής, αλλά δεν θα είναι γνωστό και δραστήριο μέλος κοινοβουλευτικού κόμματος, ίσως να είναι μετανάστης, χωρίς χαρτιά, ανήμπορος συμπολίτης μας.
Απαιτούμε τη δίωξη των κουκουλοφόρων αστυνομικών και την ανάληψη της πολιτικής ευθύνης από μέρους της κυβέρνησης, ώστε να μην καταγραφεί το γεγονός ως ένα ακόμα από τα «τυχαία» και «μεμονωμένα» περιστατικά βασανισμού και καταπάτησης δικαιωμάτων πολιτών. Για να μην γίνουμε τα επόμενα θύματα της βαρβαρότητας τους, οι μαζικοί αγώνες είναι το μοναδικό μας όπλο.


14/1/2011
Νέες-νέοι ΑΚΟΑ, ΑΚΟΑ