Δύο εικόνες ζοφερές
Σάββατο βράδυ στο κέντρο της πόλης. Σαράντα Μπαγκλαντεσιανοί βρίσκονται στον υπόγειο χώρο που χρησιμοποιούν ως χώρο προσευχής και συνάντησης σε υπόγειο της οδού Αριστομένους. Απ’ έξω οι ακροδεξιοί, μέλη της Χρυσής Αυγής, όπως δείχνουν τα ίχνη που άφησαν πίσω τους –συνθήματα, αυτοκόλλητα και αφίσες του υποψήφιου Ν. Μιχαλολιάκου–, κλειδώνουν τα τζάμια με λουκέτα και πετούν μέσα αναμμένα στουπιά. Ο Θαν. Κούρκουλας, εκπρόσωπος της Κίνησης «Απελάστε το Ρατσισμό», καταγγέλλει: «Ειδοποιήσαμε τη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση ζητώντας ν’ απομακρύνει τους ακροδεξιούς, διότι στο εσωτερικό υπήρχαν εγκλωβισμένοι μετανάστες. Μας απάντησαν ότι γνώριζαν το περιστατικό. Ήδη, σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, κοντά στο σημείο υπήρχε περιπολικό της Αστυνομίας, που ήταν παρκαρισμένο σε απόσταση περίπου 50 μέτρων. Επιπλέον, λίγο μετά τις 10 το βράδυ υπήρχε και μια διμοιρία ΜΑΤ. Παρ’ όλα αυτά, μετά τις 11, ακροδεξιές ομάδες κυκλοφορούσαν φωνάζοντας «Έξω οι ξένοι από την Ελλάδα, κανένα τζαμί ποτέ και πουθενά»». Η αστυνομία από τη μεριά της υποστηρίζει ότι όταν έφτασαν οι άνδρες της στην περιοχή οι ελληνικής καταγωγής εμπλεκόμενοι αποχώρησαν. Δύο μετανάστες μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο, ενώ ο κατάλογος των τραυματιών μεγάλωσε στη διάρκεια της βραδιάς καθώς τα φασιστικά τάγματα συνέχισαν τη «βόλτα» τους στους γύρω δρόμους.
Δύο μέρες νωρίτερα, ανήμερα της… εθνικής εορτής, στην πλατεία Αττικής εκτυλίσσεται ένα ακόμα περιστατικό, στο οποίο τυχαίνει να είναι μάρτυρες τρεις σκηνοθέτες, κάτοικοι της περιοχής, ο Κωνσταντίνος Γιάνναρης, ο Χρήστος Βούπουρας και ο Γιώργος Κόρρας. Στο κέντρο της πλατείας επτά-οκτώ νεαροί με ξύλα. Δύο Αφγανοί επιχειρούν να διασχίσουν την πλατεία με τα τεράστια ΕΛΛΑΣ γραμμένα στις εισόδους της και καταδιώκονται με ξύλα από τη βάρδια των «αγανακτισμένων» (επτά οκτώ νέους και δύο γυναίκες με σφυρίχτρες). Επιστρέφοντας οι νεαροί στρέφονται εναντίον των τριών σκηνοθετών στο απέναντι πεζοδρόμιο, οι οποίοι καταφεύγουν σε ένα μπαγκλατεσιανό κατάστημα για να σωθούν. Μέσα στο κατάστημα βρίσκονται εγκλωβισμένοι και 10 Μπαγκλαντεσιανοί. Καλούν την αστυνομία και τότε αρχίζει το θέατρο του παραλόγου. Ο αστυνομικός που παίρνει τα στοιχεία των Ελλήνων, τους ρωτάει: «Τους γνωρίζετε αυτούς τους Αφγανούς που σας επιτέθηκαν;» «Μα ήταν οι Έλληνες αυτοί που μας κυνήγησαν. Οι ίδιοι που προηγουμένως κυνήγησαν τους Αφγανούς». Οι αστυνομικοί συνεχίζουν να συμπληρώνουν τα τυπικά έγγραφα. «Κάτι πρέπει να κάνετε. Στην πλατεία κάθε μέρα τρέχει αίμα. Η βία είναι ανεξέλεγκτη. Θα έχουμε νεκρούς. Είναι ζήτημα χρόνου», επιμένουν. «Τι μου λέτε κύριε; Δεν το ξέρω εγώ, που προχτές τους είχαμε κλείσει τους Αφγανούς μέσα στο τζαμί και ήμασταν έτοιμοι να κάνουμε έφοδο και να τους συλλάβουμε, και έρχεται η διαταγή από πάνω: Αφήστε τα παιδιά να φύγουν; Ακούς; Τα παιδιά! Μου σηκώνεται η τρίχα, μου φεύγει το κράνος», φωνάζει ο αγανακτισμένος αστυνομικός. Οι τρεις καταγγέλλουν ότι όλη αυτή την ώρα, ένας μεσήλικας, καθημερινός θαμώνας και οργανωτής των επιθέσεων είναι μονίμως σε ανοικτή τηλεφωνική σύνδεση.
Οι 3 σκηνοθέτες φεύγουν προσεκτικά για να μην ξανασυναντήσουν στο δρόμο τους τη συμμορία. Λίγο αργότερα τους τηλεφωνούν από τα «κεντρικά» της αστυνομίας. Τους ζητούν να επαληθεύσουν την αναφορά που έχουν λάβει από το περιπολικό, ότι δηλαδή τους επιτέθηκαν Αφγανοί και αυτοί διασώθηκαν μπαίνοντας σε ένα μπαγκλαντεσιανό κατάστημα!
«Όλοι αυτοί έχουνε δημιουργήσει έναν κλοιό γύρω μας. Κλοιό βίας, κλοιό φανατισμού, κλοιό φασισμού. Ένιωσα απροστάτευτος, ευνουχισμένος, γελοιοποιημένος και σε απελπισία. Ανυπαρξία κράτους, οσμή παρακράτους που θυμίζει άλλες εποχές. Κι η εκκλησία, στην καλύτερη περίπτωση να σιωπά. Ελλάδα, έτος μηδέν», σχολιάζει ο Χρήστος Βούπουρας.
Δύο εικόνες ζοφερές. Μάρτυρες μιας φασιστικής πραγματικότητας που είναι ήδη εδώ. Απέναντι σ’ αυτή την πραγματικότητα το κράτος έχει ήδη πάρει θέση, οι δημοτικές αρχές και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης επίσης. Όχι όμως και η κοινωνία. Μήπως ήρθε η ώρα να αγανακτήσουμε κι εμείς;
Ρόζα Κοβάνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου