ΣΥΡΙΖΑ Χανίων

Πρόκληση για τη δημοκρατία αποτελεί η κλιμακούμενη δολοφονική δράση ακροδεξιών στοιχείων στα Χανιά. Στα προηγούμενα περιστατικά, της εισβολής σε σπίτια μεταναστών, του άγριου ξυλοδαρμού μεταναστών και Χανιωτών αντιρατσιστών, της εμπρηστικής επίθεσης στο Κοινωνικό Στέκι-Στέκι Μεταναστών και στη Συναγωγή Χανίων, προστέθηκε την Τετάρτη, η επίθεση και το χάραγμα αγκυλωτών σταυρών στο χέρι καθηγήτριας.

Όσο οι δράστες αυτών των επιθέσεων παραμένουν ασύλληπτοι, αποθρασύνονται από την αδράνεια της αστυνομίας και ο φασισμός και ο ρατσισμός συνεχίζουν να δηλητηριάζουν την κοινωνία μας.

Με κάθε τρόπο, εκφράζουμε την αποφασιστικότητά μας να μην επιτρέψουμε την παγίωση κλίματος νεοφασιστικής – ρατσιστικής βίας στα Χανιά και να αντιμετωπίσουμε με τρόπο μαζικό και αγωνιστικό κάθε τέτοια επίθεση.

Από το Γραφείο Τύπου

Της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ Χανίων

STRIKE BACK – ΝΑ ΑΝΤΑΠΟΔΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΧΤΥΠΗΜΑ

Απαιτούμε


# Πλήρη, σταθερή, ασφαλισμένη, αξιοπρεπή εργασία με μισθούς που να καλύπτουν τις πραγματικές ανάγκες για όλους και όλες. Είναι δικαίωμα μας!
# Στήριξη της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα για όλους και όλες τους εργαζόμενους/ες.
# Μέτρα για την αντιμετώπιση της ανεργίας και την οικονομική και κοινωνική στήριξη των ανέργων.
# Μαζικές προσλήψεις στο δημόσιο και ιδιαίτερα στην παιδία, υγεία, πρόνοια, προστασία του περιβάλλοντος.
# Δίκαιο φορολογικό σύστημα.
# Απόκρουση και ανατροπή των ιδιωτικοποιήσεων.
# Διεύρυνση των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων.
# Να παρθούν πίσω όλα τα αντεργατικά μέτρα τώρα!
# Να καταργηθούν το σύμφωνο σταθερότητας και το κυβερνητικό πρόγραμμα σταθερότητας.


ΣΤΙΣ 24 ΦΛΕΒΑΡΗ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ

Έχουμε χίλιους λόγους όλοι και όλες να απεργήσουμε στις 24 Φλεβάρη.

Όλοι στους δρόμους

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ & ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ


Ενώ η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ φαίνεται ότι στήνει αυτί ν‘ ακούσει τι θα πουν οι αγορές για την πρώτη δόση των σκληρών και άδικων μέτρων, ετοιμάζοντας ήδη τη δεύτερη και την τρίτη και χειρότερη, η πραγματική και βαθύτερη ανησυχία της είναι πώς τελικά θ‘ αντιδράσουν τα θύματα της πολιτικής της.
Το σκηνικό μιας «καλής» κυβέρνησης που μάχεται για το συμφέρον της χώρας απέναντι σε μια Κομισιόν χωρίς ευαισθησίες, αρχίζει να μην είναι τόσο πειστικό όσο θα ήθελαν στο Μέγαρο Μαξίμου. Όσο οι εξαναγκαστικές «θυσίες» είχαν στόχο τους «προνομιούχους» του δημόσιου τομέα, η κυβερνητική προπαγάνδα περί «δίκαιων μέτρων» έμοιαζε να πιάνει τόπο. Τώρα που ετοιμάζεται να θίξει ακόμα και τους μισθωτούς των 700 ευρώ και τους συνταξιούχους των 500 (με την αύξηση ΦΠΑ, φόρων στα καύσιμα, άνοδο πληθωρισμού και περικοπή 14ου -γιατί όχι και 13ου- μισθού και συντάξεων, πολλαπλασιασμό των ανέργων... ) η ανησυχία των κυβερνητικών επιτελείων για την πανελλαδική απεργία της Τετάρτης 24/2 εντείνεται.
Οι συνθήκες μπορεί ν‘ αποδειχθούν ευνοϊκές για μια απάντηση των μισθωτών, των συνταξιούχων, των αυτοαπασχολούμενων, που θα ξεπερνάει τις προβλέψεις των κυβερνώντων, της προδιαγραφές των συντηρητικών συνδικαλιστών και τις προσδοκίες των απλών ανθρώπων. Όσοι φοβούνται πραγματικά πως θα πληρώσουν την κρίση, αρχίζουν να νιώθουν ότι κάποιοι φοβούνται ακόμη περισσότερο τους ίδιους και τις αντιδράσεις τους.

ΟΥΓΚΑΝΤΑ Στην αγχόνη οι ομοφυλόφιλοι

*Γενοκτονία
ετοιμάζει η κυβέρνηση της Ουγκάντα με το αντι-ομοφυλοφιλικό νομοσχέδιο

Στις 13 Οκτωβρίου 2009, η κυβέρνηση της Ουγκάντα κατέθεσε το «Νομοσχέδιο ενάντια στην ομοφυλοφιλία», σύμφωνα με το οποίο, «θα καταδικάζονται σε απαγχονισμό το ομόφυλα ζευγάρια». Η φιλοσοφία του νομοσχεδίου είναι «να προστατευτεί η παραδοσιακή ετερόφυλη οικογένεια». Σύμφωνα με τις διατάξεις του νομοσχεδίου, η ελάχιστη ποινή για το «κακούργημα της ομοφυλοφιλίας», είναι η ισόβια κάθειρξη. Στην περίπτωση, όμως, που οι κατηγορούμενοι έχουν συνάψει γάμο ή είναι θετικοί στον ιό έιτζ, ή τα «θύματά» τους ήταν κάτω των 18 ετών, τότε θα καταδικάζονται σε θάνατο. Ακόμα, ο νόμος θα ισχύει και για όσους κατάγονται από την Ουγκάντα αλλά έχουν μεταναστεύσει και θα ζητείται η έκδοσή τους στη χώρα, για να εκτίσουν την ποινή τους. Επιπλέον καλούνται οι πολίτες να καταγγείλουν οποιαδήποτε ομόφυλη συμπεριφορά γνωρίζουν εντός 24 ωρών από τη στιγμή που θα την αντιληφθούν, διαφορετικά θα καταδικαστούν σε 7 χρόνια κάθειρξη.

