Συντρόφισσες και σύντροφοι
Μένω στη Κυψέλη και τις τελευταίες δυο μέρες ζούμε μέρες Χούντας και καταστολής για άλλη μία φορά.
Χτες στις 6 το πρωί ήρθαν μπουλντόζες και φορτηγά από το Δήμο -χωρίς καμία απόφαση- και κατέστρεψαν το μοναδικό χώρο πράσινου που είχε μείνει στη Κυψέλη. Έκοψαν και πάτησαν με τις μπουλντόζες 44 αιωνόβια δέντρα. Αμέσως κινητοποιηθήκαμε κάτοικοι της Κυψέλης και πηγαμε στη περιοχή. Η κατάσταση ήταν τραγική. Τα πουλιά πετούσαν πάνω από τα κεφάλια μας και έψαχναν τις φωλιές τους, τα δέντρα βρίσκονταν κομμένα στο χώμα και οι κούνιες ήταν κατεστραμμένες. Το έγκλημα αυτό είναι απαράδεκτο. Το έγκλημα που συνεχίστηκε ήταν ασύλληπτο.
Ενώ φωνάζαμε και διαμαρτυρόμασταν ενάντια στη κοπή περισσότερο από ένα χρόνο, ενώ είχαν μαζευτεί 3.500 υπογραφές κατοίκων Κυψέλης, ενώ ο Δήμος Αθηναίων δεν είχε καμία απόφαση, ενώ το Δασαρχείο είχε απαγορέψει την κοπή των δέντρων, ο Κακλαμάνης διέταξε να ξεκινήσουν οι εργασίες για υπόγειο πάρκινγκ.
Γύρω στις 8, περιμένοντας τον Εισαγγελέα, βγάλαμε τον αέρα από τα λάστιχα των φορτηγών του Δήμου και γράψαμε συνθήματα στα τζάμια. Οι οδηγοί προβοκατόρικα μας κατηγορούσαν ότι κόβαμε τα φρένα για να τους σκοτώσουμε. Ποιοι εμείς! Εμείς που παλεύουμε ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία να θέσουμε σε κίνδυνο τη ζωή εργαζομένων. Λίγο μετά ήρθε ο Εισαγγελέας, ο οποίος αντί να κινήσει αυτόφωρη διαδικασία ενάντια του Δήμου και των εργολάβων, έστρεψε τα ΜΑΤ εναντίον μας για να φύγουμε από το Πάρκο. Με κλωτσιές, γκλομπιές και σπρωξιές -ακόμα και σε κοπέλες- μας έβγαλαν στο δρόμο.
Λίγο μετά ξεκίνησαν και οι ψεκασμοί. Μας κυνήγησαν τα ΜΑΤ σε όλη τη Πατησίων. Επί ώρες έριχναν δακρυγόνα, κρότου λάμψης και πέτρες. Το βράδυ επιστρέψαμε στο παρκο για να δεντροφυτεύσουμε. Την ίδια ώρα βγήκε στον ΑΝΤ1 ο Κακλαμάνης, ο οποίος μας κατηγόρησε ως κουκουλοφόρους των ΕΞαρχείων και περιφερόμενους κάτοικους σε Κυψέλη, Παγκράτι, Ελαιώνα. Δήλωσε ότι τα έργα θα συνεχιστούν γιατί είναι για το καλό της πόλης. Ο Ευαγγελάτος δεν είχε φροντίσει να καλέσει κάποιον για αντίλογο, ούτε να ετοιμάσει κάποιες ερωτήσεις προκειμένου να αποκαλυφθούν τα ψέμματα του Κακλαμάνη. Αντιθέτως τον εξυμνούσε για τα έργα του.
Σήμερα το πρωί εμφανίστηκαν στο Πάρκο, παρακρατικοί μπράβοι, ασφαλίτες μαζί με τους διαμερισματικούς της ΝΔ (Λαγό, Πλατόπουλο, Παπαδάκη) και επιτέθηκαν εναντια σε όσους ήταν εκεί να περιφρουρήσουν τα δέντρα και ότι είχε απομείνει. Χτύπησαν 3 άτομα, έκλεψαν κινητά και κάμερες που βιντεοσκοπούσαν τους τραμπούκους, κάτω από τα μάτια της αστυνομίας. Δυο αστυνομικοί ΄ηταν στο χώρο, οι οποίοι το μόνο που έκαναν ήταν να πουν στο ΣΚΑΙ να μετακινήσει το φορτηγάκι του γιατί ενοχλούσε!!!
Ακολούθησαν μηνύσεις. Στις 7 θα γίνει συνέλευση κατοίκων για να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε.
Ι.Δ.
Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2009
Δευτέρα 26 Ιανουαρίου 2009
"Παρκάκι Κύπρου και Πατησίων"
Σήμερα 26 Ιανουαρίου 2009 στις 6 π.μ. έδωσαν τη χαριστική βολή στο παρκάκι μας στην Κύπρου και Πατησίων. 44 αιωνόβια δέντρα που έδιναν μία ανάσα στην ασφυκτική ζωή της Κυψέλης, ξεριζώθηκαν. Ο Δήμος Αθηναίων έκοψε αυθαίρετα αυτά τα δέντρα παρόλο που υπήρχε συγκεκριμένη απόφαση του δασαρχείου για το πάρκο αυτό σύμφωνα με την οποία δεν εγκρίνεται "ούτε η υλοτομία οιουδήποτε δέντρου ούτε και η απομάκρυνση ή καταστροφή της βλάστησης".
Εμείς ως περιβαλλοντική ομάδα μαθητών, την Παρασκευή 23/01/09 είχαμε στείλει μία ηλεκτρονική αίτηση με αριθμό πρωτοκόλλου 258 στο Δήμο Αθηναίων. Στην επιστολή μας αυτή ζητούσαμε να καθαριστεί επιτέλους το πάρκο το οποίο εδώ και μήνες ήταν εντελώς παραμελημένο. Η απάντηση του δήμου ήταν άμεση: Σήμερα Δευτέρα 26/01/09 το "καθάρισαν" ολοκληρωτικά.
Κάτοικοι της περιοχής και δύο δημοτικοί σύμβουλοι υπέβαλαν μήνυση κατά του δημάρχου και των αρμόδιων αντιδημάρχων, καθώς και των αρμόδιων διοικητικών υπαλήλων.
Είμαστε πολύ λυπημένοι και θυμωμένοι με την όλη κατάσταση. Θα προσπαθήσουμε και εμείς να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας.
Περισσότερα για το παρκάκι αυτό καθώς και φωτογραφίες που δείχνουν πόσο παραμελημένο ήταν τους τελευταίους μήνες μπορείτε να δείτε σε προηγούμενη δημοσιέυση με τίτλο
"Παρκάκι Κύπρου και Πατησίων"
(http://kipzzzeli.blogspot.com/2008/11/blog-post.html)
Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2009
Συνεχίζεται ο αγώνας των αγροτών στην Κρήτη
Ανακοίνωση
της Τοπικής Επιτροπής Χανίων του ΣΥΡΙΖΑ
Ο ΣΥΡΙΖΑ από την πρώτη στιγμή υποστήριξε και υποστηρίζει τα δίκαια αιτήματα των αγροτών και τις μορφές αγώνα που οι ίδιοι οι αγρότες επέλεξαν.
Οι πολιτικές που διαχρονικά οδήγησαν σε απελπισία τους αγρότες και οι πολιτικές δυνάμεις που τις εφάρμοσαν ( Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ ) είναι σήμερα υπόλογες. Όσο υπόλογες είναι και οι πολιτικές της Ε.Ε. και της ΚΑΠ που διαπραγματεύτηκαν και υπηρέτησαν οι Ελληνικές κυβερνήσεις τα τελευταία 20 χρόνια.
Δηλώνουμε για άλλη μια φορά την στήριξη μας στον δίκαιο αγώνα των αγροτών. Οι όποιες επιμέρους συμβιβαστικές στάσεις κάποιων συνδικαλιστικών ηγεσιών δεν πρέπει να τους πτοήσουν, εξάλλου και αυτές σήμερα είναι υπόλογες στη συνείδηση των αγροτών.
Οι ίδιοι οι αγρότες θα πρέπει να βρουν τον τρόπο και τη μέθοδο για να αναδείξουν τους εκπροσώπους εκείνους που πραγματικά ενδιαφέρονται για τα προβλήματά τους και οι οποίοι όλες αυτές τις μέρες βρίσκονται μαζί τους στον δίκαιο αγώνα που διεξάγουν στους δρόμους. Πρέπει να περιφρουρήσουν τον αγώνα τους ώστε να μην γίνει πεδίο αντιπαράθεσης κομματικών συμφερόντων άλλα ούτε και η ευκαιρία ιδιοτελών ατομικών ή πελατειακών συμφερόντων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ καταδικάζει την προσπάθεια της κυβέρνησης να διχάσει τους αγρότες με μέτρα που στηρίζουν εν μέρει τα αγροτικά προϊόντα της Κεντρικής και Βορείου Ελλάδας , αγνοώντας εντελώς την ανάγκη στήριξης των προϊόντων της Νοτίου και Νησιωτικής Ελλάδας, όπου κυριαρχεί η παραγωγή του ελαιολάδου και να καθορίσει τιμή ασφαλείας για το ελαιόλαδο.
Οι αγρότες της Κρήτης πρέπει να συνεχίσουν το αγώνα τους, να εντείνουν και να δώσουν πολυμορφία στις μορφές πάλης τους, να επιδιώξουν την διεύρυνση του αγώνα σε συντονισμό με της υπόλοιπες περιοχές της χώρας που παράγουν ομοειδή προϊόντα μέχρι την τελική δικαίωση των αιτημάτων τους.
Καλούμε τους φορείς του τόπου να συνεχίσουν να συμπαραστέκονται στο κίνημα των αγροτών που σήμερα γιγαντώνεται. Χθες ήταν της νεολαίας, σήμερα είναι των αγροτών, αύριο θα είναι άλλων κοινωνικών ομάδων. Ο αγώνας αυτός είναι κοινός. Είναι αγώνας ενάντια στα μεγάλα οικονομικά και τραπεζιτικά συμφέροντα που στη σημερινή κρίση κοιτάζουν πως θα επωφεληθούν από την κυρίαρχη πολιτική στην Ελλάδα και στην Ε.Ε.
*Κι ενώ τα μπλόκα των αγροτών δυναμώνουν και ενισχύονται σε όλη την Ελλάδα το τριμελές πλημμελειοδικείο Βόλου καταδίκασε 14 αγρότες για τη συμμετοχή τους στις αγροτικές κινητοποιήσεις του 2005 στην περιοχή.
Οι αγρότες στο μπλόκο στο Πλατάνι ενέκριναν σχετικό ψήφισμα που αναφέρει: "Είμαστε η μοναδική τάξη που μας στέλνουν στα αγροτοδικεία και δυστυχώς το δικαστήριο στον Βόλο δίκασε τους συνάδελφους σε 8 μήνες με 3ετή αναστολή. Αυτό δεν πέρασε έτσι, θα πάει το θέμα στο Εφετείο και θα δώσουμε εκεί μια άλλη μάχη. Στο ψήφισμά μας εκφράζουμε από τα Χανιά την αμέριστη συμπαράστασή μας στους διωκόμενους. Κάθε σκέψη της κυβέρνησης για αυταρχική αντιμετώπιθση των κινητοποιήσεων θα πέσει στο κενό. Όχι μόνο δεν θα κάμψει το αγωνιστικό φρόνημα όλων των αγροτών αλλά ισχυροποιεί το φρόνημά μας για μεγαλύτερους αγώνες".
Ενώ δελτίο τύπου για το ζήτημα εξέδωσε και ο ΣΥΝασπισμός το οποίο καταλήγει: "Οι αγώνες των αγροτών δεν καταστέλλονται ούτε ποινικοποιούνται με αποφάσεις δικαστηρίων και θα συνεχιστούν μέχρι την τελική τους δικαίωση" Οι αγρότες στο μπλόκο στο Πλατάνι ενέκριναν σχετικό ψήφισμα που αναφέρει: "Είμαστε η μοναδική τάξη που μας στέλνουν στα αγροτοδικεία και δυστυχώς το δικαστήριο στον Βόλο δίκασε τους συνάδελφους σε 8 μήνες με 3ετή αναστολή. Αυτό δεν πέρασε έτσι, θα πάει το θέμα στο Εφετείο και θα δώσουμε εκεί μια άλλη μάχη. Στο ψήφισμά μας εκφράζουμε από τα Χανιά την αμέριστη συμπαράστασή μας στους διωκόμενους. Κάθε σκέψη της κυβέρνησης για αυταρχική αντιμετώπιθση των κινητοποιήσεων θα πέσει στο κενό. Όχι μόνο δεν θα κάμψει το αγωνιστικό φρόνημα όλων των αγροτών αλλά ισχυροποιεί το φρόνημά μας για μεγαλύτερους αγώνες".
Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2009
Οι μαθητές στη Διαπασών
Τον τελευταίο καιρό η κυβέρνηση και οι κατασταλτικοί της μηχανισμοί έρχονται αντιμέτωποι με την οργή του λαού και ιδιαίτερα της νεολαίας. Η εν ψυχρώ δολοφονία του συμμαθητή μας, Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Ήταν η αφορμή για να ξεχυθούμε στους δρόμους και να εκφράσουμε τη θλίψη, αλλά προπαντός την οργή μας που συσσωρευόταν, εδώ και πολύ καιρό μέσα μας από τα προβλήματα της κοινωνίας μας.
Το αναποτελεσματικό σύστημα της παιδείας, οι εντατικοί ρυθμοί μάθησης (σχολείο, φροντιστήριο, ιδιαίτερα), η αυξανόμενη ιδιωτικοποίηση της παιδείας, η ανεργία που μας περιμένει είναι μερικά από τα προβλήματα που κάνουν αβέβαιο το μέλλον μας και το υπονομεύουν.
Οι κυβερνήσεις συστηματικά και εσκεμμέ να έκλειναν τα μάτια σε αυτά τα προβλήματα υιοθετώντας μια πολιτική πρόσκαιρων λύσεων και εξυπηρετώντας μονάχα τα δικά
τους συμφέροντα. Ήταν επόμενο να ξεσηκωθούμε βλέποντας τα δικαιώματά μας να αγνοούνται, να καταπατούνται, και αντί να ακούν τη φωνή μας, την αγωνία μας για το αύριο, σηκώνουν το όπλο, σημαδεύουν την καρδιά και κλέβουν τη ζωή ενός από εμάς.
Μαθαίνοντας ότι δολοφόνησαν τον Αλέξη, βγήκαμε στους δρόμους, κάναμε καταλήψεις, πήγαμε σε Αστυνομικά Τμήματα φωνάζοντας «Το κράτος δολοφονεί» και διεκδικώντας τον αφοπλισμό της αστυνομίας. Ο Δεκέμβρης αυτός σηματοδοτήθηκε ως μήνας εξέγερσης της νεολαίας.
Όλα όσα συνέβησαν τον περασμένο Δεκέμβρη, παρακίνησαν εμάς τους μαθητές και τις μαθήτριες, τους νέους και τις νέες της ΑΚΟΑ, να διοργανώσουμε μία εκδήλωση, όπου θα μιλήσουμε, επιτέλους, εμείς.
Το Σάββατο 14 Φεβρουαρίου, στη Δημοτική Αγορά της Κυψέλης, η μαθητική κατακραυγή ακούγεται με εκθέσεις, συζητήσεις, συναυλίες μαθητικών συγκροτημάτων και απαιτεί από τους μεγάλους να ακουστεί.
Στην εκδήλωση θα έχουμε και το τρίτο τεύχος της «Κόκκινης Κλωστής», στο οποίο θα γράφουμε τη δική μας γνώμη για τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και όσα επακολούθησαν, αλλά και όχι μόνο. Θα πραγματευόμαστε και άλλα ζητήματα, όπως η σφαγή στη Γάζα, τα νέα μέτρα για την παιδεία, ο Ελαιώνας, ο Ομπάμα και άλλα.
Νέες και νέοι της ΑΚΟΑ
Ανανεωτική Κομμουνιστική Οικολογική Αριστερά
Το αναποτελεσματικό σύστημα της παιδείας, οι εντατικοί ρυθμοί μάθησης (σχολείο, φροντιστήριο, ιδιαίτερα), η αυξανόμενη ιδιωτικοποίηση της παιδείας, η ανεργία που μας περιμένει είναι μερικά από τα προβλήματα που κάνουν αβέβαιο το μέλλον μας και το υπονομεύουν.
Οι κυβερνήσεις συστηματικά και εσκεμμέ να έκλειναν τα μάτια σε αυτά τα προβλήματα υιοθετώντας μια πολιτική πρόσκαιρων λύσεων και εξυπηρετώντας μονάχα τα δικά
τους συμφέροντα. Ήταν επόμενο να ξεσηκωθούμε βλέποντας τα δικαιώματά μας να αγνοούνται, να καταπατούνται, και αντί να ακούν τη φωνή μας, την αγωνία μας για το αύριο, σηκώνουν το όπλο, σημαδεύουν την καρδιά και κλέβουν τη ζωή ενός από εμάς.Μαθαίνοντας ότι δολοφόνησαν τον Αλέξη, βγήκαμε στους δρόμους, κάναμε καταλήψεις, πήγαμε σε Αστυνομικά Τμήματα φωνάζοντας «Το κράτος δολοφονεί» και διεκδικώντας τον αφοπλισμό της αστυνομίας. Ο Δεκέμβρης αυτός σηματοδοτήθηκε ως μήνας εξέγερσης της νεολαίας.
Όλα όσα συνέβησαν τον περασμένο Δεκέμβρη, παρακίνησαν εμάς τους μαθητές και τις μαθήτριες, τους νέους και τις νέες της ΑΚΟΑ, να διοργανώσουμε μία εκδήλωση, όπου θα μιλήσουμε, επιτέλους, εμείς.
Το Σάββατο 14 Φεβρουαρίου, στη Δημοτική Αγορά της Κυψέλης, η μαθητική κατακραυγή ακούγεται με εκθέσεις, συζητήσεις, συναυλίες μαθητικών συγκροτημάτων και απαιτεί από τους μεγάλους να ακουστεί.
Στην εκδήλωση θα έχουμε και το τρίτο τεύχος της «Κόκκινης Κλωστής», στο οποίο θα γράφουμε τη δική μας γνώμη για τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και όσα επακολούθησαν, αλλά και όχι μόνο. Θα πραγματευόμαστε και άλλα ζητήματα, όπως η σφαγή στη Γάζα, τα νέα μέτρα για την παιδεία, ο Ελαιώνας, ο Ομπάμα και άλλα.
Νέες και νέοι της ΑΚΟΑ
Ανανεωτική Κομμουνιστική Οικολογική Αριστερά
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Ο ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Μπροστά στην προ ημερησίας διάταξη Συζήτηση στη Βουλή για θέματα Παιδείας και την επικοινωνιακή προσπάθεια της Κυβέρνησης ν’ ανοίξει για τρίτη φορά έναν προσχηματικό «Διάλογο» με αιχμή την Ελεύθερη Πρόσβαση στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και το Πανεπιστημιακό Άσυλο, η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει:
Κανένας διάλογος δεν μπορεί ν’ αρχίσει επί της ουσίας όσο ισχύει όλο το πλέγμα των νόμων που εμπορευματοποιούν και ιδιωτικοποιούν το Δημόσιο Αγαθό της Παιδείας και Έρευνας, όσο συνεχίζεται η χρηματική υποβάθμιση του και συνεχίζονται οι διώξεις μαθητών και φοιτητών για τη συμμετοχή τους στις διαδηλώσεις του Δεκεμβρίου.
Δηλώνει κατηγορηματικά ότι δεν αποδέχεται καμία συζήτηση για τον επαναπροσδιορισμό – ουσιαστικά τον περαιτέρω περιορισμό – του Πανεπιστημιακού Ασύλου. Απαιτεί αντίθετα την κατάργηση της συρρίκνωσης του από το νόμο Γιαννάκου και την επιστροφή στο νομοθετικό πλαίσιο του νόμου του 1982. Άλλωστε η υπεράσπιση του Ασύλου δεν είναι θέμα νομοθεσίας, αλλά της ίδιας της πανεπιστημιακής κοινότητας.
Ως προς την εξαγγελία της Ελεύθερης Πρόσβασης ο ΣΥΡΙΖΑ υπενθυμίζει ότι αποτελεί τον πρώτο Πολιτικό Χώρο που την πρότεινε. Τονίζει όμως ότι καμία συζήτηση γι’ αυτήν δεν μπορεί να γίνει χωρίς τη συνολική επί της ουσίας αναβάθμιση του όλου Δημόσιου Εκπαιδευτικού Συστήματος και ιδιαίτερα του Λυκείου.
Σε αντίθεση με τον κυβερνητικό, χωρίς θέσεις, προσχηματικό «Διάλογο», ο ΣΥΡΙΖΑ ανοίγει με υπευθυνότητα και σαφείς Θέσεις το δικό του Δημόσιο Διάλογο με την Κοινωνία δίνοντας σήμερα στη δημοσιότητα τα Προτάγματα της Θεματικής Επιτροπής Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ.
Η Θεματική Επιτροπή Παιδείας θα εμπλουτίσει τις θέσεις για την Παιδεία με ανοικτές συζητήσεις με την Εκπαιδευτική και Ερευνητική Κοινότητα, τις συνδικαλιστικές της εκφράσεις, τις συλλογικότητες μαθητών και φοιτητών αλλά και κάθε πολίτη που νοιάζεται για το Δημόσιο Αγαθό της Παιδείας και της Έρευνας, μέχρι την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ τον ερχόμενο Μάρτιο.
Αθήνα, 23 Ιανουαρίου 2009 Η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ.
Τετάρτη 21 Ιανουαρίου 2009
Η εργοδοτική τρομοκρατία δεν θα έχει τη δική μας ανοχή
Ένας μήνας κλείνει αύριο από τη προμελετημένη δολοφονική επίθεση στην συνδικαλίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα και όλοι μας θα βρεθούμε αύριο στους δρόμους να διαδηλώσουμε ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία και την κρατική ενοχή.
Αυτές τις 30 μέρες, η αστυνομία και οι ανακριτικές αρχές λειτούργησαν σε πολύ υποτονικούς ρυθμούς, σε αντίθεση με την περίπτωση της δολοφονικής επίθεσης στον αστυνομικό Διαμαντή Μαντζούνη. Στην περίπτωσή της Κωνσταντίνας, η δικογραφία στάλθηκε από την Αστυνομία μόλις πριν από λίγες μέρες στην Εισαγγελέα Πρωτοδικών Ελένης Ράικου, η οποία την επέστρεψε, μάλιστα, ως απαράδεκτα ελλιπή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της «επιμελώς» πρόχειρης δουλειάς στοιχειοθέτησης της δικογραφίας είναι η έλλειψη καταθέσεων από τους υπεύθυνους της εταιρείας ΟΙΚΟΜΕΤ, όπου εργαζόταν η Κ. Κούνεβα και τους αυτόπτες μάρτυρες.
Η ΕΛ.ΑΣ προσπάθησε να «κουκουλώσει» και να κλείσει την υπόθεση της δολοφονικής επίθεσης βαφτίζοντάς τη ως ξεκαθάρισμα προσωπικών λογαριασμών, μάλλον προερχομένων από ερωτικό πάθος. Εμείς δεν θα επιτρέψουμε να ξεχαστούν τα αίτια που οδήγησαν το παρακράτος να την αναγκάσει να πιει βιτριόλι. Η Κωνσταντίνα είναι μία συνδικαλίστρια και αγωνίστρια που κινδυνεύει η ζωή της επειδή υπερασπίστηκε τον εαυτό της και όσες εργαζόμενες μετανάστριες γίνονται θύματα εκμετάλλευσης της εργοδοσίας. Όλους αυτούς, δηλαδή, που θα έπρεπε από την πρώτη στιγμή ν’ αναλάβει την προστασία τους η ΓΣΕΕ και το συνδικαλιστικό κίνημα, πράγμα που δεν είδαμε μέχρι στιγμής να γίνεται ούτε στον ελάχιστα αναγκαίο βαθμό.
Εμείς, οι νέες και οι νέοι της ΑΚΟΑ καταγγέλλοντας τις δολοφονικές επιθέσεις του κράτους και του παρακράτους, σε όσους εργαζόμενους και εργαζόμενες αντιτάσσονται στο καθεστώς εργασιακής τρομοκρατίας και παλεύουν για τα εργασιακά τους δικαιώματα, θα δώσουμε το παρών στην αυριανή διαδήλωση. Είναι αναγκαίο να αγωνιστούμε για την κατάργηση της υπεργολαβίας και υπενοικίασης εργαζομένων, κάθε είδους ελαστικών σχέσεων εργασίας και την κατοχύρωση ίσων εργασιακών δικαιωμάτων αλλά και απολαβών σε όλους τους εργαζόμενους, ημεδαπούς και μετανάστες.
Νέες & νέοι της ΑΚΟΑ
21/1/2009
Αυτές τις 30 μέρες, η αστυνομία και οι ανακριτικές αρχές λειτούργησαν σε πολύ υποτονικούς ρυθμούς, σε αντίθεση με την περίπτωση της δολοφονικής επίθεσης στον αστυνομικό Διαμαντή Μαντζούνη. Στην περίπτωσή της Κωνσταντίνας, η δικογραφία στάλθηκε από την Αστυνομία μόλις πριν από λίγες μέρες στην Εισαγγελέα Πρωτοδικών Ελένης Ράικου, η οποία την επέστρεψε, μάλιστα, ως απαράδεκτα ελλιπή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της «επιμελώς» πρόχειρης δουλειάς στοιχειοθέτησης της δικογραφίας είναι η έλλειψη καταθέσεων από τους υπεύθυνους της εταιρείας ΟΙΚΟΜΕΤ, όπου εργαζόταν η Κ. Κούνεβα και τους αυτόπτες μάρτυρες.
Η ΕΛ.ΑΣ προσπάθησε να «κουκουλώσει» και να κλείσει την υπόθεση της δολοφονικής επίθεσης βαφτίζοντάς τη ως ξεκαθάρισμα προσωπικών λογαριασμών, μάλλον προερχομένων από ερωτικό πάθος. Εμείς δεν θα επιτρέψουμε να ξεχαστούν τα αίτια που οδήγησαν το παρακράτος να την αναγκάσει να πιει βιτριόλι. Η Κωνσταντίνα είναι μία συνδικαλίστρια και αγωνίστρια που κινδυνεύει η ζωή της επειδή υπερασπίστηκε τον εαυτό της και όσες εργαζόμενες μετανάστριες γίνονται θύματα εκμετάλλευσης της εργοδοσίας. Όλους αυτούς, δηλαδή, που θα έπρεπε από την πρώτη στιγμή ν’ αναλάβει την προστασία τους η ΓΣΕΕ και το συνδικαλιστικό κίνημα, πράγμα που δεν είδαμε μέχρι στιγμής να γίνεται ούτε στον ελάχιστα αναγκαίο βαθμό.
Εμείς, οι νέες και οι νέοι της ΑΚΟΑ καταγγέλλοντας τις δολοφονικές επιθέσεις του κράτους και του παρακράτους, σε όσους εργαζόμενους και εργαζόμενες αντιτάσσονται στο καθεστώς εργασιακής τρομοκρατίας και παλεύουν για τα εργασιακά τους δικαιώματα, θα δώσουμε το παρών στην αυριανή διαδήλωση. Είναι αναγκαίο να αγωνιστούμε για την κατάργηση της υπεργολαβίας και υπενοικίασης εργαζομένων, κάθε είδους ελαστικών σχέσεων εργασίας και την κατοχύρωση ίσων εργασιακών δικαιωμάτων αλλά και απολαβών σε όλους τους εργαζόμενους, ημεδαπούς και μετανάστες.
Νέες & νέοι της ΑΚΟΑ
21/1/2009
Επίσκεψη του Γρηγόρη Ψαριανού στη Φθιώτιδα
Κατά την επίσκεψή του στη Φθιώτιδα ο βουλευτής Β΄ Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ Γρηγόρης Ψαριανός συναντήθηκε με τον πρόεδρο και δύο αντιπροέδρους του ΤΕΙ Λαμίας. Στη συνάντηση παραβρέθηκαν μέλη του ΣΥΡΙΖΑ Φθιώτιδας και αντιπρόσωπος των σπουδαστών.
Αφορμή για την προγραμματισμένη συζήτηση υπήρξε το συνεχώς εντεινόμενο κλίμα τρομοκρατίας και τραμπουκισμών από μερίδα σπουδαστών αλλά και εξωθεσμικών του ευρύτερου δεξιού χώρου, με αποκορύφωμα τoν τραυματισμό δύο σπουδαστών, την προηγούμενη Πέμπτη, κατά τη διάρκεια αφισοκόλλησης για την Παλαιστίνη στο χώρο των ΤΕΙ, και τη διακομιδή τους στο νοσοκομείο.
Ο πρόεδρος των ΤΕΙ Λαμίας κος Καρκάνης δήλωσε, ότι η διοίκηση δεν μπορεί μεν να παρέμβει, αλλά δεν θα καλύψει κανέναν. Το πρόβλημα κατά τη γνώμη του είναι η απουσία χώρου έκφρασης των απόψεων όλων των παρατάξεων και προς αυτή την κατεύθυνση η διοίκηση προτίθεται να παρέμβει. Επίσης υποστήριξε ότι τα ΤΕΙ παρουσιάζουν εικόνα γραφείων της ΔΑΠ ΝΔΦΚ λόγω του ότι η συγκεκριμένη παράταξη αποτελεί την πλειοψηφία του σπουδαστικού συλλόγου. Προηγουμένως ο Γρηγόρης Ψαριανός είχε σχολιάσει: «Έχω ακούσει για τραμπουκισμούς στα ΤΕΙ Λαμίας εδώ και δύο τρία χρόνια και μάλιστα με διαπλοκές συμφερόντων από τη «νύχτα» μέχρι την ακροδεξιά. Και επειδή αναφερθήκατε στην άρση του ασύλου, θέμα για το οποίο γίνεται πολλή συζήτηση αυτές τις μέρες , εγώ δεν συζητώ την άρση όχι μόνο στα Πανεπιστήμια αλλά και στα καφενεία, στις πλατείες και στα πεζοδρόμια. Αυτοί που κάνουν τα επεισόδια επιδιώκουν την άρση του ασύλου. Αυτό που έχουμε χρέος να κάνουμε, κι εσείς και όλοι, είναι να καταδικάσουμε τη βία από όπου κι αν προέρχεται και μάλιστα δείχνοντας κάθε φορά και από πού προέρχεται. Να μην ενισχύουμε την «ομερτά». Δεν θέλω να παίζουμε παιχνίδια. Αυτό που γίνεται εδώ τώρα δεν γινόταν ούτε το ’58 και θα έχετε βαριές ευθύνες αν συμβεί, που το απεύχομαι, κάτι χειρότερο».
Ζήτησε τέλος από τον κο Καρκάνη να υποβάλει αναφορά με όλα τα σοβαρά εκπαιδευτικά και χρονίζοντα λειτουργικά προβλήματα των ΤΕΙ Λαμίας ώστε να τα υποβάλλει στο νέο Υπουργό Παιδείας και να του ζητήσει να δώσει άμεσα λύση.
Στη συνέχεια παραβρέθηκε στο συλλαλητήριο του Αγροτικού Συλλόγου Βόρειας Φθιώτιδας στο Δομοκό όπου και συζήτησε με τους αγρότες για την έλλειψη κρατικού σχεδιασμού νέων καλλιεργειών, για τις επιδοτήσεις και τις αυξήσεις στα γεωργικά φάρμακα και στα καύσιμα.
«Η κατάσταση είναι τερατώδης, δήλωσε ο Γρ. Ψαριανός, είναι στα όρια της ανθρώπινης επιβίωσης. Δεν παράγουμε τίποτα, ενώ συνεχίζουμε να δανειζόμαστε. Να υπάρξει ένα σχέδιο, να σταματήσουμε τις καλλιέργειες των σιτηρών ή του βαμβακιού και να καλλιεργήσουμε σόγια ή κόκκινα φασόλια. Τι παράγουμε στην Ελλάδα; Δεν υπάρχει βιομηχανία, ο τουρισμός πάσχει, όταν θα μας πνίξει το τσουνάμι των απολύσεων τι θα παράγει ο ΄Ελληνας;»
Αργότερα σε συνέντευξη τύπου προς τα μέσα μαζικής ενημέρωσης της Φθιώτιδας, στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ Λαμίας αναφερόμενος στις φήμες που κυκλοφορούν για τον Μαλιακό Κόλπο σχολίασε: «Σ’ αυτόν τον κλειστό κόλπο, στον οποίο η ροή του νερού δεν ανανεώνεται, κάποιοι σκέπτονται να φτιάξουν ΟΔΔΥ αποσυρμένων καραβιών μεγάλης χωρητικότητας, λες και πρόκειται για νούφαρα. Το θέμα είναι το πώς δεν θα γίνει αυτό πουθενά και όχι να μη γίνει στον Μαλιακό Κόλπο και να γίνει στον ΄Αη Στράτη ή στους Παξούς.»
Εκδηλώσεις στην Αγορά της Κυψέλης
- Την Παρασκευή 23 Ιανουαρίου (8 μμ) η Αγορά της Κυψέλης οργανώνει ανοιχτή συζήτηση με θέμα τον εξεγερμένο Δεκέμβρη.
- Σάββατο 24 Ιανουαρίου εκδήλωση οικονομικής ενίσχυσης στη συνδικαλίστρια Κ. Κούνεβα με συζήτηση κα ιπροβολή ταινίας του Κ. Λόουτς "Ένας Ελεύθερος Κόσμος"
Όλες οι εκδηλώσεις στην Αγορά γίνονται δωρεάν
Site Αγοράς Κυψέλης:
http://indy.gr/projects/agora-tis-kypselis/project-home
ΜΕΓΑΛΗ ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΧΩΡΩΝ ΣΤΟΝ ΕΛΑΙΩΝΑ
| | |
| ΕΠΟΧΗ: 07.12.08 | |
| Προσωρινή αναστολή των εργασιών στο εμπορικό κέντρο του Βωβού Η προσωρινή αναστολή των εργασιών στο εμπορικό κέντρο του Βωβού συνιστά μια μεγάλη νίκη του κινήματος πολιτών και όσων αγωνίζονται υπέρ των κοινόχρηστων και ελεύθερων χώρων στην πόλη της Αθήνας. Με μια πρωτοφανή συνεργασία του κινήματος πολιτών και επιστημόνων, ειδικών, όπως ο Ηλίας Γιαννίρης, η δημοτική σύμβουλος με την Ανοιχτή Πόλη Ελένη Πορτάλιου και πολλοί άλλοι στοιχειοθέτησαν τεκμηριωμένα και ολοκληρωμένα, την ανάγκη να σταματήσουν τα έργα και η διπλή τσιμεντοποίηση στον Ελαιώνα. Σε αυτήν την προσπάθεια, συμμετείχε ένα ευρύ φάσμα πολιτών  και κινημάτων, δημοτικών κινήσεων και οργανώσεων στον οποίο πρωτοστάτησε η Ανοιχτή Πόλη. Το κίνημα αυτό συγκέντρωσε πολλά στελέχη από πολλούς, διαφορετικούς χώρους, αν άμεσα στους οποίους ήταν η Δημοτική Σύμβουλος με την Ανοιχτή Πόλη Ε. Αγγελοπούλου, η Συμπαράταξη από το ΚΚΕ, πολλά στελέχη της δημοτικής παράταξης του Κ. Σκανδαλίδη ανάμεσα στα οποία, ο Τ. Μπέης και ο Γ. Αναγνωστόπουλος, που αντιμάχονται την πολιτική κατεύθυνση της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ και της δημοτικής του παράταξης. Ιδιαίτερα σημαντική εξέλιξη στον αγώνα ενάντια στα σχέδια της κυβέρνησης αποτέλεσε η ερώτηση που κατέθεσαν την προηγούμενη Δευτέρα έξι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ (Γ. Δραγασάκης, Φ. Κουβέλης, Π. Κοροβέσης, Γ. Μπανιάς, Γ. Ψαριανός και Άν. Φιλίνη) με την οποία ανέδειξαν τα σοβαρά χωροταξικά προβλήματα που σχετίζονται με την παραβίαση κανόνων της πολεοδομικής νομοθεσίας.Ο Χρίστος Καραμάνος, μέλος της Επιτροπής Πολιτών για τη Διάσωση του Ελαιώνα μας τόνισε ότι παρά την προσωρινότητα της αναστολής, είμαστε αισιόδοξοι για τη συνέχεια, με στόχο να σταματήσει το πολύπλευρο έγκλημα κατά των ελεύθερων χώρων που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση της ΝΔ αλλά και η Δημοτική Αρχή του Δήμου Αθηναίων και να δημιουργηθεί ένα Μητροπολιτικό Πάρκο στην περιοχή του Ελαιώνα. Ο αγώνας των πολιτών επισήμανε δεν σταματά εδώ, αφού αποφασίστηκε να διοργανωθεί στις 14/12 και ώρα 11.30 συναυλία. Ανάμεσα σε άλλες εκδηλώσεις που θα δηλώνουν την αναγκαιότητα να σταματήσουν τα έργα, θα πραγματοποιηθεί καθαρισμός του ρέματος του Προφήτη Δανιήλ. Από τη γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ μάλιστα καταγγέλθηκε η στάση της δημοτικής παράταξης του Ν. Κακλαμάνη που αδυνατεί να απαντήσει στην τεκμηριωμένη κριτική και στις θέσεις που τεκμηριωμένα παρουσιάστηκαν από τα κινήματα πόλης ζητώντας από το ΣτΕ να μην εκδικάσει την συζήτηση για την αναστολή των έργων και να αναβληθεί η διαδικασία. Απόφαση του ΣΤΕ υπέρ της αναστολής των έργων Βωβού Ως γνωστόν 130 πολίτες, επιστήμονες, πολεοδόμοι, καθηγητές, αγωνιστές του οικολογικού κινήματος είχαν καταθέσει στο ΣτΕ αίτημα αναστολής των εργασιών. Στη συνεδρίαση του τμήματος του ΣτΕ η Δημοτική Αρχή του κ. Νικήτα Κακλαμάνη προσήλθε με το αίτημα να μη προχωρήσει η διαδικασία συζήτησης της αναστολής, γεγονός που αποδεικνύει την πλήρη περιφρόνηση του Δημάρχου και των συ  νεργατών του στα κορυφαία ζητήματα που απασχολούν τους ευαισθητοποιημένους πολίτες για τα θέματα του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής στην πόλη.Προς τιμή του το ΣτΕ απέρριψε το αίτημα της Δημοτικής Αρχής να μη προχωρήσει η διαδικασία συζήτησης του αιτήματος των προσφυγόντων για αναστολή των εργασιών. Η Επιτροπή μας εκφράζει τις ευχαριστίες της σε όσους την στήριξαν και καλεί όλους τους πολίτες, τους επιστημονικούς φορείς, τη νεολαία, τα κινήματα πόλης, τις περιβαλλοντικές οργανώσεις να δυναμώσουν και να συντονίσουν τον αγώνα τους για να γίνει ο Ελαιώνας Μητροπολιτικό Πάρκο, με υψηλό πράσινο και να αποτελέσει μια ανάσα στην τσιμεντοποιημένη Αθήνα. |
ΝΑΙ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ -ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΤΣΙΜΕΝΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΕΛΑΙΩΝΑ
Αγαπητοί Συνδημότες και Επαγγελματίες του Αιγάλεω,
Ένα σημαντικό πρόβλημα δημιουργείται στην περιοχή και την πόλη μας. Όχι με την κατασκευή του γηπέδου του ΠΑΟ, με την οποία συμφωνούμε, αλλά με τους τεράστιους τσιμεντένιους όγκους που θέλουν να μας επιβάλουν.
Αφορά στο περιβάλλον και στην ποιότητα ζωής μας. Αφορά σε ομόφωνες αποφάσεις των Δημοτικών Συμβουλίων για χώρους αναψυχής και πρασίνου στον Ελαιώνα. Αφορά στον εμπορικό κόσμο της πόλης, που τα γιγαντιαία εμπορικά κέντρα (72.000 τ. μ . + 62.000 τ.μ. υπόγεια και πάρκινγκ) τον απειλούν με αφανισμό.
Τι κάνει η Δημοτική Αρχή Καλογερόπουλου απέναντι σε αυτή την κατάσταση; Παρακαλώ, μη φωνάζετε «κοιμάται».
Αναρωτιόμαστε:
- Γιατί δεν ξεκινά το γήπεδο τώρα, αφού δεν υπάρχει κανένα κώλυμα και η χρηματοδότησή του είναι ανεξάρτητη (αυτοχρηματοδότηση τώρα από ΠΑΕ 82.000.000 ?, εξόφληση από τον Δήμο Αθηναίων 192.500.000 ?);
- Γιατί τα 56,5 στρέμματα, που υποχρεωτικά και αμετάκλητα «δίνει» ο κ. Βωβός, βάσει του Νόμου 1337, για ένταξη στο σχέδιο της πόλης, θεωρούνται δωρεά;
- Γιατί η κυβέρνηση σκανδαλωδώς, αντί τα 40-60 στρέμματα που χρειάζεται το γήπεδο, διπλασιάζει το συντελεστή δόμησης σε 198 στρέμματα για πολυκαταστήματα;
- Γιατί πρέπει να μην αλλάξει θετικά το ισοζύγιο πράσινου για τα επόμενα 100 χρόνια στην περιοχή μας;
ΛΕΜΕ
- Ναι στο γήπεδο - Όχι στην τσιμεντοποίηση του Ελαιώνα
- Ναι στην αναβάθμιση - Όχι στη Βωβοκρατία, με τα πολυκαταστήματα που απειλούν την εμπορική ζωή της πόλης μας
ΚΑΛΟΥΜΕ
- Όλους τους πολίτες και τους επαγγελματίες της πόλης μας να αντισταθούν στην προσπάθεια παραπληροφόρησης που συνοδεύει την επίθεση στη ζωή και στο μέλλον μας, να αγωνισθούν για την αποτροπή της τσιμεντοποίησης.
- Τη διοίκηση Καλογερόπουλου να «ξυπνήσει», έστω και τώρα, να πάρει άμεσα πρωτοβουλίες και να στηρίξει -κινητοποιώντας την πόλη- κάθε προσπάθεια αντίστασης στην περιβαλλοντική και εμπορική υποβάθμιση που την απειλεί.
Δεκέμβρης 2008 - Δημοτική Κίνηση “Ανάπλαση Αιγάλεω”
ΔΕΛΤΙΑ ΤΥΠΟΥ
- Εμπρηστικές οι δηλώσεις του Δημάρχου Αθηναίων κ.Κακλαμάνη
- Απαράδεκτη η προσπάθεια επηρεασμού του ΣτΕ από τους Υπουργούς κ.κ. Σουφλιά, Παπαθανασίου.
- Θα συνεχίσουμε με επιμονή και με νηφαλιότητα να υπερασπίζουμε τα Συνταγματικά μας δικαιώματα. Ζητάμε τη συμπαράσταση των πολιτικών και κοινωνικών φορέων της πολιτείας.
Με αφορμή τις πρόσφατες δηλώσεις του Δημάρχου Αθηναίων κ. Νικήτα Κακλαμάνη και των επιστολών που έστειλαν προς το ΣτΕ οι Υπουργοί κ.κ. Γ.Σουφλιάς και Παπαθανασίου η Επιτροπή Πολιτών για τη Διάσωση του Ελαιώνα δηλώνει τα εξής:
Οι δηλώσεις του Δημάρχου Αθηναίων κ.Νικήτα Κακλαμάνη είναι εμπρηστικές και αναλαμβάνει πλήρως τις πολιτικές και τις προσωπικές ευθύνες για την ενδεχόμενη πρόκληση επεισοδίων σε βάρος των μελών της Επιτροπής Πολιτών για τη διάσωση του Ελαιώνα και των προσφευγόντων/ουσών στο Συμβούλιο της Επικρατείας.
Οι παρεμβάσεις με επιστολές των Υπουργών κ.κ. Γιώργου Σουφλιά (ΠΕΧΩΔΕ) και Γιάννη Παπαθανασίου (Εθνικής Οικονομίας) υπέρ του μεγαλοεργολάβου κ.Βωβού και σε βάρος του Περιβάλλοντος κρίνονται απαράδεκτες και αποτελούν πρωτοφανέρωτη παρέμβαση στο χώρο της δικαιοσύνη. Η προσπάθεια των κ.κ. Σουφλιά, Παπαθανασίου να επηρεάσουν τη δικαιοσύνη, υποβιβάζουν τη χώρα μας από μέλος της Ε.Ε. σε Βωβοκιστάν.
Οι κ.κ. Κακλαμάνης – Σουφλιάς – Παπαθανασίου, και εκείνοι που στρέφονται ενάντια στους προσφεύγοντες/ουσες στο ΣτΕ, αντικειμενικά αμφισβητούν το Συνταγματικό Δικαίωμα των πολιτών να προσφεύγουν στη δικαιοσύνη. Οι ενέργειές τους τείνουν να αγγίξουν τα όρια της Συνταγματικής εκτροπής.
Η αμφισβήτηση του δικαιώματος των πολιτών να ασκήσουν τα Συνταγματικά τους δικαιώματα και η στοχοποίηση των προσφευγόντων/ουσών στο ΣτΕ είναι ίσως μεγαλύτερο πολιτικό θέμα, ακόμη και από τους χιλιάδες τόνους μπετόν και του σκανδάλου στο Βοτανικό. Καλούμε πολιτικά κόμματα, Δικηγορικό Σύλλογο, ΤΕΕ, ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΚΕΔΚΕ να πάρουν θέση και να υπερασπίσουν το δικαίωμα των πολιτών να ασκούν τα Συνταγματικά τους δικαιώματα.
Η Επιτροπή Πολιτών για 
τη διάσωση του Ελαιώνα δηλώνει ότι δεν θα καμφθεί από τις απειλές και θα συνεχίσει με πολιτικά, νομικά και τεχνικά επιχειρήματα να υπερασπίζει το αίτημα «Ο Ελαιώνας να γίνει Μητροπολιτικό Πάρκο» - αλλά επιπρόσθετα ΚΑΙ τα Συνταγματικά Δικαιώματα των πολιτών
15-01-2009
Έκπληξη & Ερωτηματικά
Η Επιτροπή πολιτών για τη διάσωση του Ελαιώνα, θέλει να εκφράσει την έκπληξη της καθώς μαζί με την είδηση της φημολογούμενης απόφασης της αρμόδιας επιτροπής του ΣτΕ για οριστική αναστολή των εργασιών του Βωβού, εμφανίστηκαν και πλήθος δημοσιευμάτων για έτοιμα εναλλακτικά σχέδια που επεξεργάζεται η ΠΑΕ ΠΑΟ και ο Δήμος Αθηναίων.
Η έκπληξη προέρχεται από το γεγονός ότι από τις αρχές Δεκέμβρη οπότε και υπήρξε η πρώτη απόφαση προσωρινής αναστολής, ο Δήμαρχος Αθηναίων, η «Μπάμπης Βωβός Διεθνής Τεχνική» και η ΠΑΕ ΠΑΟ, όχι μόνο προπαγάνδιζαν ομόφωνα ότι χωρίς το εμπορικό κέντρο των 70.000 τ.μ. τσιμέντου δεν μπορεί να κατασκευαστεί το γήπεδο, αλλά και ότι η Επιτροπή μας ψευδόταν όταν έλεγε ότι οι εργασίες για το γήπεδο μπορούν να συνεχιστούν ασχέτως από τις εξελίξεις για το Εμπορικό Κέντρο. Τι άλλαξε μέσα σε αυτόν τον μήνα και τώρα ξαφνικά υπάρχουν τουλάχιστον δύο εναλλακτικές, πέραν της άποψης μας ότι τα 56 στρέμματα της δήθεν «δωρεάς» Βωβού, αποτελούν υποχρεωτική εισφορά σε γη και ανήκουν ανέκκλητα στο δημόσιο; Που ήταν αυτά τα σχέδια ένα μήνα τώρα και γιατί δεν τα παρουσίαζαν; Τι επιδίωκαν;
Μήπως τελικά η προπαγάνδα του Δεκέμβρη ήταν απλώς μια προσπάθεια κινδυνολογίας και παραπληροφόρησης για να εξυπηρετηθούν επιχειρηματικά και πολιτικά συμφέροντα; Μήπως κάποιοι προσπαθούσαν να εξαπατήσουν τους Αθηναίους πολίτες και να χρησιμοποιήσουν τους οπαδούς του Παναθηναϊκού για να πετύχουν την κατασκευή του Εμπορικού Κέντρου παρουσιάζοντας το ως δήθεν αποκλειστική προϋπόθεση για το γήπεδο;
Τελικά ποιοι αντιστρατεύονται πραγματικά την κατασκευή του γηπέδου; Οι πολίτες που αγωνίζονται για να υπάρξει μητροπολιτικό πάρκο στον Ελαιώνα, ή όσοι κατέστησαν τον Βωβό ρυθμιστή της κατασκευής του νέου γηπέδου; Και πως τώρα ξεπερνάνε το εμπόδιο ενώ μόλις πριν 2 μέρες αυτό ήταν αδιανόητο;!
Ας αναρωτηθούν οι οπαδοί του Παναθηναϊκού πως τους έχουν φέρει στην θέση για να υπερασπιστούν το γήπεδο της αγαπημένης τους ομάδας, να πρέπει πρώτα να υπερασπιστούν την κατασκευή του μεγαλύτερου εμπορικού κέντρου της χώρας με την ταυτόχρονη εξαφάνιση ενός χώρου δίπλα στο γήπεδο, στον οποίον προβλεπόταν να υπάρχει πάρκο, ανάσα για όλους μας.
Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ
19/01/2009
Προτεραιότητα είναι το περιβάλλον
Η Επιτροπή Πολιτών για τη διάσωση του Ελαιώνα εκφράζει την ικανοποίησή της για την απόφαση του Τμήματος Αναστολών του Συμβουλίου της Επικρατείας για αναστολή των εργασιών στο υπό ανέγερση εμπορικό κέντρο τής «Μπάμπης Βωβός Διεθνής Τεχνική», στον Βοτανικό.
Η απόφαση αυτή είναι ιδιαίτερα σημαντική – όχι μόνο για περιβαλλοντικούς λόγους, αλλά και διότι πάρθηκε με πρωτοφανή πίεση από πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα, ενισχυμένη από την εκκωφαντική μονοφωνία των περισσότερων ΜΜΕ, που έφτασαν στο σημείο όχι μόνο να αμφισβητούν το συνταγματικό δικαίωμα των πολιτών να προσφεύγουν στο Συμβούλιο της Επικρατείας, αλλά και την ίδια την υποχρέωση του ανώτατου δικαστηρίου να ελέγχει τη συνταγματικότητα των νόμων!
Η απόφαση της αναστολής είναι κομβική, διότι έτσι δεν θα εξεταστεί η νομιμότητα και η περιβαλλοντική επίπτωση του έργου μετά την τέλεση του «εγκλήματος», όπως έχει συμβεί σε άλλες περιπτώσεις – με χαρακτηριστική και σχετική αυτήν της τσιμεντοποίησης του κτήματος Θων στους Αμπελοκήπους, και πάλι από την εταιρεία Βωβού, και πάλι με συνενόχους το δήμο και το ΥΠΕΧΩΔΕ.
Ευτυχώς, για τον Ελαιώνα τα πράγματα φαίνεται να παίρνουν διαφορετική τροπή. Την εγκατάλειψή του από τις κυβερνήσεις και τους δημάρχους που τον έφεραν στη σημερινή τραγική του κατάσταση δεν πρέπει να διαδεχτεί η τσιμεντοποίηση, αλλά η εφαρμογή του προεδρικού διατάγματος του 1995, με το πράσινο που προβλέπει. Το Λεκανοπέδιο δεν έχει άλλα περιθώρια και το σύνολο του Ελαιώνα είναι η τελευταία του ελπίδα για πράσινο μεγάλης κλίμακας. Αυτό, μετά την καταστροφή της Πάρνηθας, θα έπρεπε να είναι αυτονόητο – αλλά, δυστυχώς, κάποιοι δεν κατάλαβαν τίποτα.
Ως προς το γήπεδο, η επιτροπή μας (όπως επανειλημμένα έχει πει) δεν είναι αντίθετη, με την προϋπόθεση της διατήρησης του ισοζυγίου του πρασίνου, της τήρησης της νομιμότητας και χωρίς οικονομική επιβάρυνση του δήμου και των δημοτών. Αυτοί που σήμερα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για το γήπεδο θα πρέπει να εξηγήσουν γιατί το συνέδεσαν με τα επιχειρηματικά σχέδια του κυρίου Βωβού. Αν αυτό δεν είναι ομηρία του γηπέδου, τότε τι είναι; Και οι ίδιοι θα πρέπει να δώσουν επί πλέον εξηγήσεις όταν σε σύντομο χρονικό διάστημα θα ξεκινήσει η ανέγερση του γηπέδου χωρίς πια το εμπορικό κέντρο, κάτι που παρουσίαζαν όλο αυτό το διάστημα ως αδιανόητο. Το ξέρουν καλά ότι υπάρχουν λύσεις, αλλά το κρύβουν για ευνόητους λόγους.
Τα κινήματα πολιτών, που έχουν κάνει δυναμικά την εμφάνισή τους τα τελευταία χρόνια, δεν είναι ούτε περιφερόμενος θίασος (όπως λέει ο θλιβερός μας δήμαρχος), ούτε 130 άτομα, ούτε το «μακρύ χέρι» κάποιου κόμματος όπως βολεύονται κάποιοι να πιστεύουν. Τα κινήματα πολιτών εκφράζουν τη βαθύτατη και ολοένα αυξανόμενη αγωνία της κοινωνίας –και ιδιαίτερα της νέας γενιάς– για το μέλλον της πόλης μας, αλλά και για το περιβάλλον συνολικά. Και μην ελπίζουν κάποιοι ότι θα ξεμπερδέψουν μαζί τους με λασπολογίες και απειλές.
Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ
Το λάθος τηλεφώνημα ενός φονιά (ή μήπως είναι το σωστό;)
Το λάθος τηλεφώνημα ενός φονία [διήγημα(;) στο Ριζοσπάστη]
Ακου με προσεχτικά φίλε, χωρίς να με διακόψεις.
Ξέρω πως έχεις βοηθήσει πολλούς ανώνυμους ν' ακουστεί η φωνή τους, γι' αυτό σε παίρνω κι εγώ.
Ελπίζω να φερθείς και σε μένα όπως στους άλλους.
Λοιπόν, ναι του την άναψα!
Και δεν το μετανιώνω, να το ξέρεις, μόνο που άλλον νόμιζα ότι βαρούσα, αν και καλά να πάθει το κωλόπαιδο, το πλουσιόπαιδο που γύρευε να κάνει πλάκα σε μας, που μας έβριζε κωλόμπατσους και τα τέτοια...
Κι όλοι εσείς που ουρλιάζετε τώρα στα κανάλια και μυξοκλαίτε, δεν ξέρετε τίποτα ή ξέρετε και κάνετε τον παλαβό. Λένε λοιπόν κάποιοι από σας πως έπρεπε να πάω σε ψυχίατρο αφού ήμουνα λέει με σπασμένα νεύρα, ή να φύγω από την Αστυνομία και να μην κρατάω όπλο και άλλα τέτοια... Τόσα ξέρουν οι κοπρίτες, οι καναλάκηδες και όλοι οι βολεμένοι. Μόνο εκείνη η καριόλα η Λιάνα σα να μου φάνηκε πως το πλησίασε το θέμα, λέγοντας πως μ' έχουνε καρφωμένο δέκα χρόνια στα Εξάρχεια! Εχει τις πληροφορίες της αυτή, όπως όλοι στο σινάφι σας, μόνο που τις χρησιμοποιείτε όπως και όταν σας βολεύει...
Νομίζω λοιπόν πως ακούω τους αραχτούς όλους στους καναπέδες να λένε, «δηλαδή δεν πρέπει όλοι να περνούν από ψυχίατρο;» και άλλες τέτοιες μαλακίες. Οπως ας πούμε, περνάνε από ψυχίατρο οι γιατροί, οι δικαστές και τόσοι άλλοι που σε σφάζουν ή σε ξεφτιλίζουν όταν σε πετυχαίνουν στο «γήπεδό» τους, τα νοσοκομεία και τα δικαστήρια δηλαδή. Δηλαδή, πόσοι σε υπεύθυνες θέσεις περνάνε από ψυχίατρο κανονικά και μετά από κάποια διαστήματα στην υπηρεσία; Δεν μπορεί να είσαι ή να φαίνεσαι καλά και ξαφνικά κάτι να στη βαρέσει; Να σε κερατώνει η γυναίκα σου ας πούμε ή κάτι άλλο σοβαρότερο ή να σε κάψει η καθημερινή υπηρεσία, ειδικά αν δε σου δίνουν άδεια, δεν πας διακοπές γιατί πότε το ένα πότε το άλλο, η υπηρεσία θεωρεί πως πρέπει να ανακαλέσει τις άδειες και όλα τα σχετικά; Για να μη σου θυμίσω πως οι τελευταίοι που μπορούν να εξετάσουν και να κρίνουν αν είσαι ψυχικά εντάξει είναι οι ψυχίατροι, έτσι δε λένε; Και να μη σου θυμίσω πόσοι πολιτικοί αποδείχτηκε πως ήταν βαρεμένοι και σε άλλη περίπτωση θα τους είχανε δεμένους, όχι αμολητούς να κυβερνάνε τον κοσμάκη, ούτε να σου θυμίσω πόσοι στρατιωτικοί που δίνουν διαταγές στα παιδάκια είναι για τα σίδερα, άσε που... αλλά τι να πρωτοπείς...
Λοιπόν, εγώ, είν' αλήθεια πως υπηρετώ κοντά δέκα χρόνια εκεί, που λέει η έτσι. Το προσπάθησα τρεις φορές μετά τα τρία πρώτα χρόνια να την κάνω με μετάθεση, έπιασα διάφορους, παρακάλεσα αλλά τίποτα! Δεν είχα βλέπεις βύσμα, άσε που είχα και τη φωλιά μου λερωμένη από την αρχή. Υστερα τα παράτησα και κάπου μάλλον βολεύτηκα, έμαθα τη «δουλειά», έμαθα να λουφάρω και κοίταξα να στήσω κι εγώ μια οικογένεια που μέχρι τότε είχα στερηθεί. Αλλά ησυχία δεν είχαμε ποτέ. Πότε ο ένας πότε ο άλλος είμαστε οι μόνιμοι στόχοι. Οι πολιτικοί και οι διάφοροι κομπιναδόροι κάνουν τις αρπαχτές τους κι εμείς γινόμαστε σάκοι του μποξ - «γι' αυτό πληρώνεστε ρεμάλια!» φωνάζει συχνά ο διοικητής, ενώ οι υψηλά ιστάμενοι είναι πιο ευγενείς αλλά και πιο σκληροί. «Κυρίους» μας προσφωνούν αλλά στάζουνε φαρμάκι και μας στέλνουν στο στόμα του λύκου.
Ξέρεις πόσες φορές πήγαν να με κάψουν σαν λαμπάδα αυτά τα κωλόπαιδα, οι φονιάδες οι κουκούλες; Ξέρεις με τι τέχνη φτιάχνουν και πετάνε τις μολότοφ; Πάνω στη μαρκίζα τις αμολάνε κάτω από κει που καθόμαστε να προστατευτούμε, κι έρχεται η φωτιά και σε λούζει... τρεις φορές με έχουνε κάψει και τη γλίτωσα με μέτρια εγκαύματα σε όλο το σώμα. Ξέρεις εσύ που με δείχνεις με το δάχτυλο, ξέρεις πόσες φορές γύρισα στο σπίτι με τα αίματα και το δέρμα μου καμένο και με ρωτούσαν τα παιδιά μου τι έπαθα και κρυβόμουνα για να μη με δουν καμένο και κλαίγανε;
Ενα κομμάτι ψωμί έβγαζα κι εγώ, το παιδί της παραδουλεύτρας από το χωριό, με τον πατέρα χαμένο στο πιοτό, να γυρίζει στο σπίτι και να τσακίζει στα χαστούκια κι εμένα και τη μάνα μου γιατί δεν του άρεσε πότε το ένα πότε το άλλο...
Και πώς βρέθηκα στο Σώμα δε θα το αναλύσω, αν και ξέρω πως όλοι ξέρετε πάνω - κάτω με ποιο τρόπο μας χώνουν στο τσουβάλι, όπως τα φίδια που τα αμολάνε μετά - μας αμολάνε δηλαδή, γιατί να μην το ομολογήσω; - μας στέλνουνε καταπάνω στον κοσμάκη. Λεπτομέρειες δεν τολμάω να σου πως, πάντως εκείνο το βράδυ αφού με σύρανε με κλοτσιές και μπουνιές στην Ασφάλεια, με μούρη πρησμένη και αίματα να τρέχουν από τα χείλια και τη σπασμένη μύτη - όλα για μια μηχανή που είχα κλέψει από το πάρκινγκ, κάναμε απίθανες κόντρες τότε, τι άλλο να κάναμε, πεταμένοι απ' όλους, μάνα, πατέρα, χωρίς φράγκο στην τσέπη, από το σχολείο τρεις αποβολές και στο τέλος έπρεπε ν' αλλάξω σχολείο, και τι να το κάνω το σχολείο; - αφού λοιπόν με αφήσανε χωρίς φαΐ και νερό τρεις μέρες, μου είπαν: «ή δέκα χρόνια μέσα ή στην Αστυνομία και θα κάνεις ό,τι σου λέμε, γκέγκε μάγκα;». Διάλεξα τα σίγουρο ψωμί και να μας, δέκα χρόνια στη σφηκοφωλιά, στα Εξάρχεια με όλο εκείνο το αληταριό, που τους ήξερα και από τη μια και από την άλλη - και ανάμεσά τους κάμποσους παραστρατημένους. Μήπως ξέρεις φίλε τι ρόλο παίζουν πολλοί από αυτούς; Δικοί μας είναι, τι δικοί μας δηλαδή, της Ασφάλειας είναι και από κει παίρνουν οδηγίες, πότε θα την ανάψουν τη μια ή την άλλη φωτιά εδώ κι εκεί! Για πες μου εσύ που είσαι έξυπνος και σπουδαγμένος, γιατί δε χτυπάνε κανένα στόχο πλουτοκρατίας, κανέναν με γιοτ, με αυτοκίνητα ακριβά και τεράστιες περιουσίες; Γιατί χτυπάνε τον μεροκαματιάρη με το μαγαζάκι, τον περιπτερά και άλλους ανυπεράσπιστους; Δειλά πραχτοράκια της μαύρης συμφοράς είναι, πεμπτοφαλαγγίτες τους έλεγε ο μόνος σοβαρός και τίμιος άνθρωπος που γνώρισα στη ζωή μου, ένας δικηγόρος που έλεγε πως είναι με το ΚΚΕ, αλλά είναι έξω και απ' αυτό γιατί θέλει λέει να είναι ανεξάρτητος.
Λοιπόν, τον φουκαρά το μικρό τον έφαγα.
Είχα φτάσει στο αμήν, και πώς φτάνει κανείς στο αμήν δε θα στο αναλύσω, πάντως είχα μπουχτίσει. Με βρίζανε τα κωλόπαιδα, με είχαν βρίσει τουλάχιστον άλλες πενήντα φορές την ίδια μέρα, βρίζανε τη μάνα μου - «γαμώ το μ... που σε πέταγε» μου είχε φωνάξει ένα καθίκι το ίδιο απόγευμα - και είχα φτάσει ως το λαιμό - σου είπα ότι η μάνα μου ήταν παραδουλεύτρα, τίποτε άλλο δε σου λέω. Κάτι αυτές οι βρισιές, κάτι οι σπόντες του αστυνόμου την προηγουμένη «δεν κάνετε για τη δουλειά για την οποία προσληφθήκατε, και πλησιάζει η λήξη ή ανανέωση της σύμβασής σας και πρέπει να αποδείξετε πως αξίζετε το ψωμί που τρώτε...» και άλλα τέτοια.
Ξέρεις πώς είναι να έχεις το σιδερικό στη θήκη και να σε βλαστημάνε και να σου πετάνε μπουκάλια που μπορεί να είναι και μολότοφ; Οχι φίλε, δεν ξέρεις, και να μην αξιωθείς να μάθεις, στο λέω εγώ, ο γιος της πλύστρας που θέλησα να ζήσω έξω στην κοινωνία και με στολή εξουσίας και όχι στη φυλακή.
Τον σημάδεψα και πρώτη φορά το χέρι μου δεν έτρεμε. Γιατί πρώτη φορά δεν είχα πιει πριν βγω περιπολία - στο λέω κι αυτό και να μείνει μεταξύ μας: αν κρατήθηκα τόσα χρόνια και δε σκότωσα, είναι που έπινα μισό μπουκάλι ουίσκι πριν βγούμε περίπολο και έτσι ό,τι κι αν άκουγα για τη μάνα μου και το αντριλίκι μου το πέρναγα ντούκου - έχω ακούσει πως άμα μεθύσεις βγαίνει ο πραγματικός εαυτός σου κι εγώ είμαι καλό παιδί στο βάθος και όλοι στην υπηρεσία το ξέρουν και μ' αγαπάνε, αλλά και με εκμεταλλεύονται. Και δε θα σου πω τι καλοσύνες έχω κάνει εγώ στη ζωή μου, γιατί θα με περάσεις ή για παινεψιάρη ή για μαλάκα. Μέσα στο πιοτό κατάλαβα σιγά σιγά και τον πατέρα μου, που δεν ήταν κακός άνθρωπος έστω κι αν μεθώντας έβγαινε η κακή του πλευρά. Να σου πω κάτι; Αποτυχημένος σε όλα ήτανε, γι' αυτό έπινε. Οπως κι εγώ δηλαδή: Τι πέτυχα στη ζωή μου; Τίποτα! Ενας μπάτσος έγινα κι αυτό από σπόντα, όπως σου είπα, και μάλιστα χωρίς καν μόνιμη σύμβαση. Και να 'ρχονται αυτά τα κωλόπαιδα, που δεν έχουν δουλέψει στη ζωή τους, που δεν ξέρουν τι θα πει βάρδια και ξενύχτι, τι πάει να πει μεροκάματο και τι σφαλιάρα κάθε είδους από το αφεντικό και να σου ρίχνονται μετά από δώδεκα ώρες ορθοστασία στις γωνίες ή στις εισόδους τραπεζών, να 'ρχονται και να σε βρίζουν και να σου πετάνε ό,τι βρουν στο δρόμο. Και να σου πω κάτι άλλο; Πόσοι από αυτά τα κωλόπαιδα είναι εργαζόμενοι των 700 ευρώ που λένε και ξαναλένε; Να σου πω εγώ; Κανένας! 'Η κάτι πρεζόνια είναι ή κάτι τύποι από τα βόρια προάστια που βαριούνται στη σιγουριά του σπιτιού ή τα πραχτοράκια, οι πεμπτοφαλαγγίτες που λέγαμε πριν. Ποιος μεροκαματιάρης προλαβαίνει να βγει στους δρόμους, πόσοι από τους αναγκεμένους έχουν τέτοιες πολυτέλειες; Εντάξει, είμαι απόλυτος θα μου πεις, αλλά αυτό δεν αλλάζει την ουσία αυτού που λέω.
Λοιπόν, για να τελειώνω γιατί σε ζάλισα: το έκανα!
Πριν, σου έλεγα πως τον σημάδεψα και έτσι έγινε, όπως ήμουνα με το αίμα στο κεφάλι. Ομως, φίλε, πρέπει να σου πω πως δε θυμάμαι αν εκείνη τη στιγμή που πάτησα τη σκανδάλη, σημάδευα ακόμη τον πιτσιρικά ή το χέρι μου είχε κατέβει. Και μη νομίσεις πως πάω να πω ότι δεν το 'κανα, αφού ξέρω ότι εσύ δε θα με δώσεις. Απλά, δε θυμάμαι γιατί το μυαλό μου έχει σκεπαστεί από μια θολούρα και έχω χάσει εκείνες τις στιγμές τελείως. Για να μη λέω πολλά: δεν ξέρω ποια δύναμη ή ποια κούραση μου κατέβασε το χέρι - αν το κατέβασε - πάντως ό,τι έγινε, έγινε χωρίς τη θέλησή μου.
Και να στο πω; Ενα βουνό έχει πέσει πάνω μου από την επόμενη στιγμή που έφυγε η σφαίρα και είδα το κορμάκι του πιτσιρικά να διπλώνεται στις πλάκες. Οταν σκέφτομαι πως θέρισα μια ψυχούλα που δεν είχε κάνει ούτε ένα βήμα ακόμα στη ζωή, άνετο ή ζόρικο βήμα - τι σημασία έχει;
Αλλά φίλε, είχε φτάσει ένας κόμπος και μ' είχε πνίξει, αν δεν τράβαγα το πιστόλι εκείνη τη στιγμή θα είχα πεθάνει από ασφυξία. Ολο τον τελευταίο καιρό με είχε μαγκώσει ένα μούδιασμα - ξέρεις τι σημαίνει μούδιασμα; - ένα μούδιασμα που ξεκίνησε από τα πόδια και σκαρφάλωνε σιγά σιγά στο λαιμό. Δε θα το πιστέψεις φίλε, όμως με το που έφυγε η σφαίρα, μου φάνηκε πως πήρε μαζί της κι αυτόν τον βραχνά, έστω κι αν αυτό κράτησε όσο και η διαδρομή του βλήματος που άφησα να φύγει μέσα στο πάθιασμά μου. Ξέρω καλά πως θα με κυνηγάει πάντα αυτή η στιγμή αλλά πίσω δεν μπορώ να τη φέρω ούτε τη σφαίρα ούτε τη ζωούλα του πιτσιρικά. Ολοι εσείς που σήμερα φωνάζετε και χτυπιέστε τάχα, θα το προσπεράσετε γρήγορα, θα το ξεχάσετε μέχρι τις επόμενες δυο - τρεις μέρες, όπως ξεχάστηκαν τόσα και τόσα φριχτά εγκλήματα, δικά μας ή των άλλων, των επωνύμων που δεν τους αγγίζει ούτε νόμος ούτε συνείδηση. Ετσι κυλάει η ζωή, με όλες τις καθημερινές σκοτούρες, γιατί έτσι πρέπει, οι ζωντανοί με τους ζωντανούς και οι νεκροί με τους νεκρούς. Εγώ βέβαια εδώ σημαδεύτηκα και εδώ θα καρφωθώ, αλλά δε θ' αφήσω να το καταλάβει κανείς και πιστεύω πως εσύ θα κρατήσεις το μυστικό που σου εμπιστεύτηκα.
Να το ξέρεις: ό,τι και να δείξει η βαλλιστική που θα γίνει, όπως πάντα, εγώ δε θα το παραδεχτώ δημόσια πως του την άναψα και μάλιστα εν βρασμώ, που λένε, ούτε πως τον σημάδεψα κατάστηθα. Εχω τρία παιδιά να μεγαλώσω κι εγώ. Ναι, σαν εκείνο που σκότωσα, θα μου πεις, το ξέρω και τα δικά μου έχουν μόνο εμένα και τη μάνα τους, δεν έχουν σπίτι ιδιόκτητο, δεν έχουν τρία αυτοκίνητα, δεν έχουνε νταντάδες και καθηγητές στο σπίτι. Δε θα έχουν καλά καλά να φάνε άμα εγώ μπω φυλακή.
Ούτε συγγνώμη με παίρνει να ζητήσω, γιατί θα είναι σα να ομολογώ. Αλλωστε, πόσοι απ' όλους αυτούς που κακοποιούν κάθε μέρα τους ανθρώπους - και δεν είναι και λίγοι, κοίταξε στα ρετιρέ της παλιοκοινωνίας μας και θα καταλάβεις τι εννοώ - πόσοι απ' αυτούς ζήτησαν συγνώμη; Οχι, δεν οφείλω κανένα συγγνώμη σε κανέναν, κανέναν από τούτη τη βρωμοκοινωνία που ζούμε, εκτός ναι, εκτός από κείνο το παιδάκι που έστειλα στον άλλο κόσμο, αλλά όπως σου είπα, θα είναι η καταδίκη μου, άλλωστε τι θα άλλαζε αν ζητούσα συγγνώμη; Θα έφερνα πίσω τον πιτσιρικά ή θα μου το αναγνώριζαν σαν ελαφρυντικό;
Εμένα η μόνη μου ελπίδα τώρα είναι οι εγγυήσεις που μας έχουν δώσει από τότε που μπήκαμε στο Σώμα, πως ό,τι κι αν κάνουμε θα το κουκουλώσουν, αρκεί να πειθαρχούμε στις διαταγές των ανωτέρων.
Και μου το 'χουν υποσχεθεί πως κι εγώ θα πέσω στα μαλακά.
Τόσα χρόνια κάνω τον μαλάκα, μου το χρωστάνε.
Κυρίως φοβούνται, μην ανοίξω εγώ και άλλοι πολλοί το στόμα μας.
Γι' αυτό θα μου το κλείσουν απαλά και κομψά. Κρατώντας, μέχρι να περάσει η μπόρα μου, το στόμα των παιδιών μου γεμάτο. Που με τη σειρά τους, μεγαλώνοντας, θα βαδίσουν στα χνάρια μου, τη λαμπρή «σταδιοδρομία» μου.
Γιατί άλλη επιλογή δεν έχουν.
Οπως κι εσύ και τόσοι άλλοι που νομίζουν πως ποτέ δε θα τους αγγίξει η κακιά η ώρα.
Ολοι στο ίδιο καζάνι κλωθογυρνάμε βλαστημώντας την τύχη μας που δεν μπορούμε ν' αλλάξουμε.
ΕΝΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ - ΚΙ ΟΜΩΣ ΑΛΗΘΙΝΟ - ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ»
Το λάθος δημοσίευμα (ή μήπως είναι το σωστό;)
«Ριζοσπάστης», ένθετη έκδοση «7 μέρες μαζί», Κυριακή 28 Δεκεμβρίου. Μια έκπληξη περίμενε τους αναγνώστες της εφημερίδας. Κάτω από τον τίτλο «Το λάθος τηλεφώνημα ενός φονιά» διάβαζαν ένα κείμενο που ούτε η πιο νοσηρή φαντασία περίμενε ότι θα συναντούσε σε μια αριστερή εφημερίδα. Σας μεταφέρουμε μόνο μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα:
«Λοιπόν, ναι, του την άναψα! Και δεν το μετανιώνω, μόνο που άλλον νόμιζα ότι βαρούσα, αν και καλά να πάθει το κωλόπαιδο, το πλουσιόπαιδο, που γύρευε να κάνει πλάκα με μας... Κι όλοι εσείς που ουρλιάζετε τώρα στα κανάλια και μυξοκλαίτε, δεν ξέρετε τίποτα ή ξέρετε και κάνετε τον παλαβό. (...)
Ξέρεις πόσες φορές πήγαν να με κάψουν σαν λαμπάδα αυτά τα κωλόπαιδα, οι φονιάδες με τις κουκούλες; Ξέρεις με τι τέχνη φτιάχνουν και πετάνε τις μολότοφ; Τρεις φορές μ΄ έχουνε κάψει και τη γλίτωσα με μέτρια εγκαύματα σε όλο το σώμα (...)
Ένα κομμάτι ψωμί έβγαζα κι εγώ, το παιδί της παραδουλεύτρας από το χωριό, με τον πατέρα χαμένο στο πιοτό, να γυρίζει στο σπίτι και να τσακίζει στα χαστούκια κι εμένα και τη μάνα μου (...)
Μήπως ξέρεις, φίλε, τι ρόλο παίζουν πολλοί από αυτούς; Δικοί μας είναι, τι δικοί μας δηλαδή, της Ασφάλειας (...) Για πες μου, εσύ που είσαι σπουδαγμένος, γιατί δε χτυπάνε κανένα στόχο της πλουτοκρατίας, κανένα με γιοτ, με αυτοκίνητα ακριβά και τεράστιες περιουσίες; Γιατί χτυπάνε το μεροκαματιάρη με το μαγαζάκι, τον περιπτερά και άλλους ανυπεράσπιστους; (...)
Λοιπόν, το φουκαρά το μικρό τον έφαγα. Είχα φτάσει στο αμήν, είχα μπουχτίσει. Με βρίζανε τα κωλόπαιδα, με είχαν βρίσει τουλάχιστο άλλες πενήντα φορές την ίδια μέρα, βρίζουνε τη μάνα μου (...) Ξέρεις πώς είναι να έχεις σιδερικό στη θήκη και να σε βλαστημάνε και να σου πετάνε μπουκάλια που μπορεί να είναι και μολότοφ; (...)
Δε θα σου πω τι καλοσύνες έχω κάνει στη ζωή μου (...) Τι πέτυχα; Τίποτα! Ένας μπάτσος έγινα, κι αυτό από σπόντα και χωρίς μόνιμη σύμβαση. Και να ‘ρχονται αυτά τα κωλόπαιδα, που δεν έχουν δουλέψει στη ζωή τους, δεν ξέρουν τι θα πει βάρδια και ξενύχτι, τι πάει να πει μεροκάματο, να σε βρίζουν και να σου πετάνε ό,τι βρουν στο δρόμο! (...)
Είχε φτάσει ένας κόμπος και μ’ είχε πνίξει, αν δεν τράβαγα πιστόλι εκείνη τη στιγμή θα είχα πεθάνει από ασφυξία (...) Με το που έφυγε η σφαίρα, μου φάνηκε πως πήρε μαζί της κι αυτόν το βραχνά (...)»
Το κείμενο, βέβαια, παρουσιάζεται με τη μορφή... λογοτεχνήματος. Υποτίθεται πως καταγράφει ένα ανώνυμο τηλεφώνημα προς την εφημερίδα – του δολοφόνου «μπάτσου» προφανώς. Ποιητική αδεία όλα επιτρέπονται, θα μπορούσε να πει κανείς...
Ωστόσο, το ενδιαφέρον και αξιοσημείωτο είναι ότι ο συντάκτης του κειμένου αυτού διατυπώνει σε λαϊκίζοντα λόγο τις αναλύσεις, που όλες αυτές τις μέρες πλημμύριζαν τις σελίδες του «Ριζοσπάστη», για να εξηγήσουν τα ανεξήγητα. Πώς, δηλαδή, ένα κόμμα που τιτλοφορείται κομμουνιστικό καταγγέλλει ως προβοκάτσια και ξενοκίνητο σχέδιο δυσφήμισης των λαϊκών αγώνων τον ξεσηκωμό των νέων με αφορμή τη δολοφονία ενός δεκαπεντάχρονου από αστυνομικό.
Να θυμίσουμε τις «θεωρίες» πως όλοι αυτοί που τα σπάνε είναι πλουσιόπαιδα που διασκεδάζουν την ανία τους ή εξεγείρονται γιατί βλέπουν να χάνουν, λόγω της κρίσης, τα προνόμιά τους; Ή μήπως την άλλη «θεωρία», που θέλει τους φοιτητές γόνους κατά κύριο λόγο των μεσαίων στρωμάτων και, συνεπώς, με συμφέροντα που δεν συμβαδίζουν με τα συμφέροντα της εργατικής τάξης; Ή τις άλλες ανοησίες πως για να εξεγερθεί ένας νέος δεν φτάνει να ανήκει στην υπό ένταξη κοινωνική κατηγορία, αλλά να έχει και... ένσημα του ΙΚΑ, αλλιώς είναι τουλάχιστον ταξικά ύποπτος.
Όλες αυτές οι... ταξικές αναλύσεις παρέλασαν δια μακρών από τις σελίδες του «Ρ». Όπως και οι άλλες βαθυστόχαστες, πως τάχα όλοι αυτοί που βγαίνουν στο δρόμο και συγκρούονται με την αστυνομία είναι χαφιέδες (κινούμενοι από κέντρα εκτός και εντός Ελλάδας) ή παρασυρμένοι από τους προβοκάτορες της Ασφάλειας.
Τώρα, τις συναντούμε στο σώμα της κοινωνιολογίζουσας και ψυχολογίζουσας «απολογίας» του δολοφόνου αστυνομικού, η οποία αναπτύσσεται στο φόντο της λαϊκίστικης κοινοτοπίας περί αστυνομικών –«παιδιών του λαού» (που σηκώνουν όμως το πιστόλι και πυροβολούν τον ίδιο).
Να, λοιπόν, ποιοι είναι οι βαθύτεροι λόγοι, που εξηγούν πώς ένα τέτοιο κατάπτυστο κείμενο, που θα μπορούσε να αποτελεί και υπερασπιστική γραμμή του δολοφόνου, μπόρεσε να συνταχθεί από έναν συνεργάτη, αλλά κυρίως να εγκριθεί από τα στελέχη του «Ρ». Το υπόστρωμα πάνω στο οποίο μπορούσε να βλαστήσει αυτό το είδος «λογοτεχνίας», ήταν έτοιμο από καιρό, έργο μιας ηγεσίας πολύ κατώτερης των περιστάσεων. Είναι το ίδιο υπόστρωμα που κάνει τη Λιάνα Κανέλλη να νιώθει σαν στο σπίτι της στον Περισσό. Ή επιτρέπει στην «Αυριανή» να προτείνει, προβοκατόρικα, να ανατεθεί η τήρηση της τάξης στο ΚΚΕ.
Χ. Γεωργούλας
Εποχή 4/1/2009
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ -ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ ΣΤΗΝ ΑΚΟΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΓΙΑ ΤΟ "ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΟ ΔΙΗΓΗΜΑ"
«Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι» ή ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων;
Οταν οι αστικές εφημερίδες και τηλεοπτικές εκπομπές δημοσιεύουν άρθρα ή παρουσιάζουν συνεντεύξεις των Κουφοντίνα, Γιωτόπουλου, Ξηρού και άλλων υποκειμένων που λερώνουν τη λέξη - έννοια επανάσταση («Ελευθεροτυπία», ΤΑ ΝΕΑ, ΤΟ ΘΕΜΑ, ΑΛΤΕΡ, κ.ά.) επικρατεί σιγή ιχθύος. Τώρα που ο «Ριζοσπάστης» δημοσίευσε ένα διήγημα (τη λογοτεχνική αξία του ας την κρίνει ο καθένας, για το θέμα που μας απασχολεί είναι αδιάφορη), τώρα λοιπόν ο οπορτουνισμός του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΥΓΗΣ ξεσπάθωσε. Μαζί του φυσικά και η «Ελευθεροτυπία» (αν ήταν δυνατό να λείπει ο Μάρτης απ' τη Σαρακοστή), παρέα με σπουδαιοφανείς, αμφίβολης ικανότητας για επιστημονικές προσεγγίσεις σοβαρών θεμάτων. Και την ίδια ώρα από τα αστικά Μέσα αποσιωπώνται οι θέσεις του ΚΚΕ κατά των «ευρωτρομονόμων» και άλλων μέσων κρατικής καταστολής.
Ετσι, λοιπόν, δημοσιογράφος της εφημερίδας Η ΕΠΟΧΗ, καθόλου δεν ενοχλείται (μάλλον επαίρεται) που Η ΕΠΟΧΗ δημοσιεύει άρθρα κατά του «συστημικού ΚΚΕ» και υπέρ των κουκουλοφόρων που τα ...έβαλαν με την εξουσία (παράγινε της ...επανάστασης η ΑΚΟΑ - τι συμβαίνει;)!...
Ο «ιός» της Ελευθεροτυπίας επίσης «εξεγείρεται» ταυτίζοντας τα συνθήματα του ΚΚΕ με του ΛΑ.Ο.Σ. και γράφοντας για το διήγημα ότι «δε λέει τέτοια ούτε ο Κούγιας»! (Καιρό έχει η εφημερίδα του «ιού» να δημοσιεύσει συνέντευξη του Γιωτόπουλου - τι συμβαίνει;)
Ταυτόχρονα, η «Ελευθεροτυπία» φιλοξένησε ολοσέλιδο άρθρο καθηγητή, που παρουσιάζει τις θέσεις του ΚΚΕ για τα πρόσφατα γεγονότα όπως εκείνος θέλει, κάνοντας δηλαδή λαθροχειρίες, και για να καταλήξει ότι το διήγημα στον «Ριζοσπάστη» είναι «μελανή κηλίδα για το ΚΚΕ»!
Οσο για την ΑΥΓΗ, εμμένει στους πάντα αξιοθρήνητους πολιτικούς σχολιασμούς της, αλλά και αυτοπροβοκάρεται, δημοσιεύοντας το γνωστό πια ημερολόγιο με τον κουκουλοφόρο να εκσφενδονίζει τούβλο (;) κατά της ...εξουσίας!! (Πρόκειται προφανώς για το ...νέο επαναστατικό υποκείμενο...).
Τίποτα το αξιοπερίεργο, φυσικά. Στοιχεία του οπορτουνισμού και της αστικής ιδεολογίας είναι και η παραχάραξη και ο καιροσκοπισμός και η αντικομμουνιστική ρητορεία και η συγκάλυψη. Ενα σωρό ΑΕΙ χρησιμοποιούνται ως ορμητήρια από κουκουλοφόρους, δήθεν αντιεξουσιαστές, και ως εργαστήρια κατασκευής μολότοφ (προφανώς, λέμε εμείς, δεν απουσιάζει και η δράση διαφόρων πρακτόρων που αξιοποιούν - χρησιμοποιούν αφελή παιδάκια, προσφέροντας και πολύτιμες υπηρεσίες σε όσους θέλουν να καταργηθεί το άσυλο), όμως τα συγκεκριμένα έντυπα, που προαναφέρθηκαν, ουδέποτε θέλησαν να στηλιτεύσουν το γεγονός. Ποιούν την νήσσαν!... Ενώ τώρα, εξεμάνησαν... Και αναιδέστατα εμφανίζουν το ΚΚΕ ως υπερασπιστή του δολοφόνου αστυνομικού!! Νομίζουν ότι έχουν το ανάστημα να στηλιτεύουν αυτό το Κόμμα! (Χαλάει τα σχέδια πολλών, εξ ου και το μένος. Χάλασε σχεδιασμούς αυτό το Κόμμα και τώρα, στα γεγονότα που ακολούθησαν τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή...).
Ταυτόχρονα σιωπούν σε τοποθετήσεις όπως αυτή του Μ. Χρυσοχοΐδη, ο οποίος έδωσε ιδεολογική κάλυψη στη «17Ν» και στον «Επαναστατικό Αγώνα», δηλώνοντας ότι εκφράζουν ακραία κοινωνική ριζοσπαστικοποίηση!...
Και ακολουθεί η επωδός: Το ΚΚΕ έχει μέτωπο με τη ΝΔ και το ΛΑ.Ο.Σ.! Τέτοια η κατάντια τους ελλείψει επιχειρημάτων και ικανότητας να αντιπαρατεθούν με τις ιδεολογικές - πολιτικές θέσεις του ΚΚΕ.
Οσον αφορά το διήγημα αυτό καθ' αυτό: Η χρησιμοποίησή του από τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και τους συν αυτώ κατά του ΚΚΕ, επειδή έχει στόχο, γι' αυτό ακριβώς παραβλέπει ότι ο συγγραφέας του διηγήματος δεν κάνει τίποτα άλλο από την προσπάθεια να αναλύσει ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, που βεβαίως το αποκαλεί φονιά. Ψυχογραφώντας την προσωπικότητα του δολοφόνου, δε σημαίνει ότι παίρνει το μέρος του και υιοθετεί ή δικαιολογεί το έγκλημα του «ήρωά» του. Αν η ψυχογράφηση γίνεται ολοκληρωμένα, με βαθιά διείσδυση στις προσωπικές πτυχές και αν δίνεται με αισθητικά άρτιο τρόπο, είναι ένα άλλο θέμα, στο οποίο μπορεί να υπάρχουν αυτές ή εκείνες οι τοποθετήσεις. Αλλο όμως αυτές και άλλο οι ανόητες ή οι εμπαθείς, που η τοποθέτησή τους γίνεται πατώντας γερά στο σύνθημα «μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι», αλλά και χαϊδεύοντας τα αυτιά των κουκουλοφόρων, όπως ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και η «Ελευθεροτυπία».
Το σύνθημα «μπάτσοι - γουρούνια - δολοφόνοι» ταιριάζει στην ανώριμη πολιτική σκέψη, αλλά βολεύει και το σύστημα. Κι αυτά, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι κάθε αστυνομικός γίνεται έξαλλος στο άκουσμά του, ανεξάρτητα και από το γεγονός ότι οι της αστικής εξουσίας θέλουν αυτό το σύνθημα να μην υπήρχε. Το προτιμούν, όμως, χίλιες φορές, ακόμα και το αξιοποιούν ως αντίβαρο στο σύνθημα που λέει ότι το αστικό κράτος πρέπει να τσακιστεί και στη θέση του να μπει το κράτος της εργατικής τάξης. Που σημαίνει ότι και τότε η Πολιτοφυλακή θα αναλάβει άλλον ταξικό ρόλο από τον σημερινό της Αστυνομίας.
Εδώ βρίσκεται η ουσία του ζητήματος. Αν έτσι δει κανείς το όλο θέμα, τότε αντιλαμβάνεται και ότι οι μηχανισμοί καταστολής δε συντρίβονται ούτε με τα τούβλα, ούτε με τις μολότοφ, ούτε με το να φάνε της χρονιάς τους κάποιοι αστυνομικοί. Συντρίβονται μόνο με την ανατροπή της αστικής εξουσίας, που προϋποθέτει τη ριζική αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων υπέρ της εργατικής τάξης και των συμμάχων της.
Σε αυτό το δρόμο πρέπει να κατευθύνεται το εργατικό - λαϊκό κίνημα, μέσα από μικρές και μεγάλες ταξικές συγκρούσεις κατά της πλουτοκρατίας και των στηριγμάτων της, μέχρι να νικήσει. Σε αυτή τη βάση πρέπει να διαπαιδαγωγούνται η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Και μόνο προχωρώντας σε αυτή τη γραμμή θα μπορούν να αντιμετωπίζουν την πάσης φύσεως αστική καταστολή επί της ουσίας.
Ομως, αυτές οι αναλύσεις προκαλούν αλλεργία στον οπορτουνισμό, καθώς και στους προστάτες του, τύπου «Ελευθεροτυπίας», ΕΘΝΟΥΣ και άλλων. Αυτών, άλλα γυρεύει η περδικούλα τους.
Θέλουν να χαλιναγωγήσουν κάθε αυθόρμητη λαϊκή αντίδραση, να την εκτρέψουν σε ανώδυνους για το σύστημα δρόμους, για να μη γίνει συνειδητή. Το κίνημα «επιτρέπεται» να έχει τα πάντα, εκτός από το ΚΚΕ!...
Θέλουν ένα κίνημα που θα χωνεύεται στην επιδίωξη του μικροαστού να βελτιωθεί (ή να μη χειροτερέψει) η θέση του, στην επιδίωξη (και αυταπάτη του) να γίνει καλός ο καπιταλισμός.
Θέλουν ένα κίνημα που τελικά θα καταλήγει, είτε να σύρεται στο σοσιαλδημοκρατικό μαντρί, είτε, στην καλύτερη περίπτωση, να στέκεται «κριτικά» έξω από την πόρτα του.
Εδώ ακριβώς συμπίπτουν εξ αντικειμένου τα μικροαστικά ονειροπολήματα με τα σχέδια φανερών και μυστικών αστικών μηχανισμών καταστολής και προβοκάτσιας, που η δράση τους έρχεται να σπείρει φόβο σε λαϊκές δυνάμεις και να τις συντηρητικοποιήσει περισσότερο, ενώ άλλες, κυρίως νεολαιίστικες, που οι συσσωρευμένες εμπειρίες τους από την κοινωνική αδικία εκρήγνυνται, να τις εκτονώσει μέσα από την ...αναποτελεσματικότητα της πάλης.
Επομένως, ανάμεσα σε άλλα παιδαριώδη συνθήματα, γιατί δεν είναι συμβατό με τις αντιλαϊκές επιδιώξεις και το σύνθημα «μπάτσοι γουρούνια, δολοφόνοι»; Ο χαφιές, που κρύβεται πίσω από την κουκούλα, το φωνάζει εξίσου βροντερά με τον αγνό νεολαίο που του κόβουν τα φτερά, αλλά που δε γνωρίζει τον πραγματικό αίτιο. Ο χαφιές «ντύνεται» με την κουκούλα αγνός νεολαίος!...
Αυτά επιχειρούνται και μέσα από την προσπάθεια εγκλωβισμού των συνειδήσεων στο ψευτοδίλημμα: `Η είσαι με το σύνθημα «μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι» ή διαφορετικά είσαι με την κρατική καταστολή!... Εδώ ακριβώς ο οπορτουνισμός και τα αστικά Μέσα επιτίθενται στο ΚΚΕ που προσπαθεί να ανεβάσει την πολιτική συνείδηση, που αντιμετωπίζει το αυθόρμητο ως δυνάμει συνειδητό, υπό προϋποθέσεις, που δεν κολακεύει τη νεολαία, ούτε τη χρησιμοποιεί, όπως κάνουν εκείνοι.
Στο πρόσωπο των αστυνομικών που του επιτίθενται, των χαφιέδων που το παρακολουθούν, των υπηρεσιών που το προβοκάρουν, των μηχανισμών της εργοδοσίας, και άλλων, το λαϊκό κίνημα αντιμετωπίζει την αστική εξουσία με όλες τις μορφές πάλης που αυτό θα αποφασίζει κάθε φορά. Αλλά και περιφρουρώντας τις γραμμές του, επιλέγοντας εκείνο και όχι οι αντίπαλοί του το πώς και πότε θα συγκρουστεί μετωπικά ή όχι, όποτε βεβαίως μπορεί.
Το λαϊκό κίνημα, λοιπόν, αντιμετωπίζει τους κρατικούς μηχανισμούς, ανεξάρτητα αν τους συγκροτούν παιδιά από την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα (από πού τελικά θα στρατολογούνταν; Από την αστική τάξη;). Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι η πλειοψηφία τους πηγαίνουν στα Σώματα για να βγάλουν το ψωμί τους. Είναι (τους μετατρέπουν) θύτες αλλά και θύματα. Ετσι οργανώνει η πλουτοκρατία την εξουσία της.
Και ενώ ως μηχανισμός βρίσκονται στην υπηρεσία της και έτσι διαπαιδαγωγούνται, με βάση το «εχθρός - λαός», ως επιμέρους άτομα - πρόσωπα μπορεί κάποιοι να βρεθούν στη μέγκενη κράτους - λαϊκού κινήματος. Μοιραία συνέπεια...
Είναι, λοιπόν, γραφικό το σύνθημα «να αφοπλιστεί η Αστυνομία», ενώ πέρα από ουτοπικό είναι και αποπροσανατολιστικό το «να διαλυθούν τα ΜΑΤ». Και να διαλύονταν, κάτι άλλο θα ερχόταν στη θέση τους, πέρα από αυτά που θα απέμεναν, όσο η εξουσία της πλουτοκρατίας παραμένει.
Και γίνονται ακόμα πιο καταγέλαστοι (οπορτουνισμός και αστικά έντυπα) όταν τάσσονται υπέρ της δημοκρατίας «μας», δηλαδή υπέρ της μήτρας που διαμορφώνει ακριβώς αυτούς τους μηχανισμούς προστασίας της, δηλαδή υπέρ της προστασίας της μορφής που το κεφάλαιο συγκροτεί, ασκεί και θωρακίζει την εξουσία του.
Του
Μάκη ΜΑΪΛΗ
Ακου με προσεχτικά φίλε, χωρίς να με διακόψεις.
Ξέρω πως έχεις βοηθήσει πολλούς ανώνυμους ν' ακουστεί η φωνή τους, γι' αυτό σε παίρνω κι εγώ.
Ελπίζω να φερθείς και σε μένα όπως στους άλλους.
Λοιπόν, ναι του την άναψα!
Και δεν το μετανιώνω, να το ξέρεις, μόνο που άλλον νόμιζα ότι βαρούσα, αν και καλά να πάθει το κωλόπαιδο, το πλουσιόπαιδο που γύρευε να κάνει πλάκα σε μας, που μας έβριζε κωλόμπατσους και τα τέτοια...
Κι όλοι εσείς που ουρλιάζετε τώρα στα κανάλια και μυξοκλαίτε, δεν ξέρετε τίποτα ή ξέρετε και κάνετε τον παλαβό. Λένε λοιπόν κάποιοι από σας πως έπρεπε να πάω σε ψυχίατρο αφού ήμουνα λέει με σπασμένα νεύρα, ή να φύγω από την Αστυνομία και να μην κρατάω όπλο και άλλα τέτοια... Τόσα ξέρουν οι κοπρίτες, οι καναλάκηδες και όλοι οι βολεμένοι. Μόνο εκείνη η καριόλα η Λιάνα σα να μου φάνηκε πως το πλησίασε το θέμα, λέγοντας πως μ' έχουνε καρφωμένο δέκα χρόνια στα Εξάρχεια! Εχει τις πληροφορίες της αυτή, όπως όλοι στο σινάφι σας, μόνο που τις χρησιμοποιείτε όπως και όταν σας βολεύει...
Νομίζω λοιπόν πως ακούω τους αραχτούς όλους στους καναπέδες να λένε, «δηλαδή δεν πρέπει όλοι να περνούν από ψυχίατρο;» και άλλες τέτοιες μαλακίες. Οπως ας πούμε, περνάνε από ψυχίατρο οι γιατροί, οι δικαστές και τόσοι άλλοι που σε σφάζουν ή σε ξεφτιλίζουν όταν σε πετυχαίνουν στο «γήπεδό» τους, τα νοσοκομεία και τα δικαστήρια δηλαδή. Δηλαδή, πόσοι σε υπεύθυνες θέσεις περνάνε από ψυχίατρο κανονικά και μετά από κάποια διαστήματα στην υπηρεσία; Δεν μπορεί να είσαι ή να φαίνεσαι καλά και ξαφνικά κάτι να στη βαρέσει; Να σε κερατώνει η γυναίκα σου ας πούμε ή κάτι άλλο σοβαρότερο ή να σε κάψει η καθημερινή υπηρεσία, ειδικά αν δε σου δίνουν άδεια, δεν πας διακοπές γιατί πότε το ένα πότε το άλλο, η υπηρεσία θεωρεί πως πρέπει να ανακαλέσει τις άδειες και όλα τα σχετικά; Για να μη σου θυμίσω πως οι τελευταίοι που μπορούν να εξετάσουν και να κρίνουν αν είσαι ψυχικά εντάξει είναι οι ψυχίατροι, έτσι δε λένε; Και να μη σου θυμίσω πόσοι πολιτικοί αποδείχτηκε πως ήταν βαρεμένοι και σε άλλη περίπτωση θα τους είχανε δεμένους, όχι αμολητούς να κυβερνάνε τον κοσμάκη, ούτε να σου θυμίσω πόσοι στρατιωτικοί που δίνουν διαταγές στα παιδάκια είναι για τα σίδερα, άσε που... αλλά τι να πρωτοπείς...
Λοιπόν, εγώ, είν' αλήθεια πως υπηρετώ κοντά δέκα χρόνια εκεί, που λέει η έτσι. Το προσπάθησα τρεις φορές μετά τα τρία πρώτα χρόνια να την κάνω με μετάθεση, έπιασα διάφορους, παρακάλεσα αλλά τίποτα! Δεν είχα βλέπεις βύσμα, άσε που είχα και τη φωλιά μου λερωμένη από την αρχή. Υστερα τα παράτησα και κάπου μάλλον βολεύτηκα, έμαθα τη «δουλειά», έμαθα να λουφάρω και κοίταξα να στήσω κι εγώ μια οικογένεια που μέχρι τότε είχα στερηθεί. Αλλά ησυχία δεν είχαμε ποτέ. Πότε ο ένας πότε ο άλλος είμαστε οι μόνιμοι στόχοι. Οι πολιτικοί και οι διάφοροι κομπιναδόροι κάνουν τις αρπαχτές τους κι εμείς γινόμαστε σάκοι του μποξ - «γι' αυτό πληρώνεστε ρεμάλια!» φωνάζει συχνά ο διοικητής, ενώ οι υψηλά ιστάμενοι είναι πιο ευγενείς αλλά και πιο σκληροί. «Κυρίους» μας προσφωνούν αλλά στάζουνε φαρμάκι και μας στέλνουν στο στόμα του λύκου.
Ξέρεις πόσες φορές πήγαν να με κάψουν σαν λαμπάδα αυτά τα κωλόπαιδα, οι φονιάδες οι κουκούλες; Ξέρεις με τι τέχνη φτιάχνουν και πετάνε τις μολότοφ; Πάνω στη μαρκίζα τις αμολάνε κάτω από κει που καθόμαστε να προστατευτούμε, κι έρχεται η φωτιά και σε λούζει... τρεις φορές με έχουνε κάψει και τη γλίτωσα με μέτρια εγκαύματα σε όλο το σώμα. Ξέρεις εσύ που με δείχνεις με το δάχτυλο, ξέρεις πόσες φορές γύρισα στο σπίτι με τα αίματα και το δέρμα μου καμένο και με ρωτούσαν τα παιδιά μου τι έπαθα και κρυβόμουνα για να μη με δουν καμένο και κλαίγανε;
Ενα κομμάτι ψωμί έβγαζα κι εγώ, το παιδί της παραδουλεύτρας από το χωριό, με τον πατέρα χαμένο στο πιοτό, να γυρίζει στο σπίτι και να τσακίζει στα χαστούκια κι εμένα και τη μάνα μου γιατί δεν του άρεσε πότε το ένα πότε το άλλο...
Και πώς βρέθηκα στο Σώμα δε θα το αναλύσω, αν και ξέρω πως όλοι ξέρετε πάνω - κάτω με ποιο τρόπο μας χώνουν στο τσουβάλι, όπως τα φίδια που τα αμολάνε μετά - μας αμολάνε δηλαδή, γιατί να μην το ομολογήσω; - μας στέλνουνε καταπάνω στον κοσμάκη. Λεπτομέρειες δεν τολμάω να σου πως, πάντως εκείνο το βράδυ αφού με σύρανε με κλοτσιές και μπουνιές στην Ασφάλεια, με μούρη πρησμένη και αίματα να τρέχουν από τα χείλια και τη σπασμένη μύτη - όλα για μια μηχανή που είχα κλέψει από το πάρκινγκ, κάναμε απίθανες κόντρες τότε, τι άλλο να κάναμε, πεταμένοι απ' όλους, μάνα, πατέρα, χωρίς φράγκο στην τσέπη, από το σχολείο τρεις αποβολές και στο τέλος έπρεπε ν' αλλάξω σχολείο, και τι να το κάνω το σχολείο; - αφού λοιπόν με αφήσανε χωρίς φαΐ και νερό τρεις μέρες, μου είπαν: «ή δέκα χρόνια μέσα ή στην Αστυνομία και θα κάνεις ό,τι σου λέμε, γκέγκε μάγκα;». Διάλεξα τα σίγουρο ψωμί και να μας, δέκα χρόνια στη σφηκοφωλιά, στα Εξάρχεια με όλο εκείνο το αληταριό, που τους ήξερα και από τη μια και από την άλλη - και ανάμεσά τους κάμποσους παραστρατημένους. Μήπως ξέρεις φίλε τι ρόλο παίζουν πολλοί από αυτούς; Δικοί μας είναι, τι δικοί μας δηλαδή, της Ασφάλειας είναι και από κει παίρνουν οδηγίες, πότε θα την ανάψουν τη μια ή την άλλη φωτιά εδώ κι εκεί! Για πες μου εσύ που είσαι έξυπνος και σπουδαγμένος, γιατί δε χτυπάνε κανένα στόχο πλουτοκρατίας, κανέναν με γιοτ, με αυτοκίνητα ακριβά και τεράστιες περιουσίες; Γιατί χτυπάνε τον μεροκαματιάρη με το μαγαζάκι, τον περιπτερά και άλλους ανυπεράσπιστους; Δειλά πραχτοράκια της μαύρης συμφοράς είναι, πεμπτοφαλαγγίτες τους έλεγε ο μόνος σοβαρός και τίμιος άνθρωπος που γνώρισα στη ζωή μου, ένας δικηγόρος που έλεγε πως είναι με το ΚΚΕ, αλλά είναι έξω και απ' αυτό γιατί θέλει λέει να είναι ανεξάρτητος.
Λοιπόν, τον φουκαρά το μικρό τον έφαγα.
Είχα φτάσει στο αμήν, και πώς φτάνει κανείς στο αμήν δε θα στο αναλύσω, πάντως είχα μπουχτίσει. Με βρίζανε τα κωλόπαιδα, με είχαν βρίσει τουλάχιστον άλλες πενήντα φορές την ίδια μέρα, βρίζανε τη μάνα μου - «γαμώ το μ... που σε πέταγε» μου είχε φωνάξει ένα καθίκι το ίδιο απόγευμα - και είχα φτάσει ως το λαιμό - σου είπα ότι η μάνα μου ήταν παραδουλεύτρα, τίποτε άλλο δε σου λέω. Κάτι αυτές οι βρισιές, κάτι οι σπόντες του αστυνόμου την προηγουμένη «δεν κάνετε για τη δουλειά για την οποία προσληφθήκατε, και πλησιάζει η λήξη ή ανανέωση της σύμβασής σας και πρέπει να αποδείξετε πως αξίζετε το ψωμί που τρώτε...» και άλλα τέτοια.
Ξέρεις πώς είναι να έχεις το σιδερικό στη θήκη και να σε βλαστημάνε και να σου πετάνε μπουκάλια που μπορεί να είναι και μολότοφ; Οχι φίλε, δεν ξέρεις, και να μην αξιωθείς να μάθεις, στο λέω εγώ, ο γιος της πλύστρας που θέλησα να ζήσω έξω στην κοινωνία και με στολή εξουσίας και όχι στη φυλακή.
Τον σημάδεψα και πρώτη φορά το χέρι μου δεν έτρεμε. Γιατί πρώτη φορά δεν είχα πιει πριν βγω περιπολία - στο λέω κι αυτό και να μείνει μεταξύ μας: αν κρατήθηκα τόσα χρόνια και δε σκότωσα, είναι που έπινα μισό μπουκάλι ουίσκι πριν βγούμε περίπολο και έτσι ό,τι κι αν άκουγα για τη μάνα μου και το αντριλίκι μου το πέρναγα ντούκου - έχω ακούσει πως άμα μεθύσεις βγαίνει ο πραγματικός εαυτός σου κι εγώ είμαι καλό παιδί στο βάθος και όλοι στην υπηρεσία το ξέρουν και μ' αγαπάνε, αλλά και με εκμεταλλεύονται. Και δε θα σου πω τι καλοσύνες έχω κάνει εγώ στη ζωή μου, γιατί θα με περάσεις ή για παινεψιάρη ή για μαλάκα. Μέσα στο πιοτό κατάλαβα σιγά σιγά και τον πατέρα μου, που δεν ήταν κακός άνθρωπος έστω κι αν μεθώντας έβγαινε η κακή του πλευρά. Να σου πω κάτι; Αποτυχημένος σε όλα ήτανε, γι' αυτό έπινε. Οπως κι εγώ δηλαδή: Τι πέτυχα στη ζωή μου; Τίποτα! Ενας μπάτσος έγινα κι αυτό από σπόντα, όπως σου είπα, και μάλιστα χωρίς καν μόνιμη σύμβαση. Και να 'ρχονται αυτά τα κωλόπαιδα, που δεν έχουν δουλέψει στη ζωή τους, που δεν ξέρουν τι θα πει βάρδια και ξενύχτι, τι πάει να πει μεροκάματο και τι σφαλιάρα κάθε είδους από το αφεντικό και να σου ρίχνονται μετά από δώδεκα ώρες ορθοστασία στις γωνίες ή στις εισόδους τραπεζών, να 'ρχονται και να σε βρίζουν και να σου πετάνε ό,τι βρουν στο δρόμο. Και να σου πω κάτι άλλο; Πόσοι από αυτά τα κωλόπαιδα είναι εργαζόμενοι των 700 ευρώ που λένε και ξαναλένε; Να σου πω εγώ; Κανένας! 'Η κάτι πρεζόνια είναι ή κάτι τύποι από τα βόρια προάστια που βαριούνται στη σιγουριά του σπιτιού ή τα πραχτοράκια, οι πεμπτοφαλαγγίτες που λέγαμε πριν. Ποιος μεροκαματιάρης προλαβαίνει να βγει στους δρόμους, πόσοι από τους αναγκεμένους έχουν τέτοιες πολυτέλειες; Εντάξει, είμαι απόλυτος θα μου πεις, αλλά αυτό δεν αλλάζει την ουσία αυτού που λέω.
Λοιπόν, για να τελειώνω γιατί σε ζάλισα: το έκανα!
Πριν, σου έλεγα πως τον σημάδεψα και έτσι έγινε, όπως ήμουνα με το αίμα στο κεφάλι. Ομως, φίλε, πρέπει να σου πω πως δε θυμάμαι αν εκείνη τη στιγμή που πάτησα τη σκανδάλη, σημάδευα ακόμη τον πιτσιρικά ή το χέρι μου είχε κατέβει. Και μη νομίσεις πως πάω να πω ότι δεν το 'κανα, αφού ξέρω ότι εσύ δε θα με δώσεις. Απλά, δε θυμάμαι γιατί το μυαλό μου έχει σκεπαστεί από μια θολούρα και έχω χάσει εκείνες τις στιγμές τελείως. Για να μη λέω πολλά: δεν ξέρω ποια δύναμη ή ποια κούραση μου κατέβασε το χέρι - αν το κατέβασε - πάντως ό,τι έγινε, έγινε χωρίς τη θέλησή μου.
Και να στο πω; Ενα βουνό έχει πέσει πάνω μου από την επόμενη στιγμή που έφυγε η σφαίρα και είδα το κορμάκι του πιτσιρικά να διπλώνεται στις πλάκες. Οταν σκέφτομαι πως θέρισα μια ψυχούλα που δεν είχε κάνει ούτε ένα βήμα ακόμα στη ζωή, άνετο ή ζόρικο βήμα - τι σημασία έχει;
Αλλά φίλε, είχε φτάσει ένας κόμπος και μ' είχε πνίξει, αν δεν τράβαγα το πιστόλι εκείνη τη στιγμή θα είχα πεθάνει από ασφυξία. Ολο τον τελευταίο καιρό με είχε μαγκώσει ένα μούδιασμα - ξέρεις τι σημαίνει μούδιασμα; - ένα μούδιασμα που ξεκίνησε από τα πόδια και σκαρφάλωνε σιγά σιγά στο λαιμό. Δε θα το πιστέψεις φίλε, όμως με το που έφυγε η σφαίρα, μου φάνηκε πως πήρε μαζί της κι αυτόν τον βραχνά, έστω κι αν αυτό κράτησε όσο και η διαδρομή του βλήματος που άφησα να φύγει μέσα στο πάθιασμά μου. Ξέρω καλά πως θα με κυνηγάει πάντα αυτή η στιγμή αλλά πίσω δεν μπορώ να τη φέρω ούτε τη σφαίρα ούτε τη ζωούλα του πιτσιρικά. Ολοι εσείς που σήμερα φωνάζετε και χτυπιέστε τάχα, θα το προσπεράσετε γρήγορα, θα το ξεχάσετε μέχρι τις επόμενες δυο - τρεις μέρες, όπως ξεχάστηκαν τόσα και τόσα φριχτά εγκλήματα, δικά μας ή των άλλων, των επωνύμων που δεν τους αγγίζει ούτε νόμος ούτε συνείδηση. Ετσι κυλάει η ζωή, με όλες τις καθημερινές σκοτούρες, γιατί έτσι πρέπει, οι ζωντανοί με τους ζωντανούς και οι νεκροί με τους νεκρούς. Εγώ βέβαια εδώ σημαδεύτηκα και εδώ θα καρφωθώ, αλλά δε θ' αφήσω να το καταλάβει κανείς και πιστεύω πως εσύ θα κρατήσεις το μυστικό που σου εμπιστεύτηκα.
Να το ξέρεις: ό,τι και να δείξει η βαλλιστική που θα γίνει, όπως πάντα, εγώ δε θα το παραδεχτώ δημόσια πως του την άναψα και μάλιστα εν βρασμώ, που λένε, ούτε πως τον σημάδεψα κατάστηθα. Εχω τρία παιδιά να μεγαλώσω κι εγώ. Ναι, σαν εκείνο που σκότωσα, θα μου πεις, το ξέρω και τα δικά μου έχουν μόνο εμένα και τη μάνα τους, δεν έχουν σπίτι ιδιόκτητο, δεν έχουν τρία αυτοκίνητα, δεν έχουνε νταντάδες και καθηγητές στο σπίτι. Δε θα έχουν καλά καλά να φάνε άμα εγώ μπω φυλακή.
Ούτε συγγνώμη με παίρνει να ζητήσω, γιατί θα είναι σα να ομολογώ. Αλλωστε, πόσοι απ' όλους αυτούς που κακοποιούν κάθε μέρα τους ανθρώπους - και δεν είναι και λίγοι, κοίταξε στα ρετιρέ της παλιοκοινωνίας μας και θα καταλάβεις τι εννοώ - πόσοι απ' αυτούς ζήτησαν συγνώμη; Οχι, δεν οφείλω κανένα συγγνώμη σε κανέναν, κανέναν από τούτη τη βρωμοκοινωνία που ζούμε, εκτός ναι, εκτός από κείνο το παιδάκι που έστειλα στον άλλο κόσμο, αλλά όπως σου είπα, θα είναι η καταδίκη μου, άλλωστε τι θα άλλαζε αν ζητούσα συγγνώμη; Θα έφερνα πίσω τον πιτσιρικά ή θα μου το αναγνώριζαν σαν ελαφρυντικό;
Εμένα η μόνη μου ελπίδα τώρα είναι οι εγγυήσεις που μας έχουν δώσει από τότε που μπήκαμε στο Σώμα, πως ό,τι κι αν κάνουμε θα το κουκουλώσουν, αρκεί να πειθαρχούμε στις διαταγές των ανωτέρων.
Και μου το 'χουν υποσχεθεί πως κι εγώ θα πέσω στα μαλακά.
Τόσα χρόνια κάνω τον μαλάκα, μου το χρωστάνε.
Κυρίως φοβούνται, μην ανοίξω εγώ και άλλοι πολλοί το στόμα μας.
Γι' αυτό θα μου το κλείσουν απαλά και κομψά. Κρατώντας, μέχρι να περάσει η μπόρα μου, το στόμα των παιδιών μου γεμάτο. Που με τη σειρά τους, μεγαλώνοντας, θα βαδίσουν στα χνάρια μου, τη λαμπρή «σταδιοδρομία» μου.
Γιατί άλλη επιλογή δεν έχουν.
Οπως κι εσύ και τόσοι άλλοι που νομίζουν πως ποτέ δε θα τους αγγίξει η κακιά η ώρα.
Ολοι στο ίδιο καζάνι κλωθογυρνάμε βλαστημώντας την τύχη μας που δεν μπορούμε ν' αλλάξουμε.
ΕΝΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ - ΚΙ ΟΜΩΣ ΑΛΗΘΙΝΟ - ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ»
Το λάθος δημοσίευμα (ή μήπως είναι το σωστό;)
«Ριζοσπάστης», ένθετη έκδοση «7 μέρες μαζί», Κυριακή 28 Δεκεμβρίου. Μια έκπληξη περίμενε τους αναγνώστες της εφημερίδας. Κάτω από τον τίτλο «Το λάθος τηλεφώνημα ενός φονιά» διάβαζαν ένα κείμενο που ούτε η πιο νοσηρή φαντασία περίμενε ότι θα συναντούσε σε μια αριστερή εφημερίδα. Σας μεταφέρουμε μόνο μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα:
«Λοιπόν, ναι, του την άναψα! Και δεν το μετανιώνω, μόνο που άλλον νόμιζα ότι βαρούσα, αν και καλά να πάθει το κωλόπαιδο, το πλουσιόπαιδο, που γύρευε να κάνει πλάκα με μας... Κι όλοι εσείς που ουρλιάζετε τώρα στα κανάλια και μυξοκλαίτε, δεν ξέρετε τίποτα ή ξέρετε και κάνετε τον παλαβό. (...)
Ξέρεις πόσες φορές πήγαν να με κάψουν σαν λαμπάδα αυτά τα κωλόπαιδα, οι φονιάδες με τις κουκούλες; Ξέρεις με τι τέχνη φτιάχνουν και πετάνε τις μολότοφ; Τρεις φορές μ΄ έχουνε κάψει και τη γλίτωσα με μέτρια εγκαύματα σε όλο το σώμα (...)
Ένα κομμάτι ψωμί έβγαζα κι εγώ, το παιδί της παραδουλεύτρας από το χωριό, με τον πατέρα χαμένο στο πιοτό, να γυρίζει στο σπίτι και να τσακίζει στα χαστούκια κι εμένα και τη μάνα μου (...)
Μήπως ξέρεις, φίλε, τι ρόλο παίζουν πολλοί από αυτούς; Δικοί μας είναι, τι δικοί μας δηλαδή, της Ασφάλειας (...) Για πες μου, εσύ που είσαι σπουδαγμένος, γιατί δε χτυπάνε κανένα στόχο της πλουτοκρατίας, κανένα με γιοτ, με αυτοκίνητα ακριβά και τεράστιες περιουσίες; Γιατί χτυπάνε το μεροκαματιάρη με το μαγαζάκι, τον περιπτερά και άλλους ανυπεράσπιστους; (...)
Λοιπόν, το φουκαρά το μικρό τον έφαγα. Είχα φτάσει στο αμήν, είχα μπουχτίσει. Με βρίζανε τα κωλόπαιδα, με είχαν βρίσει τουλάχιστο άλλες πενήντα φορές την ίδια μέρα, βρίζουνε τη μάνα μου (...) Ξέρεις πώς είναι να έχεις σιδερικό στη θήκη και να σε βλαστημάνε και να σου πετάνε μπουκάλια που μπορεί να είναι και μολότοφ; (...)
Δε θα σου πω τι καλοσύνες έχω κάνει στη ζωή μου (...) Τι πέτυχα; Τίποτα! Ένας μπάτσος έγινα, κι αυτό από σπόντα και χωρίς μόνιμη σύμβαση. Και να ‘ρχονται αυτά τα κωλόπαιδα, που δεν έχουν δουλέψει στη ζωή τους, δεν ξέρουν τι θα πει βάρδια και ξενύχτι, τι πάει να πει μεροκάματο, να σε βρίζουν και να σου πετάνε ό,τι βρουν στο δρόμο! (...)
Είχε φτάσει ένας κόμπος και μ’ είχε πνίξει, αν δεν τράβαγα πιστόλι εκείνη τη στιγμή θα είχα πεθάνει από ασφυξία (...) Με το που έφυγε η σφαίρα, μου φάνηκε πως πήρε μαζί της κι αυτόν το βραχνά (...)»
Το κείμενο, βέβαια, παρουσιάζεται με τη μορφή... λογοτεχνήματος. Υποτίθεται πως καταγράφει ένα ανώνυμο τηλεφώνημα προς την εφημερίδα – του δολοφόνου «μπάτσου» προφανώς. Ποιητική αδεία όλα επιτρέπονται, θα μπορούσε να πει κανείς...
Ωστόσο, το ενδιαφέρον και αξιοσημείωτο είναι ότι ο συντάκτης του κειμένου αυτού διατυπώνει σε λαϊκίζοντα λόγο τις αναλύσεις, που όλες αυτές τις μέρες πλημμύριζαν τις σελίδες του «Ριζοσπάστη», για να εξηγήσουν τα ανεξήγητα. Πώς, δηλαδή, ένα κόμμα που τιτλοφορείται κομμουνιστικό καταγγέλλει ως προβοκάτσια και ξενοκίνητο σχέδιο δυσφήμισης των λαϊκών αγώνων τον ξεσηκωμό των νέων με αφορμή τη δολοφονία ενός δεκαπεντάχρονου από αστυνομικό.
Να θυμίσουμε τις «θεωρίες» πως όλοι αυτοί που τα σπάνε είναι πλουσιόπαιδα που διασκεδάζουν την ανία τους ή εξεγείρονται γιατί βλέπουν να χάνουν, λόγω της κρίσης, τα προνόμιά τους; Ή μήπως την άλλη «θεωρία», που θέλει τους φοιτητές γόνους κατά κύριο λόγο των μεσαίων στρωμάτων και, συνεπώς, με συμφέροντα που δεν συμβαδίζουν με τα συμφέροντα της εργατικής τάξης; Ή τις άλλες ανοησίες πως για να εξεγερθεί ένας νέος δεν φτάνει να ανήκει στην υπό ένταξη κοινωνική κατηγορία, αλλά να έχει και... ένσημα του ΙΚΑ, αλλιώς είναι τουλάχιστον ταξικά ύποπτος.
Όλες αυτές οι... ταξικές αναλύσεις παρέλασαν δια μακρών από τις σελίδες του «Ρ». Όπως και οι άλλες βαθυστόχαστες, πως τάχα όλοι αυτοί που βγαίνουν στο δρόμο και συγκρούονται με την αστυνομία είναι χαφιέδες (κινούμενοι από κέντρα εκτός και εντός Ελλάδας) ή παρασυρμένοι από τους προβοκάτορες της Ασφάλειας.
Τώρα, τις συναντούμε στο σώμα της κοινωνιολογίζουσας και ψυχολογίζουσας «απολογίας» του δολοφόνου αστυνομικού, η οποία αναπτύσσεται στο φόντο της λαϊκίστικης κοινοτοπίας περί αστυνομικών –«παιδιών του λαού» (που σηκώνουν όμως το πιστόλι και πυροβολούν τον ίδιο).
Να, λοιπόν, ποιοι είναι οι βαθύτεροι λόγοι, που εξηγούν πώς ένα τέτοιο κατάπτυστο κείμενο, που θα μπορούσε να αποτελεί και υπερασπιστική γραμμή του δολοφόνου, μπόρεσε να συνταχθεί από έναν συνεργάτη, αλλά κυρίως να εγκριθεί από τα στελέχη του «Ρ». Το υπόστρωμα πάνω στο οποίο μπορούσε να βλαστήσει αυτό το είδος «λογοτεχνίας», ήταν έτοιμο από καιρό, έργο μιας ηγεσίας πολύ κατώτερης των περιστάσεων. Είναι το ίδιο υπόστρωμα που κάνει τη Λιάνα Κανέλλη να νιώθει σαν στο σπίτι της στον Περισσό. Ή επιτρέπει στην «Αυριανή» να προτείνει, προβοκατόρικα, να ανατεθεί η τήρηση της τάξης στο ΚΚΕ.
Χ. Γεωργούλας
Εποχή 4/1/2009
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ -ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ ΣΤΗΝ ΑΚΟΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΓΙΑ ΤΟ "ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΟ ΔΙΗΓΗΜΑ"
«Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι» ή ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων;
Οταν οι αστικές εφημερίδες και τηλεοπτικές εκπομπές δημοσιεύουν άρθρα ή παρουσιάζουν συνεντεύξεις των Κουφοντίνα, Γιωτόπουλου, Ξηρού και άλλων υποκειμένων που λερώνουν τη λέξη - έννοια επανάσταση («Ελευθεροτυπία», ΤΑ ΝΕΑ, ΤΟ ΘΕΜΑ, ΑΛΤΕΡ, κ.ά.) επικρατεί σιγή ιχθύος. Τώρα που ο «Ριζοσπάστης» δημοσίευσε ένα διήγημα (τη λογοτεχνική αξία του ας την κρίνει ο καθένας, για το θέμα που μας απασχολεί είναι αδιάφορη), τώρα λοιπόν ο οπορτουνισμός του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΥΓΗΣ ξεσπάθωσε. Μαζί του φυσικά και η «Ελευθεροτυπία» (αν ήταν δυνατό να λείπει ο Μάρτης απ' τη Σαρακοστή), παρέα με σπουδαιοφανείς, αμφίβολης ικανότητας για επιστημονικές προσεγγίσεις σοβαρών θεμάτων. Και την ίδια ώρα από τα αστικά Μέσα αποσιωπώνται οι θέσεις του ΚΚΕ κατά των «ευρωτρομονόμων» και άλλων μέσων κρατικής καταστολής.
Ετσι, λοιπόν, δημοσιογράφος της εφημερίδας Η ΕΠΟΧΗ, καθόλου δεν ενοχλείται (μάλλον επαίρεται) που Η ΕΠΟΧΗ δημοσιεύει άρθρα κατά του «συστημικού ΚΚΕ» και υπέρ των κουκουλοφόρων που τα ...έβαλαν με την εξουσία (παράγινε της ...επανάστασης η ΑΚΟΑ - τι συμβαίνει;)!...
Ο «ιός» της Ελευθεροτυπίας επίσης «εξεγείρεται» ταυτίζοντας τα συνθήματα του ΚΚΕ με του ΛΑ.Ο.Σ. και γράφοντας για το διήγημα ότι «δε λέει τέτοια ούτε ο Κούγιας»! (Καιρό έχει η εφημερίδα του «ιού» να δημοσιεύσει συνέντευξη του Γιωτόπουλου - τι συμβαίνει;)
Ταυτόχρονα, η «Ελευθεροτυπία» φιλοξένησε ολοσέλιδο άρθρο καθηγητή, που παρουσιάζει τις θέσεις του ΚΚΕ για τα πρόσφατα γεγονότα όπως εκείνος θέλει, κάνοντας δηλαδή λαθροχειρίες, και για να καταλήξει ότι το διήγημα στον «Ριζοσπάστη» είναι «μελανή κηλίδα για το ΚΚΕ»!
Οσο για την ΑΥΓΗ, εμμένει στους πάντα αξιοθρήνητους πολιτικούς σχολιασμούς της, αλλά και αυτοπροβοκάρεται, δημοσιεύοντας το γνωστό πια ημερολόγιο με τον κουκουλοφόρο να εκσφενδονίζει τούβλο (;) κατά της ...εξουσίας!! (Πρόκειται προφανώς για το ...νέο επαναστατικό υποκείμενο...).
Τίποτα το αξιοπερίεργο, φυσικά. Στοιχεία του οπορτουνισμού και της αστικής ιδεολογίας είναι και η παραχάραξη και ο καιροσκοπισμός και η αντικομμουνιστική ρητορεία και η συγκάλυψη. Ενα σωρό ΑΕΙ χρησιμοποιούνται ως ορμητήρια από κουκουλοφόρους, δήθεν αντιεξουσιαστές, και ως εργαστήρια κατασκευής μολότοφ (προφανώς, λέμε εμείς, δεν απουσιάζει και η δράση διαφόρων πρακτόρων που αξιοποιούν - χρησιμοποιούν αφελή παιδάκια, προσφέροντας και πολύτιμες υπηρεσίες σε όσους θέλουν να καταργηθεί το άσυλο), όμως τα συγκεκριμένα έντυπα, που προαναφέρθηκαν, ουδέποτε θέλησαν να στηλιτεύσουν το γεγονός. Ποιούν την νήσσαν!... Ενώ τώρα, εξεμάνησαν... Και αναιδέστατα εμφανίζουν το ΚΚΕ ως υπερασπιστή του δολοφόνου αστυνομικού!! Νομίζουν ότι έχουν το ανάστημα να στηλιτεύουν αυτό το Κόμμα! (Χαλάει τα σχέδια πολλών, εξ ου και το μένος. Χάλασε σχεδιασμούς αυτό το Κόμμα και τώρα, στα γεγονότα που ακολούθησαν τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή...).
Ταυτόχρονα σιωπούν σε τοποθετήσεις όπως αυτή του Μ. Χρυσοχοΐδη, ο οποίος έδωσε ιδεολογική κάλυψη στη «17Ν» και στον «Επαναστατικό Αγώνα», δηλώνοντας ότι εκφράζουν ακραία κοινωνική ριζοσπαστικοποίηση!...
Και ακολουθεί η επωδός: Το ΚΚΕ έχει μέτωπο με τη ΝΔ και το ΛΑ.Ο.Σ.! Τέτοια η κατάντια τους ελλείψει επιχειρημάτων και ικανότητας να αντιπαρατεθούν με τις ιδεολογικές - πολιτικές θέσεις του ΚΚΕ.
Οσον αφορά το διήγημα αυτό καθ' αυτό: Η χρησιμοποίησή του από τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και τους συν αυτώ κατά του ΚΚΕ, επειδή έχει στόχο, γι' αυτό ακριβώς παραβλέπει ότι ο συγγραφέας του διηγήματος δεν κάνει τίποτα άλλο από την προσπάθεια να αναλύσει ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, που βεβαίως το αποκαλεί φονιά. Ψυχογραφώντας την προσωπικότητα του δολοφόνου, δε σημαίνει ότι παίρνει το μέρος του και υιοθετεί ή δικαιολογεί το έγκλημα του «ήρωά» του. Αν η ψυχογράφηση γίνεται ολοκληρωμένα, με βαθιά διείσδυση στις προσωπικές πτυχές και αν δίνεται με αισθητικά άρτιο τρόπο, είναι ένα άλλο θέμα, στο οποίο μπορεί να υπάρχουν αυτές ή εκείνες οι τοποθετήσεις. Αλλο όμως αυτές και άλλο οι ανόητες ή οι εμπαθείς, που η τοποθέτησή τους γίνεται πατώντας γερά στο σύνθημα «μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι», αλλά και χαϊδεύοντας τα αυτιά των κουκουλοφόρων, όπως ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και η «Ελευθεροτυπία».
Το σύνθημα «μπάτσοι - γουρούνια - δολοφόνοι» ταιριάζει στην ανώριμη πολιτική σκέψη, αλλά βολεύει και το σύστημα. Κι αυτά, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι κάθε αστυνομικός γίνεται έξαλλος στο άκουσμά του, ανεξάρτητα και από το γεγονός ότι οι της αστικής εξουσίας θέλουν αυτό το σύνθημα να μην υπήρχε. Το προτιμούν, όμως, χίλιες φορές, ακόμα και το αξιοποιούν ως αντίβαρο στο σύνθημα που λέει ότι το αστικό κράτος πρέπει να τσακιστεί και στη θέση του να μπει το κράτος της εργατικής τάξης. Που σημαίνει ότι και τότε η Πολιτοφυλακή θα αναλάβει άλλον ταξικό ρόλο από τον σημερινό της Αστυνομίας.
Εδώ βρίσκεται η ουσία του ζητήματος. Αν έτσι δει κανείς το όλο θέμα, τότε αντιλαμβάνεται και ότι οι μηχανισμοί καταστολής δε συντρίβονται ούτε με τα τούβλα, ούτε με τις μολότοφ, ούτε με το να φάνε της χρονιάς τους κάποιοι αστυνομικοί. Συντρίβονται μόνο με την ανατροπή της αστικής εξουσίας, που προϋποθέτει τη ριζική αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων υπέρ της εργατικής τάξης και των συμμάχων της.
Σε αυτό το δρόμο πρέπει να κατευθύνεται το εργατικό - λαϊκό κίνημα, μέσα από μικρές και μεγάλες ταξικές συγκρούσεις κατά της πλουτοκρατίας και των στηριγμάτων της, μέχρι να νικήσει. Σε αυτή τη βάση πρέπει να διαπαιδαγωγούνται η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Και μόνο προχωρώντας σε αυτή τη γραμμή θα μπορούν να αντιμετωπίζουν την πάσης φύσεως αστική καταστολή επί της ουσίας.
Ομως, αυτές οι αναλύσεις προκαλούν αλλεργία στον οπορτουνισμό, καθώς και στους προστάτες του, τύπου «Ελευθεροτυπίας», ΕΘΝΟΥΣ και άλλων. Αυτών, άλλα γυρεύει η περδικούλα τους.
Θέλουν να χαλιναγωγήσουν κάθε αυθόρμητη λαϊκή αντίδραση, να την εκτρέψουν σε ανώδυνους για το σύστημα δρόμους, για να μη γίνει συνειδητή. Το κίνημα «επιτρέπεται» να έχει τα πάντα, εκτός από το ΚΚΕ!...
Θέλουν ένα κίνημα που θα χωνεύεται στην επιδίωξη του μικροαστού να βελτιωθεί (ή να μη χειροτερέψει) η θέση του, στην επιδίωξη (και αυταπάτη του) να γίνει καλός ο καπιταλισμός.
Θέλουν ένα κίνημα που τελικά θα καταλήγει, είτε να σύρεται στο σοσιαλδημοκρατικό μαντρί, είτε, στην καλύτερη περίπτωση, να στέκεται «κριτικά» έξω από την πόρτα του.
Εδώ ακριβώς συμπίπτουν εξ αντικειμένου τα μικροαστικά ονειροπολήματα με τα σχέδια φανερών και μυστικών αστικών μηχανισμών καταστολής και προβοκάτσιας, που η δράση τους έρχεται να σπείρει φόβο σε λαϊκές δυνάμεις και να τις συντηρητικοποιήσει περισσότερο, ενώ άλλες, κυρίως νεολαιίστικες, που οι συσσωρευμένες εμπειρίες τους από την κοινωνική αδικία εκρήγνυνται, να τις εκτονώσει μέσα από την ...αναποτελεσματικότητα της πάλης.
Επομένως, ανάμεσα σε άλλα παιδαριώδη συνθήματα, γιατί δεν είναι συμβατό με τις αντιλαϊκές επιδιώξεις και το σύνθημα «μπάτσοι γουρούνια, δολοφόνοι»; Ο χαφιές, που κρύβεται πίσω από την κουκούλα, το φωνάζει εξίσου βροντερά με τον αγνό νεολαίο που του κόβουν τα φτερά, αλλά που δε γνωρίζει τον πραγματικό αίτιο. Ο χαφιές «ντύνεται» με την κουκούλα αγνός νεολαίος!...
Αυτά επιχειρούνται και μέσα από την προσπάθεια εγκλωβισμού των συνειδήσεων στο ψευτοδίλημμα: `Η είσαι με το σύνθημα «μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι» ή διαφορετικά είσαι με την κρατική καταστολή!... Εδώ ακριβώς ο οπορτουνισμός και τα αστικά Μέσα επιτίθενται στο ΚΚΕ που προσπαθεί να ανεβάσει την πολιτική συνείδηση, που αντιμετωπίζει το αυθόρμητο ως δυνάμει συνειδητό, υπό προϋποθέσεις, που δεν κολακεύει τη νεολαία, ούτε τη χρησιμοποιεί, όπως κάνουν εκείνοι.
Στο πρόσωπο των αστυνομικών που του επιτίθενται, των χαφιέδων που το παρακολουθούν, των υπηρεσιών που το προβοκάρουν, των μηχανισμών της εργοδοσίας, και άλλων, το λαϊκό κίνημα αντιμετωπίζει την αστική εξουσία με όλες τις μορφές πάλης που αυτό θα αποφασίζει κάθε φορά. Αλλά και περιφρουρώντας τις γραμμές του, επιλέγοντας εκείνο και όχι οι αντίπαλοί του το πώς και πότε θα συγκρουστεί μετωπικά ή όχι, όποτε βεβαίως μπορεί.
Το λαϊκό κίνημα, λοιπόν, αντιμετωπίζει τους κρατικούς μηχανισμούς, ανεξάρτητα αν τους συγκροτούν παιδιά από την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα (από πού τελικά θα στρατολογούνταν; Από την αστική τάξη;). Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι η πλειοψηφία τους πηγαίνουν στα Σώματα για να βγάλουν το ψωμί τους. Είναι (τους μετατρέπουν) θύτες αλλά και θύματα. Ετσι οργανώνει η πλουτοκρατία την εξουσία της.
Και ενώ ως μηχανισμός βρίσκονται στην υπηρεσία της και έτσι διαπαιδαγωγούνται, με βάση το «εχθρός - λαός», ως επιμέρους άτομα - πρόσωπα μπορεί κάποιοι να βρεθούν στη μέγκενη κράτους - λαϊκού κινήματος. Μοιραία συνέπεια...
Είναι, λοιπόν, γραφικό το σύνθημα «να αφοπλιστεί η Αστυνομία», ενώ πέρα από ουτοπικό είναι και αποπροσανατολιστικό το «να διαλυθούν τα ΜΑΤ». Και να διαλύονταν, κάτι άλλο θα ερχόταν στη θέση τους, πέρα από αυτά που θα απέμεναν, όσο η εξουσία της πλουτοκρατίας παραμένει.
Και γίνονται ακόμα πιο καταγέλαστοι (οπορτουνισμός και αστικά έντυπα) όταν τάσσονται υπέρ της δημοκρατίας «μας», δηλαδή υπέρ της μήτρας που διαμορφώνει ακριβώς αυτούς τους μηχανισμούς προστασίας της, δηλαδή υπέρ της προστασίας της μορφής που το κεφάλαιο συγκροτεί, ασκεί και θωρακίζει την εξουσία του.
Του
Μάκη ΜΑΪΛΗ
Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 2009
Βιαιοπραγία αστυνομικού κατά 22χρονου
Αδικαιολόγητη
αυθαιρεσία-
βιαιοπραγία
σε βάρος
νεαρού
Μια ακόμα περίπτωση αστυνομικής αυθαιρεσίας με βιαιοπραγία, όπως καταγγέλλεται, από αστυνομικό εις βάρος ενός 22χρονου Χανιώτη και απειλές κατά τεσσάρων γυναικών που υπέστησαν σοκ διαπιστώνοντας πώς η Αστυνομία είναι... κοντά στον πολίτη, σημειώθηκε προχθές, αυτή τη φορά μέσα στο Αστυνομικό Μέγαρο Χανίων!
Ολα ξεκίνησαν όταν έγινε στις 2.05 προχθές το μεσημέρι ένα τροχαίο ατύχημα επί της οδού Κισάμου. Αυτοκίνητο στο οποίο επέβαιναν τέσσερις γυναίκες συγκρούστηκε με μηχανάκι (παπάκι) που οδηγούσε ένας 22χρονος. Όλοι κατέληξαν στο Αστυνομικό Μέγαρο και έγιναν μάρτυρες μιας απαράδεκτης συμπεριφοράς που δεν πρόκειται να ξεχάσουν. Ο αστυνομικός που ήταν υπηρεσία στο τηλεφωνικό κέντρο ("εκατό") κατέβηκε στην Τροχαία για να δείρει το παιδί που του τηλεφώνησε λίγη ώρα πριν για το τροχαίο. Το χτύπησε. Και όταν οι γυναίκες ζήτησαν τον λόγο, τις έβρισε και λίγο έλειψε να τους επιτεθεί!
Ο 22χρονος Γιώργος Μουζουράκης εξηγεί στα "Χανιώτικα νέα" πώς έγινε το περιστατικό:
"Οδηγούσα το παπάκι μου. Με τράκαρε ένα αυτοκίνητο το οποίο μου έκανε το μηχανάκι άχρηστο. Σηκώθηκα όρθιος. Βγήκε η οδηγός και με μάζεψε. Πήρα το 100. Μου έτυχε ένας περίεργος στο τηλεφωνείο. Του είπα ότι έγινε ένα τροχαίο στην Κισάμου. Μου απάντησε: «Να περιμένεις φιλαράκι. Έχω άλλα δύο που εκκρεμούν». Του είπα ότι δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Μετά, με ρώτησε που ακριβώς είναι το σημείο του ατυχήματος. Του λέω: «Κισάμου 162». Γυρνάει και μου λέει: «Δεν ξέρω πού είναι αυτό. Πού ακριβώς είναι;». Του εξηγώ: «λίγο πριν το “Μοναστηράκι”». Μου απαντά: «και πώς θα το βρω εγώ;». Του εξηγώ: «Κοντά στη Ρόβερ». Μου λέει: «Μισό, δεν καταλαβαίνω». Του λέω: «Άμα δεν καταλαβαίνεις να πας να μάθεις στους αστυνομικούς τις οδούς και τα νούμερα». Και του το κλείνω. Είχα εκνευριστεί. Σε λίγο πέρασε η Αστυνομία. Έγραψε το τροχαίο. Στο «100» κατέγραψαν τον αριθμό μου ως εισερχόμενη κλήση στο στάθερό τους. Σε κάποια στιγμή πήγαμε μαζί με τις γυναίκες στην Τροχαία. Εκκρεμούσαν όντως άλλα τροχαία. Αφήνουν εμάς τελευταίους. Μας παίρνουν τα στοιχεία μας και τα τηλέφωνά μας. Σε κάποια στιγμή γυρνάει και λέει ο αξιωματικός υπηρεσίας της Τροχαίας στις 4 γυναίκες που ήταν στο αυτοκίνητο και ήμασταν μαζί στην Τροχαία. «Εσείς κυρίες μου μπορείτε να φύγετε, ο κ. Μουζουράκης έχει μια μικρή εκκρεμότητα, κάτι υπογραφές, τρία λεπτάκια υπόθεση». Γυρνάνε και λένε οι γυναίκες, «όχι, θα το περιμένουμε το παιδί, εφόσον το τρακάραμε γιατί να το βάζουμε στη διαδικασία να πληρώνει ταξί;». Ο αξιωματικός υπηρεσίας παίρνει ένα τηλέφωνο και κατεβαίνει από το ασανσέρ κάποιος αστυνομικός του τηλεφωνείου, ο οποίος όπως περνούσε τον διάδρομο σκούντηξε δύο - τρεις γυναίκες. Μπαίνει μέσα, κλείνει την πόρτα δυνατά και ρωτάει δυνατά πάλι: «πού είναι;». Χάθηκε η ευγένεια, χάθηκε ο πληθυντικός, χάθηκαν όλα. Σε κάποια στιγμή ακούω το επίθετό μου. Μου λένε: «Μουζουράκη, έλα μέσα». Πάω μέσα, κλείνουν την πόρτα, μου λέει στον ενικό: «εσύ πήρες τηλέφωνο να μας ενημερώσεις για το τροχαίο;». Είπα: «ναι εγώ». Και μου λέει: «Εσύ μου είπες να μάθουμε στους αστυνομικούς μας τις οδούς και τα νούμερα;». Λέω, «ναι εγώ σας το είπα αλλά όπως καταλαβαίνετε ήταν σε μια στιγμή που ήμουν λίγο ψυχολογικά άστατος». Δεν προλαβαίνω να τελειώσω το άστατος και μου λέει: «καλά βρε π.... π....», μου έδωσε μια σφαλιάρα στο αριστερό αφτί και μετά με έσπρωξε, μου τράβηξε και μια μπουνιά. Ήταν στο γραφείο τρεις αστυνομικοί. Ο Αξιωματικός Υπηρεσίας μπήκε στη μέση για... να χωρίσει. Του ζήτησα τον αριθμό του κυρίου να τον αναφέρω. Και όταν το άκουσε αυτός από το τηλεφωνείο, συνέχισε να με σπρώχνει. Σημειωτέον ήταν με πολιτικά, όχι με στολή. Γυρνάει λοιπόν και μου τραβάει μια σπρωξιά και με σπρώχνει με δύναμη σε μια τετράγωνη ντουλάπα. Στο δωμάτιο ήταν ακόμα οι άλλοι δύο. Ο νεαρός που κατέγραψε και το τροχαίο είχε σοκαριστεί και χάζευε, δεν το περίμενε πώς θα συμβεί κάτι τέτοιο στην Τροχαία από το πουθενά. Ο αξιωματικός υπηρεσίας σοκαρίστηκε αλλά πήγε να χωρίσει και μου είπε: «άντε παιδί μου πήγαινε σπίτι σου». Στο μεταξύ σε αυτό το χρονικό διάστημα επειδή είχε γίνει φασαρία και είχε ακουστεί η σφαλιάρα μέχρι έξω και οι φωνές, έξω ήταν οι τέσσερις γυναίκες οι οποίες με περίμεναν. Και μαζεύτηκαν έξω από την πόρτα. Ο άλλος συνέχισε να βρίζει και είπα στον αξιωματικό: «αν δεν μου δώσετε τον αριθμό του κυρίου να τον αναφέρω θα αναφέρω και εσάς τώρα». Τότε μαζεύτηκε, αγχώθηκε, μάζεψε τον ώμο του, πήρε μια στολή, τη φόρεσε, ενώ ο αξιωματικός υπηρεσίας σηκώθηκε και έφυγε από το Τμήμα. Πήγα στις πληροφορίες (του Αστυνομικού Μεγάρου) να ρωτήσω που θα απευνθυνθώ και μου είπαν να περάσω το επόμενο πρωί και... άμα βγάλω άκρη. Έχω απευθυνθεί σε δύο δικηγόρους οι οποίοι έχουν αναλάβει την υπόθεση".
Ακόμα ο Γιώργος Μουζουράκης μας λέει: "Στο τροχαίο οι κυρίες βοήθησαν. Στην Τροχαία οι γυναίκες σοκαρίστηκαν. Μου συμπεριφέρθηκαν σαν να ήμουν δικό τους παιδί. Και πόσο μάλλον μετά την άγρια συμπεριφορά αυτού του αστυνομικού στον οποίο όταν βγήκε έξω, η μία από τις τέσσερις γυναίκες του είπε, ,μα καλά γιατί το χτυπάτε το παιδί» και απάντησε: «άντε γ.... μωρή» και στη συνέχεια μπήκε στο ασανσέρ και έφυγε...".
ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ
Στο αυτοκίνητο επέβαιναν η οδηγός του αυτοκινήτου Μαρία Αμυριαλάκη με τη θεία της και δύο ξαδέλφες της. Η Μαρία Αμυριαλάκη είναι Χανιώτισσα αλλά ζει στην Αθήνα και είναι αυτές τις μέρες στα Χανιά για διακοπές.
Η ίδια μιλώντας στα "Χανιώτικα νέα", όχι μόνο επιβεβαιώνει τα προαναφερόμενα αλλά περιγραφεί και το πώς συμπεριφέρθηκε στην παρέα της ο αστυνομικός.
Μας λέει: "Με το που υπογράψαμε εγώ και ο Γιώργος, μου λέει ο αστυνομικός: «Εσείς μπορείτε να φύγετε». Είπα του Γιώργου: «Γιώργο θα σε περιμένω» γιατί το παιδί το είχα πάει εγώ με το δικό μου αυτοκίνητο στο τμήμα. Στη συνέχεια μπήκε ένας κύριος με πάρα πολύ τσαμπουκά στην αίθουσα. Έκλεισαν την πόρτα και άκουσα τι είπε στο παιδί: «Εσύ είσαι αυτός που τηλεφώνησε και είπε για το τροχαίο; Π.... π.... που θα μου πεις εσύ τι θα κάνει η Ελληνική Αστυνομία» και αμέσως ακούσαμε ένα χτύπημα δυνατό. Ταρακουνήθηκε όλος ο τοίχος. Λέει η θεία μου: «Παιδιά τον δέρνει». Εμείς σοκαριστήκαμε. Ήταν στο δωμάτιο ο τσαμπουκαλεμένος κύριος, ο αξιωματικός και ο κύριος που μου πήρε την κατάθεση. Ο τελευταίος όταν είπα στις ξαδέλφες και στη θεία μου να μπούμε μέσα να δούμε τι γίνεται, τον άκουσα να λέει: «αφήστε τον». Ανοίγει εν τω μεταξύ η πόρτα, βγαίνει ο τσαμπουκαλεμένος κύριος έξω, τον ρωτάει η ξαδέλφη μου με πάρα πολύ ωραίο τρόπο, τι έγινε, τον δείρατε. Δεν απάντησε ο κύριος. Τον ξαναρώτησε η ξαδέλφη μου, «γιατί συμπεριφέρεστε έτσι και δεν μου απαντάτε;». Και της κάνει: «Σκάσε μωρή, άντε γαμ....». Και ήταν έτοιμος να της επιτεθεί, άλλα πρόλαβε και έκλεισε η πόρτα του ασανσέρ και δεν της επιτέθηκε. Στη συνέχεια ρωτήσαμε τον αξιωματικό: «γιατί τον δείρατε;» και απάντησε: «δεν τον έδειρα κυρία μου. Είσαστε τρελή;». Και άρπαξε μια καρέκλα με κακή πρόθεση απέναντι στη θεία μου. Τέλος πάντων, τραβήξαμε πιο πίσω τη θεία μου και άφησε την καρέκλα κάτω. Ο Γιώργος ζήτησε τον άριθμό του για να του κάνει μήνυση και αυτός μας έβριζε. Ήταν μια απαράδεκτη συμπεριφορά".
ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΕΛ.ΑΣ.
Από την πλευρά του ο Αστυνομικός Διευθυντής Χανίων, ταξίαρχος Μανώλης Σταγάκης, τον οποίο ρωτήσαμε σε τι ενέργειες θα προχωρήσει για τους αστυνομικούς, απάντησε: "σε ό,τι προβλέπεται από το Πειθαρχικό Δίκαιο: Ένορκη Διοικητική Εξέταση (ΕΔΕ). Θα εφαρμόσουμε αυτά που προβλέπουν οι νόμοι και οι κανονισμοί".
(Από τα "Χανιώτικα νέα")
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΥΒΙΑΚΗΣ
αυθαιρεσία-
βιαιοπραγία
σε βάρος
νεαρού
Μια ακόμα περίπτωση αστυνομικής αυθαιρεσίας με βιαιοπραγία, όπως καταγγέλλεται, από αστυνομικό εις βάρος ενός 22χρονου Χανιώτη και απειλές κατά τεσσάρων γυναικών που υπέστησαν σοκ διαπιστώνοντας πώς η Αστυνομία είναι... κοντά στον πολίτη, σημειώθηκε προχθές, αυτή τη φορά μέσα στο Αστυνομικό Μέγαρο Χανίων!
Ολα ξεκίνησαν όταν έγινε στις 2.05 προχθές το μεσημέρι ένα τροχαίο ατύχημα επί της οδού Κισάμου. Αυτοκίνητο στο οποίο επέβαιναν τέσσερις γυναίκες συγκρούστηκε με μηχανάκι (παπάκι) που οδηγούσε ένας 22χρονος. Όλοι κατέληξαν στο Αστυνομικό Μέγαρο και έγιναν μάρτυρες μιας απαράδεκτης συμπεριφοράς που δεν πρόκειται να ξεχάσουν. Ο αστυνομικός που ήταν υπηρεσία στο τηλεφωνικό κέντρο ("εκατό") κατέβηκε στην Τροχαία για να δείρει το παιδί που του τηλεφώνησε λίγη ώρα πριν για το τροχαίο. Το χτύπησε. Και όταν οι γυναίκες ζήτησαν τον λόγο, τις έβρισε και λίγο έλειψε να τους επιτεθεί!
