ΑΝΤΙΟ ΣΥΝΤΡΟΦΕ

Πού να φανταζόμασταν ότι θα γράφαμε για τον Αλέκο σε αυτό το φύλλο. Ότι θα ψάχναμε φωτογραφίες του, λέξεις και συναισθήματα για να γεμίσουμε τη... σελίδα του; Και γιατί να γράψουμε, αφού εδώ ήταν λίγες ώρες πριν, ζωντανός, δυνατός, ωραίος... Γιατί να μην περιμένουμε χρόνια, για να γράψουν κάποιοι άλλοι για τον Αλέκο; Γιατί εμείς; Γιατί τώρα;
Όμως, πρέπει να γράψουμε και ας μην θέλουμε και ας μας φαίνεται απίστευτο, κακόγουστο αστείο, μια φρικτή φάρσα. Πήγαμε στην κηδεία του. Και όλα έγιναν όπως ο ίδιος ήθελε. Με τραγούδια και χορούς. Με κόκκινες σημαίες, χειροκροτήματα και σηκωμένες γροθιές. Με λόγια που βγαίναν από τη ψυχή μας, από τη ψυχή όλου αυτού του τεράστιου κόσμου που συγκεντρώθηκε στο νεκροταφείο των Αγίων Αναργύρων. Έμοιαζε με διαδήλωση η κηδεία, με συγκέντρωση της αριστεράς, με πανηγύρι και ας είχε δάκρυα και ας είχε ατελείωτο πόνο. Ήταν εκεί οι φίλοι και οι σύντροφοί του από τα Γιάννενα: από την ομαδάρα του τον ΠΑΣ και από την Περιφερειακή κίνηση που ήταν υποψήφιος. Ήταν εκεί τα παιδιά από τη Θεσσαλονίκη, οι δικοί του άνθρωποι από όλες τις γωνιές της Αθήνας, από τη γειτονιά του. Ήταν εκεί όλες οι “φυλές” του ΣΥΡΙΖΑ, η Γαλέρα, το Στέκι των μεταναστών, ήταν η μάνα, τα παιδιά του, η Μυρτώ του, η Μυρτώ όλων μας. Και οι κόκκινες σημαίες ανέμιζαν δίπλα του όση ώρα του μιλούσαν από το μικρόφωνο ο Τάκης Τερζόγλου από τη δημοτική κίνηση Αλληλεγγύη, ο Χρήστος Αλεφάντης από τη Γαλέρα, ο Γιάννης Ζινδριλής από το σύνδεσμο οπαδών του ΠΑΣ Γιάννενα, ο Γιάννης Παπαδημητρίου από την κίνηση ΑΥ.ΡΙ.Ο. για την Ήπειρο, ο Τάσος Κορωνάκης από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο Γιάννης Αλμπάνης από την οργάνωση του, την ομάδα Ρόζα, αλλά και από το Στέκι Μεταναστών. Και λίγο αργότερα πήγαμε σπίτι του. Και ήπιαμε τσίπουρα με μεζέδες, όπως θα ήθελε ο Αλέκος μας.

Λίγα λόγια για τον Αλέκο


Τώρα Αλέκο, όπως καταλαβαίνεις, εμείς δεν μπορούμε να πούμε καλό ταξίδι και ότι θα τα ξαναπούμε και διάφορα τέτοια. Γιατί εμείς εδώ λέμε, ό,τι πρέπει να λεχθεί, εδώ διανύουμε ό,τι ονειρευτήκαμε ότι μπορεί να διανυθεί. Εδώ, σε αυτόν εδώ το μόνο κόσμο, το δικό μας κόσμο, σε αυτόν τον κόσμο στον οποίο πιστεύουμε, και στον οποίο έχουμε αφιερώσει τις ζωές μας.
Τώρα Αλέκο, δεν είναι η ώρα της βολικής παραμυθίας. Είναι η ώρα να αναμετρηθούμε με τις αλήθειες και τα νοήματα της ζωής σου, να αναρωτηθούμε αν έκανες τις σωστές επιλογές. Και να συνομολογήσουμε ενώπιον της Μυρτώς, του Μάρκου και της Έλλης, ότι όντως έκανες όσα πρέπει να κάνει κανείς, για να έχει νόημα και σημασία η ζωή του. Γιατί, παρά τα όσα λέγονται, δεν είναι χαμένες οι χιλιάδες, οι εκατομμύρια ώρες που δόθηκαν για τη Ρόζα, το Στέκι, το Δίκτυο, τον ΣΥΡΙΖΑ, την Απόδραση, την Αλληλεγγύη, το ΑΥΡΙΟ της Ηπείρου, τη Γαλέρα· δεν είναι χαμένος ο κόπος για τις διαδηλώσεις, τις συγκεντρώσεις, τις αφισοκολλήσεις, τους αγώνες. Παρά τα όσα λέγονται, είναι αυτές οι ώρες και αυτός ο κόπος που κάνει τη ζωή να μην είναι απλά κάτι “απογεύματα εξαρχής καταδικασμένα να γίνουν βράδυ”· είναι αυτές οι ώρες και αυτός ο κόπος που δίνουν ηθική υπόσταση και λογική συνοχή στη ζωή. Και όλοι αυτοί οι πολλοί που έχουν έρθει σήμερα εδώ, αυτήν την κατάφαση στις επιλογές σου ήρθαν να εκφράσουν.
Όμως Αλέκο, η ζωή σου δεν ήταν μόνο αγώνας και Αριστερά. Με τους περισσότερους από τους πολλούς που ήρθαν σήμερα εδώ, δεν έχεις μόνο συνεδριάσει, αλλά έχεις πιει και κάμποσα τσίπουρα. Πολλά τσίπουρα. Και όταν μιλάμε για σένα, δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι είχες διαρκείας όχι μόνο για τον ΠΑΣ Γιάννινα, αλλά και για τον Τσέλιγκα. Και ότι καθημερινά αποδείκνυες πως μπορεί κανείς να είναι στέλεχος πρώτης γραμμής και να μην είναι ούτε γρουσούζης ούτε νούμερο· ότι μπορεί να είναι πολύ σοβαρός και ταυτόχρονα να βρίσκεται σε διαρκή ετοιμότητα για χαβαλέ και μαλακία· ότι μπορεί κανείς να είναι παντού παρών, και την ίδια στιγμή να είναι εξαιρετικός πατέρας και παθιασμένος σύντροφος.
Τώρα, Αλέκο είναι ώρα να πούμε ότι θα είσαι πάντα μαζί μας σε διαδηλώσεις, συνεδριάσεις, ματς και τσίπουρα, παρά το ότι κατά βάθος γνωρίζουμε πως...

“Μάς άφησες κοιμισμένους
στ’ ακρογιάλι το μεσημέρι
και ανυπόμονα αναμένεσαι
τη νύχτα ετούτη όλη νύχτα
ξέροντας μες στις στοιχειωμένες
από την παρουσία σου καρδιές μας
πως στο εξής το ακρογιάλι θα είναι άδειο”.

Τώρα είναι ώρα, Αλέκο, να σε ευχαριστήσουμε που βρέθηκες στο δρόμο μας και να δείξουμε την ευγνωμοσύνη μας για το μέγα συμβάν της συνάντησης μας μαζί σου.

Από τον επικήδειο
που εκφώνησε
ο Γιάννης Αλμπάνης

ΑΚΟΑ

Η μαχητικότητα, η συντροφικότητα, η αλληλεγγύη και ο αντικομφορμισμός απέκτησαν σάρκα και οστά και χαμόγελο στο πρόσωπο του Αλέκου Λύτρα.
Οι συντρόφισσες και οι σύντροφοι της ΑΚΟΑ, παγωμένοι από την είδηση του ξαφνικού θανάτου του, τον αποχαιρετούμε με οδύνη. Χάνουμε ένα σπουδαίο σύντροφο, με φαντασία, με φρέσκιες ιδέες αλλά και οργανωτικό χάρισμα, με χιούμορ και ζεστή καρδιά. Τον Αλέκο, που έδωσε σκληρές μάχες για τις γειτονιές των Αγίων Αναργύρων, για το Στέκι Μεταναστών, για τη «Ρόζα», για το βάθεμα και την προκοπή του ΣΥΡΙΖΑ.
Σύντροφο βαθύτατα ενωτικό εξ ού και ανασυνθετικό, με ελπίδες για το ρόλο της «Ανάσα», έτσι που να ξεκινήσει γοργά «το μικρό μας ανασυνθετικό πείραμα» που θα οδηγούσε σύντομα «στο πιο μεγάλο».
Έπιασε τόπο η δουλειά που έκανες Αλέκο! Βρεθήκαμε πάρα πολύ κοντά, σχεδόν γίναμε ένα. Και επειδή ήταν πολύ όμορφα στον ίδιο δρόμο θα συνεχίσουμε.
Δικοί μας άνθρωποι, οι γονείς και τα αδέρφια σου. Στο πλάι της Έλλης, του Μάρκου και της Μυρτώς θα βαδίζουμε ακολουθώντας το ζεστό χαμόγελό σου.

ΑΥ.ΡΙ.Ο. για την Ήπειρο

Οι άνθρωποι του «ΑΥ.ΡΙ.Ο. για την Ήπειρο» και γενικά του ΣΥΡΙΖΑ βιώνουμε σήμερα μια οδυνηρή απώλεια. Έφυγε από κοντά μας ο σύντροφος Αλέκος Λύτρας, υποψήφιος Περιφερειακός Σύμβουλος Ιωαννίνων του ΑΥΡΙΟ. Ο Αλέκος γεννήθηκε στα Γιάννενα το 1961, ήταν γραφίστας και εργαζόταν ως επιμελητής βιβλίων και κόμικ. Είχε μια πλούσια αγωνιστική διαδρομή δεκαετιών, από τα μαθητικά του χρόνια στη Ζωσιμαία Σχολή και τα σπουδαστικά του στα ΚΑΤΕΕ της Αθήνας, μέχρι σήμερα, που συμμετείχε στην Κεντρική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ ως εκπρόσωπος της ομάδας Ρόζα. Ζούσε στους Αγίους Αναργύρους της Αθήνας και συμμετείχε ενεργά στις αριστερές δημοτικές κινήσεις του Δήμου του, στο αντιρατσιστικό κίνημα και στους αγώνες για την προστασία των ελεύθερων χώρων της Αθήνας και των ορεινών όγκων της Αττικής. Ανήκε στην ιδρυτική ομάδα του πολιτικού και πολιτιστικού περιοδικού «Γαλέρα».Οι φίλοι του θα θυμούνται τον Αλέκο όχι μόνο σαν ένα συνεπή και ανιδιοτελή άνθρωπο, αλλά και σαν αφοσιωμένο σύντροφο της Μυρτώς και στοργικό πατέρα του Μάρκου και της Έλλης. Θα τον θυμούνται σαν ένα χαμογελαστό και ανοιχτόκαρδο χαρακτήρα με σπάνια αίσθηση του χιούμορ. Θα τον θυμούνται σαν εραστή της παραλίας της Γαύδου και παθιασμένο υποστηρικτή του ΠΑΣ Γιάννινα. Στην παράταξή μας θα τον θυμόμαστε και για τη μεγάλη προσωπική του συμβολή στη συγκρότηση του «ΑΥ.ΡΙ.Ο. για την Ήπειρο». Μοιραζόμαστε με τους δικούς του την οδύνη.

ΔΕΑ

Η Διεθνιστική Εργατική Αριστερά εκφράζει τα βαθύτερα συλλυπητήριά της για το θάνατο του συντρόφου Αλέκου Λύτρα, στην οικογένειά του, στην Ομάδα Ρόζα και στο Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα. Βρεθήκαμε μαζί του στους κοινωνικούς αγώνες, στη μάχη για τη ριζοσπαστική κατεύθυνση του ΣΥΡΙΖΑ και πρόσφατα στη δημιουργία της νέας δημοτικής παράταξης Αλληλεγγύη Αγίων Αναργύρων – Καματερού. Οι συντρόφισσες και οι σύντροφοι της ΔΕΑ δεν θα ξεχάσουμε την πολύτιμη συμβολή του στη δημιουργία της νέας μορφής της εφημερίδας μας, της «Εργατικής Αριστεράς».

Προσφορά στη μνήμη του Αλέκου

Το Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα Θεσσαλονίκης προσφέρει 200 ευρώ στον Ξενώνα Προσφύγων Θεσσαλονίκης, στη μνήμη του αλησμόνητου φίλου και συντρόφου Αλέκου Λύτρα, ένθερμου αγωνιστή της ριζοσπαστικής αριστεράς και των κινημάτων.