Εμπνεύσεως αμερικανών φιλο-ναζί

Η ομοφυλοφιλία θεωρείται παράνομη στην Ουγκάντα, όπως και στις περισσότερες χώρες της Υποσαχάριας Αφρικής, με ποινή κάθειρξης έως 14 χρόνια. Ωστόσο, το νομοσχέδιο που πρόκειται να ψηφιστεί στο τέλος του μήνα στην Ουγκάντα, αυστηροποιεί ακόμα περισσότερο το νόμο ενώ στηρίζεται στις θέσεις των Ευαγγελιστών των ΗΠΑ, οι οποίοι πραγματοποιούν καμπάνια για το πώς μέσω της προσευχής και της πίστης, οι ομοφυλόφιλοι θα γίνουν «πρώην γκέι». Κύρια πηγή έμπνευσης του νομοσχεδίου, μάλιστα, είναι το βιβλίο «Η Ροζ Σβάστικα» του καλιφορνέζου Σκοτ Λίβελι. Ο σχεδιασμός του νομοσχεδίου δεν έγινε μέσα στο κοινοβούλιο, από μία νομοθετική επιτροπή, αλλά μέσω διαλέξεων Αμερικανών Ευαγγελιστών. Συγκεκριμένα στις 5 Μαρτίου 2009, πραγματοποιήθηκαν στην Καμπάλα, την πρωτεύουσα της Ουγκάντα, διαλέξεις από τον Σκοτ Λίβελι, τον Καλεμπ Λι Μπράντιτζ, έναν πρώην γκέι -όπως αυτοαποκαλείται- «που μέσω της προσευχής θεράπευσε την ομοφυλοφιλία του» και τον Ντον Σμιέρερ, μέλος μίας οργάνωσης που προωθεί την «απελευθέρωση από τα δεσμά της ομοφυλοφιλίας με τη δύναμη του Ιησού Χριστού».

Έντονες αντιδράσεις

Την μέρα που κατατέθηκε το νομοσχέδιο ο πρωθυπουργός, Γ. Μουσεβίνι, δήλωσε: «παλιότερα λέγαμε κύριος και κυρία, ενώ σήμερα είναι κύριος και κύριος. Πιστεύουμε ότι το 99% της Βουλής θα στηρίξει το νομοσχέδιο». Για να συμπληρώσει τις επόμενες μέρες, ύστερα από τις αντιδράσεις της γκέι κοινότητας και των Οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ότι «ύστερα από πολλές συζητήσεις… πειστήκαμε ότι ίσως η ισόβια κάθειρξη είναι καλύτερη ποινή από τη θανατική, γιατί δίνει το περιθώριο στους παραβάτες να σωφρονιστούν. Το να τους σκοτώσουμε δεν θα τους βοηθήσει». Έντονες ήταν οι αντιδράσεις των υπόλοιπων χωρών. Μάλιστα, η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, η Σουηδία και η Ουαλία δήλωσαν ότι θα αποσύρουν την ανθρωπιστική βοήθεια εκατομμυρίων που στέλνουν κάθε χρόνο στην Ουγκάντα, αν ψηφιστεί αυτός ο νόμος. Ψηφίσματα εξέδωσαν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και οι ΗΠΑ για να αποσυρθεί το επαίσχυντο νομοσχέδιο. Στην Ουγκάντα, όμως, δεν φαίνεται να κάνουν πίσω καθώς καθημερινά παρατηρούνται και επιθέσεις ρατσιστών που με αφορμή το νομοσχέδιο κάνουν πογκρόμ στους δρόμους. Την περασμένη Πέμπτη, 4.000 άτομα διαδήλωσαν ενάντια στον Ομπάμα και σε όσους πιέζουν για την απόσυρση του νομοσχεδίου με το σύνθημα «Αφήστε την Ουγκάντα ήσυχη».

«Ζούμε
σε καθεστώς φόβου»

Πλέον οι ομοφυλόφιλοι είναι φυλακισμένοι στα σπίτια τους καθώς φοβούνται να κυκλοφορήσουν στους δρόμους. Ο Φρανκ Μουγκίσα, ένας ομοφυλόφιλος από την Ουγκάντα, είπε: «Δεν μπορούμε να πάμε σε μέρη με πολύ κόσμο γιατί ο όχλος μπορεί να μας επιτεθεί ακόμα και να μας κάψει. Δεν μπορούμε να κυκλοφορήσουμε μόνοι. Έχουμε εξοστρακιστεί από τους συγγενείς μας. Αν τελικά ψηφιστεί το νομοσχέδιο, η ζωή μας θα γίνει ανυπόφορη. Ούτε να μεταναστεύσουμε θα μπορούμε, καθώς αν μας συλλάβουν και μας εκδώσουν στην Ουγκάντα, θα αντιμετωπίσουμε ποινή εσχάτης προδοσίας. Επιπλέον, ποιος θα εξεταστεί για έιτζ όταν ξέρουμε ότι αν το τεστ βγει θετικό, αντί για θεραπεία, θα καταδικαστούμε σε θανατική ποινή; Παλεύω με όλη μου τη ψυχή για την απόσυρσή του. Θέλω να είμαι ελεύθερος και να μπορώ να κυκλοφορήσω στο δρόμο χωρίς να φοβάμαι ότι θα φυλακιστώ για όλη μου τη ζωή αν με πιάσουν».
Η Νίκη Μαουάντα περιέγραψε τη φρίκη του να είσαι ομοφυλόφιλη στην Ουγκάντα. «Τον τελευταίο καιρό έζησα φριχτές καταστάσεις. Ένας αστυνομικός με γρονθοκόπησε στο δρόμο. Σε ένα μπαρ έσπασαν μπουκάλια μπύρας στο κεφάλι μου ενώ πλέον δεν με αφήνουν να ψωνίζω από το σούπερ μάρκετ γιατί είμαι λεσβία». Το νομοσχέδιο αναμένεται να τεθεί προς ψήφιση στο τέλος του μήνα. Ένας νόμος ομοφοβικός που αν ψηφιστεί τελικά, ως έχει, θα δολοφονήσει 500.000 ομοφυλόφιλους, το 10% περίπου του πληθυσμού.


