Ο κόσμος χάνεται και η ΓΣΕΕ χτενίζεται

Η πιο σκληρή οικονομική πολιτική μετά τη μεταπολίτευση έχει ήδη ξεκινήσει. Με επιστέγασμα το Πρόγραμμα Σταθερότητας γίνονται μεγάλες μειώσεις εισοδήματος, που προέρχονται είτε άμεσα με περικοπή εισοδήματος, ιδίως στο Δημόσιο Τομέα, είτε με τις αυξήσεις των έμμεσων φόρων που ήδη άρχισαν, καθώς και με τη φορολογική επιβάρυνση, που θα συμβεί με άμεσο τρόπο, αλλά και με το κόλπο των αποδείξεων που αν και είναι σωστή η διεκδίκηση έκδοσης αποδείξεων τελικά θα οδηγήσει σε μείωση του αφορολόγητου.

Με την τρομοκράτηση για έναν ακόμα γύρο Ασφαλιστικής «μεταρρύθμισης». Με την τεράστια περικοπή κοινωνικών δαπανών. Όλα αυτά θα οδηγήσουν σε ένα φαύλο κύκλο ύφεσης -ανεργίας- μείωση εσόδων κράτους - μείωση ασφαλιστικών εισφορών- μεγέθυνση των ελλειμμάτων των Ταμείων-ξανά ύφεση-ξανά ανεργία.
Η ανεργία δε θα ανέλθει στο 10.5%^ δηλαδή στις 530 χιλιάδες, όπως περιγράφει το Πρόγραμμα Σταθερότητας, αλλά σύμφωνα με τον αρμόδιο υπουργό Α. Λοβέρδο στο 12% δηλαδή στις 600 χιλιάδες, που αν υπολογιστούν και οι εποχιακοί θα φτάσει το 1 εκατ. (!), δηλαδή θα ξεπεράσει το 20%.
Παρ’ όλα αυτά ο υπολογισμός της επίσημης ανεργίας είναι εξαιρετικά συντηρητικός. Πέραν τούτου η Κυβέρνηση βρίσκει την ευκαιρία να ελαστικοποιήσει περαιτέρω τις εργασιακές σχέσεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Α. Λοβέρδος απάντησε σε ερώτηση βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ ότι “η κοινωνία προτιμά μορφές μερικής απασχόλησης”, δήλωση που δείχνει ανάγλυφα τον κυνισμό της κυβέρνησης, πολύ περισσότερο που ο Γ. Παπανδρέου είχε δηλώσει ότι “θα καταργήσει τον εργασιακό μεσαίωνα”. Και εδώ ακολουθούν τη γραμμή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, όπου στο οικονομικό της δελτίο τον Ιούνιο, πανηγύριζε γιατί από την ύφεση και την ανεργία θα δοθεί η ευκαιρία για παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και την υποβάθμιση των κοινωνικών κατακτήσεων των εργαζομένων.
Δεδομένων τούτων των εφιαλτικών προοπτικών για την εργατική τάξη το συνδικαλιστικό κίνημα βρίσκεται σε κατάσταση ύπνωσης. Οι ομοσπονδίες και η ΓΣΕΕ έχουν, κυριολεκτικά, κατεβάσει τα ρολά. Η ΠΑΣΚΕ που κυριαρχεί στο σ.κ. δεν αφήνει κανένα περιθώριο, ούτε καν φραστικής εναντίωσης στη σκληρή λιτότητα της κυβέρνησης. Φοβάται μήπως και εξ αυτού του λόγου δημιουργηθεί κλίμα αντίθεσης στην κυβερνητική πολιτική και αγωνιστικής ετοιμότητας.
Από την άλλη η πολιτική της ΝΔ ουσιαστικά ενισχύέι τα κυβερνητικά μέτρα. Η όποια κριτική αφορά την ικανότητα διαχείρισης. Παρ’ όλα αυτά η ΔΑΚΕ, προχθές αποχώρησε από τον κοινωνικό διάλογο, ενώ δηλώνει ατύπως ότι στην κρίσιμη συνεδρίαση της προσεχούς Τρίτης στη συνεδρίαση της Διοίκησης της ΓΣΕΕ θα ταχθεί υπέρ της απεργιακής κινητοποίησης, μαζί με την Αυτόνομη Παρέμβαση και το ΠΑΜΕ, στις 10 Φλεβάρη που έχει κηρύξει απεργία η ΑΔΕΔΥ. Η ΠΑΣΚΕ στη ΓΣΕΕ απεύχεται ένα τέτοιο ενδεχόμενο, δηλαδή να πραγματοποιηθεί Πανεργατική, Πανελλαδική απεργία. Έτσι θα προσπαθήσει να τρενάρει τις διαδικασίες, και στη χειρότερη περίπτωση να προκηρύξει απεργία για το τέλος του Φλεβάρη ή στις αρχές Μάρτη, πολύ κοντά στο επικείμενο συνέδριο της Συνομοσπονδίας προκειμένου να δείξει στους συνέδρους της αγωνιστικό πνεύμα. Με τις διαθέσεις των εργαζομένων το ΠΑΜΕ προσπαθεί να συντονιστεί και να κερδίσει πόντους στην οργανική του αντιπαράθεση όχι τόσο με την ΠΑΣΚΕ όσο με τη ΓΣΕΕ. Γι’ αυτό, άλλωστε, αφού πρώτα καθύβρισε την ΑΔΕΔΥ που προκήρυξε απεργία για τις 10 Φλεβάρη και όχι για τις 11 που είχε προκηρύξει το ΠΑΜΕ, μετακίνησε την ημερομηνία για να συμπέσει μ’ αυτήν της ΑΔΕΔΥ.
Πάντως, είναι σίγουρο ότι όσο θα προχωρά η υλοποίηση των μέτρων, τόσο οι εργαζόμενοι στα πρωτοβάθμια σωματεία και στις ομοσπονδίες θα ξεσηκώνονται, για να επαληθευθεί ο φόβος της ναυρχίδας του νεοφιλελευθερισμού των «Financial Times», ότι «τα μέτρα ενδέχεται να υπονομεύσουν την κοινωνική σταθερότητα»...


Μάκης Μπαλαούρας