Ο 22χρονος Γιώργος Μουζουράκης εξηγεί στα "Χανιώτικα νέα" πώς έγινε το περιστατικό:
"Οδηγούσα το παπάκι μου. Με τράκαρε ένα αυτοκίνητο το οποίο μου έκανε το μηχανάκι άχρηστο. Σηκώθηκα όρθιος. Βγήκε η οδηγός και με μάζεψε. Πήρα το 100. Μου έτυχε ένας περίεργος στο τηλεφωνείο. Του είπα ότι έγινε ένα τροχαίο στην Κισάμου. Μου απάντησε: «Να περιμένεις φιλαράκι. Έχω άλλα δύο που εκκρεμούν». Του είπα ότι δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Μετά, με ρώτησε που ακριβώς είναι το σημείο του ατυχήματος. Του λέω: «Κισάμου 162». Γυρνάει και μου λέει: «Δεν ξέρω πού είναι αυτό. Πού ακριβώς είναι;». Του εξηγώ: «λίγο πριν το “Μοναστηράκι”». Μου απαντά: «και πώς θα το βρω εγώ;». Του εξηγώ: «Κοντά στη Ρόβερ». Μου λέει: «Μισό, δεν καταλαβαίνω». Του λέω: «Άμα δεν καταλαβαίνεις να πας να μάθεις στους αστυνομικούς τις οδούς και τα νούμερα». Και του το κλείνω. Είχα εκνευριστεί. Σε λίγο πέρασε η Αστυνομία. Έγραψε το τροχαίο. Στο «100» κατέγραψαν τον αριθμό μου ως εισερχόμενη κλήση στο στάθερό τους. Σε κάποια στιγμή πήγαμε μαζί με τις γυναίκες στην Τροχαία. Εκκρεμούσαν όντως άλλα τροχαία. Αφήνουν εμάς τελευταίους. Μας παίρνουν τα στοιχεία μας και τα τηλέφωνά μας. Σε κάποια στιγμή γυρνάει και λέει ο αξιωματικός υπηρεσίας της Τροχαίας στις 4 γυναίκες που ήταν στο αυτοκίνητο και ήμασταν μαζί στην Τροχαία. «Εσείς κυρίες μου μπορείτε να φύγετε, ο κ. Μουζουράκης έχει μια μικρή εκκρεμότητα, κάτι υπογραφές, τρία λεπτάκια υπόθεση». Γυρνάνε και λένε οι γυναίκες, «όχι, θα το περιμένουμε το παιδί, εφόσον το τρακάραμε γιατί να το βάζουμε στη διαδικασία να πληρώνει ταξί;». Ο αξιωματικός υπηρεσίας παίρνει ένα τηλέφωνο και κατεβαίνει από το ασανσέρ κάποιος αστυνομικός του τηλεφωνείου, ο οποίος όπως περνούσε τον διάδρομο σκούντηξε δύο - τρεις γυναίκες. Μπαίνει μέσα, κλείνει την πόρτα δυνατά και ρωτάει δυνατά πάλι: «πού είναι;». Χάθηκε η ευγένεια, χάθηκε ο πληθυντικός, χάθηκαν όλα. Σε κάποια στιγμή ακούω το επίθετό μου. Μου λένε: «Μουζουράκη, έλα μέσα». Πάω μέσα, κλείνουν την πόρτα, μου λέει στον ενικό: «εσύ πήρες τηλέφωνο να μας ενημερώσεις για το τροχαίο;». Είπα: «ναι εγώ». Και μου λέει: «Εσύ μου είπες να μάθουμε στους αστυνομικούς μας τις οδούς και τα νούμερα;». Λέω, «ναι εγώ σας το είπα αλλά όπως καταλαβαίνετε ήταν σε μια στιγμή που ήμουν λίγο ψυχολογικά άστατος». Δεν προλαβαίνω να τελειώσω το άστατος και μου λέει: «καλά βρε π.... π....», μου έδωσε μια σφαλιάρα στο αριστερό αφτί και μετά με έσπρωξε, μου τράβηξε και μια μπουνιά. Ήταν στο γραφείο τρεις αστυνομικοί. Ο Αξιωματικός Υπηρεσίας μπήκε στη μέση για... να χωρίσει. Του ζήτησα τον αριθμό του κυρίου να τον αναφέρω. Και όταν το άκουσε αυτός από το τηλεφωνείο, συνέχισε να με σπρώχνει. Σημειωτέον ήταν με πολιτικά, όχι με στολή. Γυρνάει λοιπόν και μου τραβάει μια σπρωξιά και με σπρώχνει με δύναμη σε μια τετράγωνη ντουλάπα. Στο δωμάτιο ήταν ακόμα οι άλλοι δύο. Ο νεαρός που κατέγραψε και το τροχαίο είχε σοκαριστεί και χάζευε, δεν το περίμενε πώς θα συμβεί κάτι τέτοιο στην Τροχαία από το πουθενά. Ο αξιωματικός υπηρεσίας σοκαρίστηκε αλλά πήγε να χωρίσει και μου είπε: «άντε παιδί μου πήγαινε σπίτι σου». Στο μεταξύ σε αυτό το χρονικό διάστημα επειδή είχε γίνει φασαρία και είχε ακουστεί η σφαλιάρα μέχρι έξω και οι φωνές, έξω ήταν οι τέσσερις γυναίκες οι οποίες με περίμεναν. Και μαζεύτηκαν έξω από την πόρτα. Ο άλλος συνέχισε να βρίζει και είπα στον αξιωματικό: «αν δεν μου δώσετε τον αριθμό του κυρίου να τον αναφέρω θα αναφέρω και εσάς τώρα». Τότε μαζεύτηκε, αγχώθηκε, μάζεψε τον ώμο του, πήρε μια στολή, τη φόρεσε, ενώ ο αξιωματικός υπηρεσίας σηκώθηκε και έφυγε από το Τμήμα. Πήγα στις πληροφορίες (του Αστυνομικού Μεγάρου) να ρωτήσω που θα απευνθυνθώ και μου είπαν να περάσω το επόμενο πρωί και... άμα βγάλω άκρη. Έχω απευθυνθεί σε δύο δικηγόρους οι οποίοι έχουν αναλάβει την υπόθεση".
Ακόμα ο Γιώργος Μουζουράκης μας λέει: "Στο τροχαίο οι κυρίες βοήθησαν. Στην Τροχαία οι γυναίκες σοκαρίστηκαν. Μου συμπεριφέρθηκαν σαν να ήμουν δικό τους παιδί. Και πόσο μάλλον μετά την άγρια συμπεριφορά αυτού του αστυνομικού στον οποίο όταν βγήκε έξω, η μία από τις τέσσερις γυναίκες του είπε, ,μα καλά γιατί το χτυπάτε το παιδί» και απάντησε: «άντε γ.... μωρή» και στη συνέχεια μπήκε στο ασανσέρ και έφυγε...".
ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ
Στο αυτοκίνητο επέβαιναν η οδηγός του αυτοκινήτου Μαρία Αμυριαλάκη με τη θεία της και δύο ξαδέλφες της. Η Μαρία Αμυριαλάκη είναι Χανιώτισσα αλλά ζει στην Αθήνα και είναι αυτές τις μέρες στα Χανιά για διακοπές.
Η ίδια μιλώντας στα "Χανιώτικα νέα", όχι μόνο επιβεβαιώνει τα προαναφερόμενα αλλά περιγραφεί και το πώς συμπεριφέρθηκε στην παρέα της ο αστυνομικός.
Μας λέει: "Με το που υπογράψαμε εγώ και ο Γιώργος, μου λέει ο αστυνομικός: «Εσείς μπορείτε να φύγετε». Είπα του Γιώργου: «Γιώργο θα σε περιμένω» γιατί το παιδί το είχα πάει εγώ με το δικό μου αυτοκίνητο στο τμήμα. Στη συνέχεια μπήκε ένας κύριος με πάρα πολύ τσαμπουκά στην αίθουσα. Έκλεισαν την πόρτα και άκουσα τι είπε στο παιδί: «Εσύ είσαι αυτός που τηλεφώνησε και είπε για το τροχαίο; Π.... π.... που θα μου πεις εσύ τι θα κάνει η Ελληνική Αστυνομία» και αμέσως ακούσαμε ένα χτύπημα δυνατό. Ταρακουνήθηκε όλος ο τοίχος. Λέει η θεία μου: «Παιδιά τον δέρνει». Εμείς σοκαριστήκαμε. Ήταν στο δωμάτιο ο τσαμπουκαλεμένος κύριος, ο αξιωματικός και ο κύριος που μου πήρε την κατάθεση. Ο τελευταίος όταν είπα στις ξαδέλφες και στη θεία μου να μπούμε μέσα να δούμε τι γίνεται, τον άκουσα να λέει: «αφήστε τον». Ανοίγει εν τω μεταξύ η πόρτα, βγαίνει ο τσαμπουκαλεμένος κύριος έξω, τον ρωτάει η ξαδέλφη μου με πάρα πολύ ωραίο τρόπο, τι έγινε, τον δείρατε. Δεν απάντησε ο κύριος. Τον ξαναρώτησε η ξαδέλφη μου, «γιατί συμπεριφέρεστε έτσι και δεν μου απαντάτε;». Και της κάνει: «Σκάσε μωρή, άντε γαμ....». Και ήταν έτοιμος να της επιτεθεί, άλλα πρόλαβε και έκλεισε η πόρτα του ασανσέρ και δεν της επιτέθηκε. Στη συνέχεια ρωτήσαμε τον αξιωματικό: «γιατί τον δείρατε;» και απάντησε: «δεν τον έδειρα κυρία μου. Είσαστε τρελή;». Και άρπαξε μια καρέκλα με κακή πρόθεση απέναντι στη θεία μου. Τέλος πάντων, τραβήξαμε πιο πίσω τη θεία μου και άφησε την καρέκλα κάτω. Ο Γιώργος ζήτησε τον άριθμό του για να του κάνει μήνυση και αυτός μας έβριζε. Ήταν μια απαράδεκτη συμπεριφορά".
ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΕΛ.ΑΣ.
Από την πλευρά του ο Αστυνομικός Διευθυντής Χανίων, ταξίαρχος Μανώλης Σταγάκης, τον οποίο ρωτήσαμε σε τι ενέργειες θα προχωρήσει για τους αστυνομικούς, απάντησε: "σε ό,τι προβλέπεται από το Πειθαρχικό Δίκαιο: Ένορκη Διοικητική Εξέταση (ΕΔΕ). Θα εφαρμόσουμε αυτά που προβλέπουν οι νόμοι και οι κανονισμοί".
(Από τα "Χανιώτικα νέα")
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΥΒΙΑΚΗΣ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΣΥΡΙΖΑ ΧΑΝΙΩΝ
ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗΣ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑΣ
ΣΤΗΝ ΤΡΟΧΑΙΑ ΧΑΝΙΩΝ
Η πρόσφατη εντολή του συμπατριώτη μας κου Μαρκογιαννάκη για «μηδενική ανοχή» στο έγκλημα, άρχισε να υλοποιείται με ενθουσιασμό από την Ελληνική Αστυνομία.
Μετά από τις βίαιες και απρόκλητες συλλήψεις και προσαγωγές δικηγόρων και φοιτητών, τον ξυλοδαρμό δημοσιογράφων και ηλικιωμένων γυναικών στην Αθήνα, και στην ιδιαίτερη πατρίδα του υπουργού, το οργανωμένο έγκλημα δέχτηκε ένα ισχυρό κτύπημα!!!
Η βίαιη και παραδειγματική αντιμετώπιση του επικίνδυνου νεαρού που τόλμησε –άκουσον άκουσον!!!- να σχολιάσει όργανο της τάξεως, σίγουρα θα έστειλε στον υπουργό το σήμα ότι το ηθικό των Σωμάτων Ασφαλείας αναπτερώθηκε!
Οι κραυγές του τύπου «θα μου πεις εσύ τι θα κάνει η Ελληνική Αστυνομία» που συνόδευαν το θεάρεστο έργο του οργάνου, ολοκλήρωσαν την εικόνα «της Αστυνομίας στο πλευρό του Πολίτη».
Συγχαρητήρια κε Υπουργέ!!!
Συνεχίστε την συμβολή σας στη βελτίωση των σχέσεων της ΕΛ.ΑΣ. με τη νέα γενιά.
Το μήνυμα ελήφθη από τους νέους και τους πολίτες των Χανίων.
Τμήμα Δικαιωμάτων
ΣΥΡΙΖΑ Χανιων
ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗΣ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑΣ
ΣΤΗΝ ΤΡΟΧΑΙΑ ΧΑΝΙΩΝ
Η πρόσφατη εντολή του συμπατριώτη μας κου Μαρκογιαννάκη για «μηδενική ανοχή» στο έγκλημα, άρχισε να υλοποιείται με ενθουσιασμό από την Ελληνική Αστυνομία.
Μετά από τις βίαιες και απρόκλητες συλλήψεις και προσαγωγές δικηγόρων και φοιτητών, τον ξυλοδαρμό δημοσιογράφων και ηλικιωμένων γυναικών στην Αθήνα, και στην ιδιαίτερη πατρίδα του υπουργού, το οργανωμένο έγκλημα δέχτηκε ένα ισχυρό κτύπημα!!!
Η βίαιη και παραδειγματική αντιμετώπιση του επικίνδυνου νεαρού που τόλμησε –άκουσον άκουσον!!!- να σχολιάσει όργανο της τάξεως, σίγουρα θα έστειλε στον υπουργό το σήμα ότι το ηθικό των Σωμάτων Ασφαλείας αναπτερώθηκε!
Οι κραυγές του τύπου «θα μου πεις εσύ τι θα κάνει η Ελληνική Αστυνομία» που συνόδευαν το θεάρεστο έργο του οργάνου, ολοκλήρωσαν την εικόνα «της Αστυνομίας στο πλευρό του Πολίτη».
Συγχαρητήρια κε Υπουργέ!!!
Συνεχίστε την συμβολή σας στη βελτίωση των σχέσεων της ΕΛ.ΑΣ. με τη νέα γενιά.
Το μήνυμα ελήφθη από τους νέους και τους πολίτες των Χανίων.
Τμήμα Δικαιωμάτων
ΣΥΡΙΖΑ Χανιων
Σάββατο 17 Ιανουαρίου 2009
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ...
Η δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου αποτέλεσε για την ελληνική κοινωνία, και ιδιαίτερα τη νεολαία, τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.
Η κυβέρνηση των κουμπάρων, των σκανδάλων και των μιζών, η κυβέρνηση του ακραίου νεοφιλελευθερισμού που με τη δήθεν επανίδρυση του κράτους ήρθε για να ολοκληρώσει το έργο του «εκσυγχρονισμού» που είχε ξεκινήσει το ΠΑΣΟΚ, φέρει βαριά την ευθύνη.
Από την πρώτη στιγμή αυτής της αυθόρμητης εξέγερσης της νεολαίας εμείς, ως ΣΥΡΙΖΑ, βρεθήκαμε στο δρόμο, δίπλα σε χιλιάδες πολίτες διαδηλώνοντας την οργή και την αλληλεγγύη μας σε μια κοινωνία που βάλλεται από παντού.
Από την πρώτη στιγμή αναζητήσαμε τις πολιτικές αιτίες που οδήγησαν στην πρόσφατη κοινωνική έκρηξη και διαχωρίσαμε τη θέση μας από λογικές Φυλλάδιο συγκέντρωσης του ΣΥΡΙΖΑ στο Σπορτινγκαδιέξοδης βίας προτείνοντας τον μαζικό ενωτικό δρόμο ως τον μόνο αποτελεσματικό.
Απέναντι σε αυτή μας τη στάση κλιμακώθηκε μια επίθεση κατασυκοφάντησης τόσο του πολιτικού χώρου μας όσο και του κοινωνικού κινήματος συνολικά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αντιστάθηκε αποφασιστικά στην προσπάθεια της κυβέρνησης, συνειδητών και ασυνείδητων προβοκατόρων, του ακροδεξιού ΛΑΟΣ, του απόντος ΠΑΣΟΚ, αλλά δυστυχώς και του ΚΚΕ, να αποπροσανατολίσει και να τρομοκρατήσει την ελληνική κοινωνία.
Συμπαράσταση στις κινητοποιήσεις των αγροτών
Η Ν.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ Χανίων θεωρεί ότι η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του καπιταλιστικού συστήματος επιβαρύνει την ήδη δραματική θέση της πλέον αδύνατης κοινωνικής ομάδας της χώρας μας, των αγροτών. Οι αγρότες βγαίνουν στους δρόμους και αγωνίζονται για την επιβίωσή τους.
Η εφαρμογή των νεοφιλελευθέρων πολιτικών της τελευταίας 20ετίας, η γιγάντωση των καρτέλ και εφαρμογή της αναθεωρημένης ΚΑΠ έχουν φέρει σε απόγνωση τον αγροτικό πληθυσμό, ο οποίος μειώνεται με ταχύτατους ρυθμούς. Βιώνει καθημερινά την τρομακτική αύξηση του κόστους παραγωγής από τη μια, και την κατακόρυφη πτώση των τιμών των προϊόντων από την άλλη.
Την ίδια, βέβαια, στιγμή οι καταναλωτές, λόγω των καρτέλ σε όλα τα βασικά αγροτικά προϊόντα διατροφής, αγοράζουν τα προϊόντα σε πολύ υψηλές τιμές. Παράλληλα, δεν υπάρχουν μηχανισμοί α) τόσο παρέμβασης στην αγορά, όπως και β ) ελέγχου της αγοράς. Οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ φρόντισαν να διαλύσουν και όσους υποτυπώδεις υπήρχαν.
Το τελευταίο διάστημα διαμορφώνεται μια τραγική κατάσταση για τους Έλληνες ελαιοπαραγωγούς λόγω της κατάρρευσης της τιμής, σαν συνέπεια της μονοπώλησης της παγκόσμιας αγοράς από τους Ισπανούς κολοσσούς και της ανυπαρξίας εθνικής στρατηγικής για ένα προϊόν κύριο στη διατροφή του ελληνικού λαού το οποίο αφορά 580.000 Ελληνικές οικογένειες. Το ίδιο τραγική είναι επίσης η κατάσταση και για όλους τους κλάδους της γεωργίας και Κτηνοτροφίας της χώρας μας.
Με αυτά τα δεδομένα η αγροτική οικονομία της χώρας μας οδηγείται σε κατάρρευση. Η Ελλάδα κινδυνεύει να γίνει μια χώρα που πλέον δεν θα παράγει. Συνεπώς αποτελεί εθνικό καθήκον η στήριξη των αγροτών και της αγροτικής παραγωγής, αλλιώς, δεν μπορεί να υπάρξει. Απαιτείται ένα εθνικό σχέδιο αναζωογόνησης και ανάπτυξης της υπαίθρου, με στόχους την αύξηση του εισοδήματος των αγροτών και των κτηνοτρόφων και την ολόπλευρη ανάπτυξη της υπαίθρου Ένα σχέδιο που θα περιλαμβάνει πολιτικές και μέτρα για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής στην περιφέρεια και τα χωριά.
Απαιτούνται ξεκάθαρες πολιτικές για την ενίσχυση της συλλογικής δράσης των αγροτών, για την ενίσχυση της διαπραγματευτικής τους θέσης, ώστε να μπορούν να υπερασπιστούν με αξιώσεις το μόχθο τους, το εισόδημά τους, το δικαίωμά τους να ζήσουν και αυτοί με αξιοπρέπεια. Απαιτούνται μέτρα μείωσης της ψαλίδας τιμών παραγωγού και καταναλωτή. Απαιτούνται γενναία χρηματοδοτικά μέτρα και πολιτικές για τη δραστική μείωση του κόστους καλλιέργειας. Και βέβαια αξιοπρεπείς συντάξεις για τους απόμαχους και μείωση των ορίων ηλικίας.
Τα προβλήματα επιδεινώνονται λόγω της νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ), αλλά και των νέων προτάσεων της Κομισιόν, στο λεγόμενο έλεγχο υγείας της ΚΑΠ, που θίγουν τους μικρούς και μεσαίους αγρότες. Πρέπει να δημιουργηθεί ένα πανευρωπαϊκό μέτωπο και κίνημα αντίστασης, ενάντια στις προτάσεις αυτές. Λέμε όχι στη μεταφορά χρημάτων από τον πρώτο πυλώνα στο δεύτερο. Τα χρήματα πρέπει να μείνουν στον πρώτο πυλώνα για την ενίσχυση και στήριξη των αγροτών και της αγροτικής παραγωγής. Απαιτείται πανευρωπαϊκό μέτωπο για μια άλλη ΚΑΠ η οποία να ενισχύει τους αγρότες και την αγροτική παραγωγή.
Ο ΣΥΡΙΖΑ Χανίων θα βρίσκεται στο πλευρό των αγροτών της Κρήτης σε όλη την διάρκεια των κινητοποιήσεων που θα αρχίσουν στις 20/1/ 09 με αποκλεισμό της Εθνικής οδού στο Πλατάνι της Σούδας, και καλεί όλους τους αγρότες του νομού μας να συμμετάσχουν δυναμικά σε αυτές.
Καλεί επίσης σε ενεργή συμμετοχή και συμπαράσταση κάθε πολίτη - καταναλωτή που πλήττεται ή θα πληγεί έμμεσα οικονομικά αλλά και διατροφικά από τυχόν κατάρρευση του αγροτικού τομέα.
Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2009
Πέμπτη 15/1: Στο πλευρό του Παλαιστινιακού λαού
Σχεδόν 20 μέρες τώρα συντελείται μια γενοκτονία.
Το σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ δεν «αμύνεται» όπως υποστηρίζει. Δολοφονεί αμάχους. Βομβαρδίζει παιδιά, γυναίκες, γιατρούς, σωστικά συνεργεία και ασθενοφόρα. Στην Γάζα δεν υπάρχει καταφύγιο πουθενά. Η ισραηλινή αεροπορία χτυπά νοσοκομεία, εγκαταστάσεις του ΟΗΕ, σχολεία, υποδομές ύδρευσης και ηλεκτρισμού, ενώ συνεχίζει και τον αποκλεισμό με αποτέλεσμα τα νοσοκομεία να καταρρέουν από την έλλειψη φαρμάκων, ο λαός να πεινάει και να μένει χωρίς καύσιμα.
Οι σχεδόν 1000 ως τώρα νεκροί και οι πάνω από 3700 τραυματίες, δεν είναι αρκετοί για να πάψουν οι ιμπεριαλιστές υποστηρικτές του Ισραήλ, οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση να συμπράττουν στη σφαγή. Δεν είναι αρκετοί για να αντιδράσουν τα συνένοχα καθεστώτα της Αιγύπτου και άλλων αραβικών χωρών. Δεν είναι αρκετοί για να σταματήσει η Ελληνική Κυβέρνηση να υπογράφει με το ένα χέρι υποκριτικές «εκκλήσεις για εκεχειρία» που εξισώνουν το θύτη με το θύμα και δίνουν πράσινο φως για τη συνέχιση της επίθεσης, και με το άλλο να διευκολύνει –όπως αποκαλύφθηκε– τη μεταφορά αμερικανικών όπλων στο Ισραήλ. Είναι έγκλημα ισάξιο και βαρύτερο ακόμα από την χρήση της βάσης της Σούδας στον πόλεμο ενάντια στον Ιρακινό λαό. Είναι ξεκάθαρη συμμετοχή στη σφαγή, και καθόλου δεν μας καθησυχάζουν οι κυβερνητικές "διαβεβαιώσεις" πως η μεταφορά δεν θα γίνει.
Απομένει στον ελληνικό λαό να ξεπλύνει τη ντροπή.
Όλοι στο πλευρό του αγωνιζόμενου Παλαιστινιακού λαού
Μαζί στον αγώνα του για πατρίδα και ανεξαρτησία
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)