Ιωάννα Δρόσου

ΔΑΙΜΟΝΙΚΑ

Ο τραυματικός ΣΥΡΙΖΑ της περιφέρειας

Εδώ και δυο βδομάδες ήρθε στο mail της «Εποχής» Θεσσαλονίκης το παρακάτω κείμενο, το οποίο κατατέθηκε στη συνέλευση του ΣΥΡΙΖΑ Πιερίας. Αν ακούσουμε τη φωνή της Συσπείρωσης Αριστερών Πολιτών Πιερίας θα καταλάβουμε τι συμβαίνει «εκτός των τειχών» και ίσως αντιληφθούμε ότι ο ρόλος της περιφέρειας δεν είναι να υλοποιεί πειθήνια τις αποφάσεις του κέντρου, αλλά να αναδεικνύει αυτά που οι γραφειοκρατικές παρωπίδες αρνούνται να παραδεχτούν:
«Η Συσπείρωση Αριστερών Πολιτών Πιερίας, μια συλλογικότητα στο νομό μας που αποτελείται από ανένταχτους αλλά και ενταγμένους αριστερούς πολίτες, βρέθηκε από τη πρώτη στιγμή στην προσπάθεια για την ανασύνθεση και την ανασυγκρότηση μιας ριζοσπαστικής αντισυστημικής αριστεράς και πρωτοστάτησε με διάθεση και ενέργεια, για τη συγκρότηση και εμβάθυνση του ΣΥΡΙΖΑ ως νέου πολιτικού υποκειμένου.
Αν και υπήρχαν σε διάφορες φάσεις, πολιτικά και οργανωτικά προβλήματα εντός του ΣΥΡΙΖΑ με εντάσεις και άσχημες συμπεριφορές, παρατηρείται το τελευταίο διάστημα (πριν τις τελευταίες εθνικές εκλογές και μετά) να παρουσιάζεται μια εκφυλιστική κατάσταση κεντρικά αλλά και τοπικά, με κύρια ευθύνη του ΣΥΝ, που δημιουργεί προβλήματα όχι μόνο στον εαυτό του αλλά και στον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή η κατάσταση έχει ως αποτέλεσμα, μέλη και στελέχη να οδηγηθούν σε αποστασιοποίηση ή ακόμα και αποχώρηση από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Οι απραγματοποίητες αποφάσεις - συναινέσεις τριών πανελλαδικών σωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ, η συνεχής υποβάθμισή του από τις ηγετικές ομάδες του ΣΥΝ μέσα από τα παιχνίδια ισορροπιών, η δημόσια πολεμική από μεγάλο κομμάτι του ΣΥΝ με αποκορύφωμα τη συστηματική υπονόμευση συλλογικών αποφάσεων από τον κοινοβουλευτικό του εκπρόσωπο, οι δημόσιες τοποθετήσεις στελεχών ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να διαλυθεί ή να γίνει όπως τον θέλουμε εμείς» (εκλογική συμμαχία για την κοινοβουλευτική εξασφάλιση), οι αντιφατικές τοποθετήσεις σε κεντρικά ζητήματα (εκλογή Προέδρου δημοκρατίας, συμμαχίες στις δημοτικές εκλογές, σκληρή ή όχι αντιπολίτευση, αλλαγή πολιτικών κατευθύνσεων), η αποθέωση του παραγοντισμού και της ιδιοτέλειας (επιλεκτικές σχέσεις με ΜΜΕ, διατήρηση βουλευτικών ή κομματικών-επαγγελματικών θέσεων με κάθε τρόπο), δημιουργούν συγχύσεις και αποτελούν διαλυτικές καταστάσεις για την προοπτική του ΣΥΡΙΖΑ και είναι μερικά μόνο δείγματα που καμιά σχέση δεν μπορεί να έχουν με τη αριστερά όλων των εκφάνσεων (ριζοσπαστική, ανανεωτική, επαναστατική, παραδοσιακή κ.λπ). Κι αυτό όχι γιατί εμείς έτσι νομίζουμε και γινόμαστε κριτές των πάντων αλλά γιατί υπάρχει, είτε το θέλουν κάποιοι είτε όχι, ένα ιδεολογικό και αξιακό σύστημα που ορίζει τι μπορεί να είναι αριστερό και τι κάτι άλλο. Φαίνεται όμως πως κάποιοι για ακόμα μια φορά χρησιμοποίησαν τον κόσμο της αριστεράς αλλά και οργανωμένες δυνάμεις (που φέρουν κι αυτές μεγάλες ευθύνες για την ανοχή τους σ’ αυτήν την πορεία), για να επιβιώσουν οι ίδιοι και μετά να μιλάνε εξ ονόματός του όπως αυτοί θέλουν.
Άλλος δρόμος λοιπόν από την ανασυγκρότηση και την επαναθεμελίωση πλέον του ΣΥΡΙΖΑ, δεν υπάρχει. Αυτός ο εκφυλιστικός κατήφορος πρέπει να σταματήσει και είναι ευθύνη όλων μας. Δεν ζητάμε από κανένα τίποτα περισσότερο από το να ξεκαθαρίσει τι θέλει και φυσικά ούτε μας ενδιαφέρει ούτε και έχουμε καμιά πρόθεση να εμπλακούμε στα εσωκομματικά του ΣΥΝ ή όποιου άλλου. Μέλη της ΣΑΠ συμμετέχουν ακόμα στο ΣΥΡΙΖΑ Πιερίας με την αγωνία και την ελπίδα. Για τους ίδιους λόγους άλλα μέλη μας έχουν αποστασιοποιηθεί. Κοινή άποψη και πεποίθησή όλων αλλά και κοινή μας επιθυμία είναι να έχει ο νέος ΣΥΡΙΖΑ ξεκάθαρη οργανωτική και ιδεολογική φυσιογνωμία. Η απροθυμία μας να συναινέσουμε στον εκφυλισμό του ΣΥΡΙΖΑ είναι δεδομένη. Τέλος δηλώνουμε ότι η Συσπείρωση Αριστερών Πολιτών θα συνεχίσει να παρεμβαίνει, με όσες δυνάμεις διαθέτει, σε τοπικά και κεντρικά ζητήματα και παράλληλα να δίνει τη μάχη για την επανίδρυση και επαναθεμελίωση της ριζοσπαστικής αριστεράς».


Ο δικηγόρος του διαβόλου

Το ΠΑΣΟΚ λειτουργεί ως θυγατρική εταιρεία πολυεθνικής

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ λειτουργεί ως μία θυγατρική εταιρία μιας πολυεθνικής με έδρα τις Βρυξέλες. Προεκλογικά, εξαπάτησε συνειδητά τον ελληνικό λαό με έναν καταιγισμό υποσχέσεων. Ενώ δεσμεύτηκε πως θα αλλάξει την πολιτική της ΝΔ, προχωρά τώρα με ταχείς ρυθμούς και πρωτοφανή κυνισμό σε μια αντιλαϊκή πολιτική. Το πρόγραμμα Σταθερότητας του ΠΑΣΟΚ σημαίνει αύξηση της ανεργίας, ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας, συρρίκνωση των εισοδημάτων, κατάργηση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, ακρίβεια.
Η πολιτική αυτή προκύπτει από τις μέχρι τώρα επιλογές του να ψηφίσει τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, το Σύμφωνο Σταθερότητας, τη Συνθήκη της Λισαβόνας.
Ο Καραμανλής ήξερε, είπε ο Γ. Μπανιάς, για να συνεχίσει “ήξερε και επέλεξε την άτακτη φυγή. Το ΠΑΣΟΚ ήξερε. Και προτίμησε να αναλάβει το πολιτικό κόστος της κατεδάφισης με αντάλλαγμα την εξουσία. Ελπίζοντας σε μια πολύ μεγάλη πίστωση χρόνου και περίοδο χάριτος.
Οι εργαζόμενοι και ο ελληνικός λαός θυσιάζονται στο βωμό μιας κρίσης που προκάλεσαν οι δυνάμεις του κεφαλαίου και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι με τις επιλογές τους. Η διέξοδος από την κρίση δεν μπορεί να γίνει μέσα από τη λογική που την προκάλεσε, δηλαδή τα κέρδη πάνω από τους ανθρώπους.
Πρέπει να ηττηθεί η πολιτική της κυβέρνησης, να ανατραπεί το Πρόγραμμα Σταθερότητας. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με μια πλατιά συμμαχία πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων, που είναι οριοθετημένες απέναντι στη στρατηγική του νεοφιλελευθερισμού και των κεντροαριστερών ή οικουμενικών κυβερνητικών λύσεων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται να επωμισθεί το βάρος αυτής της προσπάθειας. Έχοντας κάνει ήδη ένα σημαντικό βήμα για την υπόθεση της ενότητας της αριστεράς, είναι η πιο κατάλληλη δύναμη για να προωθήσει τη διεύρυνση της σύγκλισης και της αναγκαίας κοινής δράσης στη σημερινή φάση.
Για αυτό πρέπει να επιχειρήσουμε την αναγκαία φυγή του ΣΥΡΙΖΑ προς τα εμπρός. Η απεργία στις 10 Φλεβάρη ήταν η αρχή, η απεργία της 24ης Φλεβάρη ας είναι το δεύτερο μεγάλο βήμα για την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής και για τη συγκρότηση ενός αναγκαίου κοινωνικού και πολιτικού μετώπου που είναι ο μονόδρομος για τη νίκη

Γιάννης Μπανιάς

Η μετανάστευση είναι συνέπεια οικονομικής κρίσης, όχι αιτία της

Τη Δευτέρα, 1η Μαρτίου, στα μαγαζιά ανάμεσά μας δεν θα ψωνίζουν μετανάστες, στα λεωφορεία δίπλα μας δεν θα κάθονται πρόσφυγες, στα καφενεία δεν θα πίνουν καφέ παιδιά μεταναστών, στον κινηματογράφο, ο διπλανός μας δεν θα έχει ξένη υπηκοότητα. Στη Γαλλία, την Ιταλία, τη Γερμανία, την Ελλάδα, ίσως και αλλού, οι μετανάστες πρώτης και δεύτερης γενιάς δεν θα συμμετάσχουν σε οικονομικές συναλλαγές στις κοινωνίες που ζουν. Οι μετανάστες, αλλά και όσοι διεκδικούν μαζί τους, θα απέχουν από κάθε οικονομική συναλλαγή. Οι ζωές των ευρωπαίων πολιτών θα είναι πιο φτωχές σε εικόνες, σε συναισθήματα και σε χρήμα.

Πρόκειται για μια πρωτοβουλία της διευρωπαϊκής κίνησης «1η Μαρτίου 2010 - 24 ώρες χωρίς εμάς» με αφετηρία τους πολίτες της Ευρώπης, γιατί, όπως διευκρινίζει η Ντάιμα Κουιντέρο Τουμπερέλ, εκπρόσωπος της ιταλικής κίνησης, «η 1η Μαρτίου είναι μια αφορμή να ανοίξουμε μια συζήτηση για τα ζητήματα των μεταναστών, που δεν είναι εθνικά αλλά πανευρωπαϊκά».
Από την ελληνική πλευρά, ο Νίκο Άγκο, μετανάστης και ο ίδιος, διευκρινίζει ότι πρόκειται για «ειρηνική διαμαρτυρία. Δεν επιθυμούμε να έρθουμε σε αντιπαράθεση με την κοινωνία. Δεν θέλουμε να ρίξουμε νερό στο μύλο του ρατσισμού, της μη ανεκτικότητας. Θέλουμε να κάνουμε αισθητή την παρουσία μας δια της απουσίας μας».
Οι γάλλοι εκπρόσωποι, Πεγκί Ντερντέρ και Ναντίρ Ντεντούν, της πρωτοβουλίας, που ήταν και η αρχή του μίτου, ξεκίνησαν νομίζοντας «ότι η 1η Μαρτίου θα ήταν η κορύφωση της διαμαρτυρίας μας, η ανταπόκριση όμως μας έδωσε να καταλάβουμε ότι ήταν απλώς η αρχή».

Δεν έχεις δουλειά;
Στη φυλακή

Τα προβλήματα των μεταναστών ανά την Ευρώπη αποτελούν κοινό τόπο, ωστόσο η περιγραφή της πραγματικότητας που βιώνει η Ντάιμα και οι συμπολίτες της στην Ιταλία ταράζει: «Στην Ιταλία σήμερα ζουν 4,5 εκατομμύρια μετανάστες οικονομικοί. Πέρυσι ψηφίστηκε ένας νόμος σύμφωνα με τον οποίο όποιος δεν έχει δουλειά μπορεί να οδηγηθεί στη φυλακή. Νόμος στον οποίο η αντιπολίτευση δεν αντέδρασε. Δεν έχει σημασία πόσα χρόνια ζεις στην Ιταλία, αν έχεις οικογένεια, μπορείς να βρεθείς εκτοπισμένος ή φυλακισμένος.
Τα περασμένα Χριστούγεννα, η ιταλική ακροδεξιά εισήγαγε μια πρακτική, με το όνομα Λευκά Χριστούγεννα, σύμφωνα με την οποία ζητήθηκε από τις δημοτικές αρχές να πηγαίνουν από πόρτα σε πόρτα και να αναζητούν τους μετανάστες. Παράλληλα, έφτιαξε μία δωρεάν τηλεφωνική γραμμή και ζήτησε από τους πολίτες να καταγγέλουν τους μετανάστες χωρίς να απαιτείται κάποιος ιδιαίτερος λόγος. Με αυτήν την πρακτική βρέθηκαν στη φυλακή 4.000 μετανάστες».
Η συζήτηση πηγαίνει στην πρόσφατη εξέγερση στο Ροσάρνο. «Ήταν το χρονικό μιας προαναγγελθείσας εξέγερσης», λέει η Ντάιμα. «Η μαφία ελέγχει πλήρως την πόλη και τους θεσμούς και αποφάσισε να αντικαταστήσει τους αφρικανούς εργάτες στις τοπικές βιομηχανίες με πιο φτηνούς καινούργιους ανατολικοευρωπαίους. Η κυβέρνηση ήταν απούσα».

Η συζήτηση για την εθνική ταυτότητα είναι
αποπροσανατολιστική

Για την Πεγκί και τον Ναντίρ, «η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν η δήλωση του υπουργού Εσωτερικών της Γαλλίας ότι ένας Άραβας είναι καλός, πολλοί όμως κακοί. Οι ρατσιστικές δηλώσεις και εκδηλώσεις στην πολιτική γίνονται ολοένα και περισσότερες. Συχνά δεν πρόκειται για άμεσα ρατσιστική γλώσσα, αλλά ωστόσο οξεία και επικίνδυνη. Υπάρχουν άνθρωποι που κατέχουν θεσμικές θέσεις οι οποίοι συμπεριφέρονται απροκάλυπτα ρατσιστικά, π.χ., πρόσφατα ο, εκλεγμένος με την αριστερά, δήμαρχος του Μομπελιέ χαρακτήρισε κάποιους Αλγερινούς συμπολίτες του ως υπάνθρωπους. Ή, πριν δύο εβδομάδες, είπε για έναν σύντροφο από το κόμμα του, ο οποίος είναι εβραίος, ότι δεν είναι όσο καθολικός πρέπει».
«Κάθε φορά που πλησιάζουν εκλογές», διαμαρτύρεται ο Ναντίρ, «ανασύρεται το θέμα της μετανάστευσης και του ισλάμ από μέσα μαζικής ενημέρωσης και θεσμικά όργανα. Είναι ένας τρόπος να προβληθεί ο φόβος για το ισλάμ σε μία Γαλλία που ήδη χαρακτηρίζεται από έντονη ισλαμοφοβία».
Μια ανάλογη κοινωνική συγκυρία με τη δική μας, στη Γαλλία, έφερε τους γάλλους πολίτες εν μέσω μιας συζήτησης περί εθνικής ταυτότητας. Η Πεγκί αντιδρά γιατί «στη διάρκεια της συζήτησης για την εθνική ταυτότητα, ο γάλλος πολίτης ορίστηκε ως λευκός μη μετανάστης. Αυτό απλά δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Οι μετανάστες υπάρχουν και συμμετέχουν στην οικοδόμηση της σύγχρονης Γαλλίας. Αυτή η συζήτηση, έτσι όπως γίνεται, έχει ως σκοπό μόνο να αποπροσανατολίσει από τα πραγματικά προβλήματα της γαλλικής κοινωνίας». Στόχος επιθέσεων, όμως, στη γαλλική κοινωνία είναι και η μουσουλμανική μπούργκα. Ο Ναντίρ, παιδί αράβων μεταναστών, υποστηρίζει ότι «το ζήτημα της μπούργκας συνδέεται τεχνητά με τη μετανάστευση, τη στιγμή που στη Γαλλία, το 70% των μουσουλμάνων είναι λευκές που ασπάστηκαν το μουσουλμανισμό».

Σε συνεννόηση
με τα συνδικάτα

Αυτά τα ζητήματα θα βγάλουν στους δρόμους τους γάλλους μετανάστες και όσους θέλουν να διαμαρτυρηθούν στο πλάι τους, την 1η Μαρτίου, οπότε έχουν προγραμματίσει συγκεντρώσεις σε κεντρικά σημεία των μεγάλων γαλλικών πόλεων, δεν θα δουλέψουν, δεν θα καταναλώσουν.
Υπάρχει, όμως, μια διαφοροποίηση στην επιλογή του τρόπου διαμαρτυρίας, μεταξύ των χωρών που συμμετέχουν, ανάλογα με τις ιδιαίτερες συνθήκες. Στην Ελλάδα δεν θα απεργήσουμε, γιατί, όπως μας λέει ο Νίκο, «αν απεργούσαμε, ποιος μετανάστης θα είχε σίγουρη τη θέση του την επομένη;»
Στη Γαλλία δεν είναι πιο… θαρραλέοι, δεν είναι όμως μόνοι. Έχουν την αλληλεγγύη των εργατικών συνδικάτων. «Επικοινωνήσαμε με όλα τα συνδικάτα μιλώντας ανοιχτά μαζί τους. Εκφράστηκαν αρχικά πολύ θετικά, αλλά στο δια ταύτα δίστασαν να κηρύξουν απεργία σε αυτή τη δύσκολη οικονομική συγκυρία. Ωστόσο, θα δημοσιοποιήσουν κείμενο υποστήριξης και θα καλέσουν τα μέλη τους να μην συμμετάσχουν σε οικονομικές συνδιαλλαγές εκείνη την ημέρα και σε ένδειξη συμπαράστασης θα φορέσουν το μπλουζάκι και το σήμα της αποχής της 1ης Μαρτίου». Στην Ελλάδα, όμως, τα συνδικάτα δεν ανταποκρίθηκαν στις εκκλήσεις για συνεργασία.
Τελικά, τη Δευτέρα, 1η Μαρτίου, τα λεφτά που θα μπουν στις τσέπες των ελλήνων ιθαγενών δεν θα τα δώσουν χέρια μεταναστών. Ο μόχθος των μεταναστών όμως θα έχει συνεισφέρει για να διεκπεραιωθούν οι δουλειές των ελλήνων υπηκόων και να επιτευχθεί η ανάπτυξη του ελληνικού κράτους. Ο ιδρώτας τους θα είναι, και αυτήν την ημέρα, κινητήρια δύναμη στις μηχανές μας.

Της
Ζωής Γεωργούλα

ΔΕΛΤΙΟ ΥΠΟΥ-ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

14 ενεργοί πολίτες βρέθηκαν κρατούμενοι στο Αστυνομικό Τμήμα Κανδάνου και τους απαγγέλθηκαν κατηγορίες. Το έγκλημά τους ήταν ότι επιχείρησαν να εμποδίσουν την αυθαίρετη καταπάτηση της γης τους προς χάριν ιδιωτικών συμφερόντων που θέλουν να εγκαταστήσουν ανεμογεννήτριες παρά την αντίθετη γνώμη της τοπικής κοινωνίας και των φορέων της.

Η προώθηση ήπιων και εναλλακτικών μορφών ενέργειας είναι αναγκαία για τη χώρα αλλά δεν μπορεί να επιβληθεί σε αντίθεση με τις τοπικές κοινωνίες. Συμπαραστεκόμαστε στον αγώνα των κατοίκων της περιοχής και θυμίζουμε την υποκριτική στάση των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ οι οποίοι προεκλογικά δεσμεύονταν ότι δεν θα προχωρήσει τίποτα αν προηγουμένως δεν λύνονταν το θέμα του ιδιοκτησιακού καθεστώτος.

Δεν πρέπει να παραλείψουμε τα αντανακλαστικά της Αστυνομίας που αποδείχθηκαν ισχυρά απέναντι στις ευαισθησίες των πολιτών.
Ως ΣΥΡΙΖΑ Χανίων ζητάμε να απαλλαγούν από κάθε κατηγορία οι συλληφθέντες και να σταματήσει κάθε εργασία της εταιρείας μέχρι να αποσαφηνιστεί το ιδιοκτησιακό.


Το γραφείο Τύπου

της Τοπικής Επιτροπής Χανίων του ΣΥΡΙΖΑ

«Έλληνας γεννιέσαι ή γίνεσαι;»

Στα πλαίσια μιας σειράς εκδηλώσεων-συζητήσεων που έχουν ξεκινήσει με πρωτοβουλία του Κοινωνικού Στεκιού – Στεκιού Μεταναστών και αφορούν κυρίως στο μεταναστευτικό ζήτημα, την Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου στις 21:00, στο χώρο του Στεκιού (Χ’’μιχάλη Νταλιάνη 5, Σπλάντζια), θα συζητήσουμε για το έθνος τον εθνικισμό και τον ρατσισμό με εισηγητή τον ιστορικό Παρασκευά Ματάλα.



Με αφορμή το νέο νομοσχέδιο για την πολιτογράφηση των μεταναστών, θέλουμε να ανοίξουμε έναν ουσιαστικότερο προβληματισμό πάνω στις έννοιες του «έθνους» και του «Έλληνα», την ιστορία τους, τις διαμάχες για το νόημά τους και τη χρήση τους, καθώς και πάνω στη φύση του εθνικισμού και του ρατσισμού.

ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΤΟ ΣΤΕΚΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΧΑΝΙΩΝ

Η εφημερίδα «Εποχή» διοργανώνει εκδήλωση για τον Χάουαρντ Ζιν, με προβολή της ταινίας «The people speak», την Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου, στις 8 μ.μ., στο αμφιθέατρο 1 της Νομικής σχολής Αθηνών. Η ταινία προβάλλεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, με ελληνικούς υπότιτλους, και βασίζεται στο βιβλίο του Ζιν «Ιστορία του λαού των Ηνωμένων Πολιτειών». Έχει γυριστεί σε διάφορες πόλεις των ΗΠΑ, με τη συμμετοχή του ίδιου του Ζιν και γνωστών αμερικανών καλλιτεχνών, που διαβάζουν αποσπάσματα.
Στην εκδήλωση θα μιλήσουν ο Σεραφείμ Σεφεριάδης και ο Θωμάς Τσαλαπάτης.


***

Στις 27 του Γενάρη, Χάουαρντ Ζιν ένας από τους σημαντικότερους ιστορικούς και ανθρώπους της αριστεράς, έφυγε από τη ζωή. Το έργο του θα συνεχίσει όμως να αντηχεί, σαν ηχώ που δεν σβήνει.
Η διάδοση των ιδεών ήταν πάντα ένα βασικό θέμα στο έργο του Ζιν, το οποίο καθόρισε όχι μόνο την προσωπική του στάση αλλά και τον τρόπο γραφής του. Γραμμένα σε γλώσσα απλή, τα δύο βασικά έργα του, η «Ιστορία του λαού των Ηνωμένων πολιτειών» και οι «Φωνές από την ιστορία του λαού των Ηνωμένων Πολιτειών» γράφτηκαν κυρίως για να κάνουν γνωστή στον ευρύτερο κόσμο την αλήθεια του κομματιού εκείνου που περίσσευε από την επίσημη ιστορία, τη αλήθεια των ινδιάνων, τη αλήθεια των σκλάβων, την αλήθεια των κοινωνικών επαναστατών.

Η φιλοσοφία του ντοκιμαντέρ κινείται ακριβώς σε αυτά τα πλαίσια διάδοσης. «Έγινα ιστορικός για να αλλάξω τον κόσμο» είναι η φράση που συνοψίζει καλύτερα την κοσμοαντίληψη του Ζιν. Η ιστορία του, είναι η ιστορία που δεν διδάσκει απλώς γεγονότα, αλλά τις αιτίες των πραγμάτων, τη ρευστότητα της κατεστημένης πραγματικότητας, το σχετικό των θεσμών και τελικά την ανυπακοή στην αυθαιρεσία και το παράλογο των ισχυρών. Μια ιστορία που πρέπει να γίνει όσο το δυνατό πιο γνωστή ώστε να λειτουργήσει.
Το «The people speak» (Ο λαός μιλά) υπόσχεται ότι θα κάνει το έργο του μεγάλου ιστορικού να επικοινωνήσει με μεγαλύτερα ακροατήρια. Tο εγχείρημα έγινε με πρωτοβουλία του ηθοποιού Ματ Ντέιμον, ο οποίος ανέλαβε και την παραγωγή της ταινίας. Mια σειρά από τους πιο γνωστούς ηθοποιούς της Αμερικής, όπως ο Viggo Mortensen, ο Sean Penn, η Rosario Dawson, ο Don Cheadle και η Marisa Tomei, διαβάζουν γράμματα και κείμενα από αμερικάνους που ενεπλάκησαν στα ιστορικά γεγονότα, αναπαριστώντας την πραγματικότητα μέσα από καθημερινές φωνές, φωνές απλών πολιτών.

Στις διαλέξεις του στην Αθήνα πριν από μερικούς μήνες, ο Ζιν έλεγε: «Τίποτα δεν άλλαξε με μεμονωμένες πράξεις ηρώων αλλά με μικρές πράξεις απλών ανθρώπων που αθροίστηκαν». Είναι οι απλοί αυτοί άνθρωποι που έρχονται τώρα στο ιστορικό προσκήνιο και πρωταγωνιστούν ενσαρκωμένοι από τους ηθοποιούς. Στις δραματοποιημένες αναγνώσεις, προστίθενται και ζωντανές εκτελέσεις τραγουδιών σχετικά με τα γεγονότα, από τους Bob Dylan, Bruce Springsteen και Eddie Vedder.

Ένας νέος χώρος γεννιέται

Mε αποκριάτικο πάρτι ξεκινάει τις δραστηριότητές του ο «Χώρος Διαλόγου και Δημιουργίας Καμπάνη 2». Το Σάββατο 13 Φεβρουαρίου, στις 8 μ.μ., ντυθείτε «σύμφωνο σταθερότητας» και ελάτε να εγκαινιάσουμε το νέο χώρο πολιτισμού με κέφι, μουσική, δρώμενα και ποτό.

Στην οδό Καμπάνη 2 (στον πεζόδρομο της οδού Αγίου Μελετίου 102, στην πλατεία Αμερικής) ενεργοί, δημοκρατικοί πολίτες, αποφασίσαμε να διαθέσουμε με δημιουργικό τρόπο τον ελεύθερο χρόνο μας και να συνεργαστούμε για τη λειτουργία ενός πολιτισμικού χώρου λόγου, διαλόγου και δημιουργίας.
Η πρωτοβουλία είναι ανοιχτή σε όλους (άτομα, ομάδες και πρωτοβουλίες πολιτών). Ο «Χώρος Διαλόγου και Δημιουργίας Καμπάνη 2» λειτουργεί δημοκρατικά και οι αποφάσεις, για τις εκδηλώσεις και το πρόγραμμά του, παίρνονται συναινετικά, με τη λογική της άμεσης δημοκρατίας.
Δεν υπάρχουν αρχηγοί και δημόσια εκπροσώπηση. Μια ολιγομελής ομάδα, ανακλητή και ανοιχτή σε όλους αναλαμβάνει το συντονισμό και την ειδοποίηση για τις εκδηλώσεις και την υλοποίηση των προγραμμάτων του κάθε μήνα.
Σκοπός τους είναι η απόλαυση που παίρνουν από τη φιλική επικοινωνία, τον εποικοδομητικό διάλογο και την πετυχημένη καλλιτεχνική δημιουργία.
Φιλοδοξούμε, ο χώρος της «Καμπάνη 2» να συνενώσει άτομα και ομάδες της σκέψης και της δημιουργίας έξω από τα κυκλώματα της αγοράς. Να βρίσκουμε νέους δημιουργικούς τρόπους χρήσης του ελεύθερου χρόνου. Να παρεμβαίνουμε και να βρίσκουμε διεξόδους εκεί όπου ορθώνονται αδιέξοδα.
Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων φιλοδοξούμε να περιλαμβάνει όλες τις μορφές της τέχνης (μουσική, χορό, θέατρο, κινηματογράφο, λογοτεχνία, εικαστικά...) και ποικίλη θεματική συζητήσεων για επίκαιρα και διαχρονικά κοινωνικά προβλήματα. Η λίστα είναι ανοιχτή.
Η λειτουργία μας επιθυμούμε να είναι ευέλικτη και συμμετοχική. Όλοι οι φίλοι του χώρου καλούνται να συμμετέχουν με ιδέες και την έμπρακτη βοήθεια για την πραγματοποίησή τους.
Κάθε Δευτέρα ο χώρος θα είναι ανοιχτός, από νωρίς το απόγευμα, για επικοινωνία και συντονισμό των δράσεων. Μετά τις 8 μ.μ. θα έχουμε κάθε φορά προγραμματισμένη εκδήλωση/συζήτηση.
Aναλυτικό πρόγραμμα για τις επόμενες εκδηλώσεις θα δοθεί τις προσεχείς ημέρες.


Για τη Συντονιστική Επιτροπή: Περικλής Αντωνίου, Μαρία Κατεργάρη, Δημήτρης Δημόπουλος, Ελένη Δημοπούλου, Μιχάλης Μεσσήνης, Ευθύμης Παπαδημητρίου, Μαρώ Τριανταφύλλου, Μαρίνα Παπαδημητρίου, Δημήτρης Σκλάβος. e_mail επικοινωνίας : pezodromoskampani2@gmail.com

Δεν είμαστε παρά στην αρχή

Για το έκτακτο Συνέδριο του ΣΥΝ, έχω δύο απόψεις, που δεν ξέρω ποια είναι σωστή. Η πρώτη είναι: Όταν ένα κόμμα έχει προβλήματα, είτε τα λύνει με εκκαθαρίσεις, διασπάσεις, αποχωρήσεις, κ.λπ. είτε καταφεύγει σε συνέδριο. Δεν είναι σίγουρο πως αυτό το ανώτατο όργανο ενός κόμματος, είναι πανάκεια «δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακία». Μπορεί εκεί να γίνουν μεγαλύτερες ίντριγκες από ό,τι στην κανονική λειτουργία του κόμματος. Αλλά θεωρητικά τα προβλήματα πρέπει να λύνονται συλλογικά.

Και από αυτήν την άποψη βρίσκω πως είναι σωστή η απόφαση να γίνει συνέδριο και από αυτήν εδώ τη στήλη να ευχηθούμε κάθε δυνατή επιτυχία. Η δεύτερη άποψη είναι πως αναγκαστικά ο ΣΥΝ θα δώσει όλη του την ενέργεια γι’ αυτό το Συνέδριο, πράγμα που δεν του αφήνει περιθώριο για πολλά πράγματα. Και αυτό θα έχει σίγουρα επιπτώσεις στον ΣΥΡΙΖΑ, που θα έχει τη μεγαλύτερη του συνιστώσα αδρανή και με βέτο, και να παραπέμπει στις αποφάσεις που θα παρθούν στο Συνέδριο. Και θα προτιμούσα τα προβλήματα του ΣΥΝ να λύνονταν μέσα από τις ομαλές του διαδικασίες. Και, όταν έχεις δύο απόψεις και δεν ξέρεις ποια είναι η σωστή, ή καταλήγεις στο λευκό ή στην αποχή.
Σε αυτήν τη φάση έχουμε και τη δυνατότητα επανεμφάνισης του Αλαβάνου. Με τέσσερις δημόσιες τοποθετήσεις (ΣΕΦ, Ιός Κυριακής, ΕΣΗΕΑ, και Θέατρο ΑΛΦΑ) που κινήθηκαν όλες στον ίδιο άξονα. Έχουμε μια σαφή αριστερή-αντικαπιταλιστική τοποθέτηση, θα έλεγα όχι ιδιαίτερα ριζοσπαστική ούτε ιδιαίτερα καινοτόμα, αλλά καθαρόαιμη «συριζική» που εκφράζει το «λαό του ΣΥΡΙΖΑ» και δεν απέχει από τα συμφωνηθέντα «15 σημεία - Άμεσοι στόχοι πάλης του ΣΥΡΙΖΑ» και που νομίζω, όταν αυτές οι παρεμβάσεις αποκρυσταλλωθούν σε πολιτικό συλλογικό κείμενο, δεν θα έχουμε δυσκολίες να βρεθούμε όλοι, πλην «Λακαιδεμονίων». Δηλαδή των Ανανεωτικών, που θα πρέπει εγκαίρως να ξεκαθαρίσουν τη θέση τους. Αν θέλουν τον ΣΥΡΙΖΑ, να τον υποστηρίξουν. Αν δεν τον θέλουν, η στοιχειώδης εντιμότητα απαιτεί να πάψουν να τον εκπροσωπούν, να βρουν τη δική τους πολιτική έκφραση και να πάψουν να μιλούν στο όνομα άλλων.
Αλλά, όπως και να έχει η κατάσταση, με τίποτα δεν πρέπει να σταματήσουν οι διεργασίες στον ΣΥΡΙΖΑ και δεν πρέπει να χαθεί ούτε στιγμή. Το κοινωνικό «τσουνάμι» είναι προ των πυλών και μπορεί να ξεσπάσει ανά πάσα στιγμή. Και για να πούμε μια πικρή αλήθεια. Όλες οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ έχουν τις βαθιές τους ρίζες σε κάποιο «μπολσεβικισμό», όσο και αν αυτός προϊόντος του χρόνου γίνηκε χίλια κομμάτια. Ανάλογη είναι και η πολιτική τους κουλτούρα και όλες τους βρέθηκαν καθηλωμένες μετά τη μεταπολίτευση, όσο και να κατάφεραν θαυμαστά πράγματα στο μέτρο του δυνατού. Η υπέρβαση έγινε με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό που είναι το καινούργιο μετά τη μεταπολίτευση, είναι ο αναρχισμός, έννοια που δύσκολα μπορεί να αποσαφηνίσει κάποιος, από την άποψη της ποικιλίας των απόψεων αλλά και από τις διαφορετικές μορφές δράσης. Εντούτοις, όσα περίεργα, αυθόρμητα, ανεξέλεγκτα πράγματα έγιναν μετά τη μεταπολίτευση, θα έλεγα πως είχαν μια αναρχική «πατέντα» και όχι μια μπολσεβίκικη. Ο αναρχισμός των Προυντόν, Μπακούνιν, Κροπότκιν ή άλλων έχει βαθύτατες φιλοσοφικές και πολιτικές σκέψεις που ουδέποτε αξιοποιήθηκαν από τους μαρξιστές (σε αυτό θα επανέλθουμε).
Η αριστερά του 21ου αιώνα πρέπει να αφομοιώσει όλη την ιστορία της, να διαμορφώσει τη δική της πρωτότυπη σκέψη και αυτός ο βαρύς κλήρος πέφτει στον ΣΥΡΙΖΑ, που θα πρέπει να τον δούμε ως αρχή ενός ευρύτερους κινήματος και όχι σαν μια συμφωνία «κυρίων».


Του
Περικλή Κοροβέση

Την Τετάρτη 10 Φλεβάρη η απεργία στο δημόσιο Ελλάδα, Ιταλία,Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία. Μεγάλη καμπάνια του ΣΥΡΙΖΑ κατά των μέτρων

Όλα πρέπει να αλλάξουν για να μείνουν όλα ίδια. Αυτό ακριβώς κάνουν οι υπεύθυνοι της, άνευ προηγουμένου, κρίσης που συντρίβει όλον ανεξαιρέτως τον κόσμο. Οι ίδιοι που καταδίκασαν το δυτικό πολιτικό και οικονομικό σύστημα σε βαθιά οικονομική κρίση, οι ίδιοι που έφτιαξαν τα Μάαστριχ και τις Λισαβόνες, οι ίδιοι οίκοι αξιολόγησης που φέρουν σημαντικό μερίδιο για την κρίση (έδιναν θετικές αξιολογήσεις σε τοξικά προϊόντα), όλοι αυτοί οι «αρχιτέκτονες της συντριβής» προσπαθούν να παλινορθώσουν το σύστημα. Προσπαθούν να εγκαταστήσουν και πάλι τους ίδιους μηχανισμούς εξουσίας και ελέγχου, ρίχνοντας σε ακόμη μεγαλύτερη εξαθλίωση όσους δεν έφταιξαν σε τίποτα -μισθωτούς, συνταξιούχους, μεροκαματιάρηδες.
Τα διαδοχικά χτυπήματα προς Ιρλανδία, Ελλάδα, Πορτογαλία, Ισπανία και ευρώ -το σύνολο των χωρών της ευρωζώνης, τελικά-, δεν μπορούν να αποκρουστούν ούτε με «ανόθευτο και ελεύθερο ανταγωνισμό», ούτε με διαπιστευτήρια λιτότητας στην Κομισιόν (ίδια περίπου μετρά παρουσίασαν Θαπατέρο, Σόκρατες και Παπανδρέου...), ούτε με διαχείριση του ευρώ από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Όλα αυτά είναι που έφεραν την εξάρτηση των κρατών από αγορές και τράπεζες. Όλα αυτά που προσπαθούν να επιβάλλουν οι «συντηρητές του συστήματος» είναι που οδηγούν σε ακόμα πιο μεγάλη ύφεση. Και, παράλληλα, θα κληθούν σύντομα να αντιμετωπίσουν τους εκατομμύρια ανέργους και, κυρίως, το χάσιμο ενός μεγάλου κομματιού της παραγωγικής βάσης που θα καλύψουν οι αναδυόμενες αγορές (Κίνα, Κορέα, Ινδία, Βραζιλία κ.λπ.).
Είναι, πλέον, αναγκαίο να ξεφύγουμε από το Σύμφωνο Σταθερότητας, που οδηγεί σε πλήρη αποδιοργάνωση του κοινωνικού ιστού. Να περάσουμε σε ένα αριστερό new deal που θα αφορά μια κοινωνική Ευρώπη. Που θα υποχρεώσει την ΕΚΤ να αγοράσει μέρος του χρέους των χωρών της ευρωζώνης (μέσω ευρωομολόγου), να επεξεργαστεί, συνολικά, ένα νέο σχέδιο κοινωνικής ασφάλισης και φορολογίας, ενώ θα θέτει και την ιδέα ενός ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος.
«Είμαστε όλοι Έλληνες;» ρωτούσε τις προάλλες η «Le Monde». Και η απάντηση, για τα μεγαλύτερα κομμάτια των κοινωνιών όλης της Ευρωπής, είναι σίγουρα «ναι». Είμαστε όλοι Έλληνες μια και τα μέτρα λιτότητας -που ήδη έχουν ανακοινωθεί και αυτά που θα ακολουθήσουν- θα πλήξουν με την ίδια σφοδρότητα όλους τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τους μικρούς επαγγελματίες, όπου και αν ζουν.
Αυτό είναι σήμερα το καθήκον της αριστεράς στην Ευρώπη. Να μπορέσει να κινητοποιήσει, πανευρωπαϊκά, μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού και να προσπαθήσει να ξεπεράσει το έλλειμμα των εναλλακτικών και αξιόπιστων προτάσεων από μέρους της. Και -στην Ελλάδα- να αποκαλύπτει, συνεχώς, την ευκολία και άνεση με την οποία το ΠαΣοΚ (και το κάθε ΠαΣοΚ) έκανε στροφή 180 μοιρών αψηφώντας τις παλιές του διακηρύξεις. Γεγονός που (προσωρινά) βοηθά το σύστημα να μην αποσταθεροποιείται, ενώ, παράλληλα, μπλοκάρει τη ριζοσπαστικοποίηση της κοινής γνώμης. Το φορολογικό νομοσχέδιο, βέβαια, που κατατίθεται μέσα στη βδομάδα και θα ανακοινώσει ο ίδιος ο πρωθυπουργός, πιθανόν να αναγκάσει (και) κυβερνητικά στελέχη να εκφράσουν δημόσια αυτό που ψιθυρίζουν μεταξύ τους. Οι απεργιακές κινητοποιήσεις, πάντως, που ξεκινούν -την Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου έχει εξαγγείλει 24ωρη απεργία η ΑΔΕΔΥ και ακολουθεί στις 24/2 η ΓΣΕΕ- είναι ένα από τα μεγάλα στοιχήματα της αριστεράς που πρέπει να κερδηθούν. Εν τω μεταξύ, από αύριο ξεκινά μεγάλη καμπάνια ο ΣΥΡΙΖΑ, που θα κορυφωθεί στις 18 Φεβρουαρίου, με μεγάλη συγκέντρωση στο Σύνταγμα.